ពេលដែល ឆេមីន នាងចេញទៅនោះគឺនាងមិនបានទៅលា ជូមី
ទេដោយសារតែប្រញាប់ពេក។នាងបានត្រឹមតែងាកមើលនាង
តូចនៅកំពុងតែជីកដីតែម្នាក់ឯងមើលទៅគួរឲ្យអាណិតណាស់
ឆេមីនក៏ងាកមកវិញហើយអូសវា៉លីចេញទៅទាំងមិនដាច់ចិត្ត។
ពេលដែលនាងកំពុងដើរនាងដកទូរស័ព្ទតេទៅ ជុងហ្គុក។
គេចុចទទួលភ្លាមនាងក៏ប្រញាប់និយាយភ្លែត
"អាឡូ ជុង បងចេញមកហើយ"
"បាទបង ខ្ញុំនឹងទៅទីនោះភ្លាម"
"ហឹុម...អញ្ចឹងប៉ុណ្ណឹងសិនបានហើយ ចាំបងទាក់ទងទៅលើក
ក្រោយទៀត"
"បាទបង "
ជុងហ្គុក ដោះកាសចេញពីត្រចៀកដោយអារម្មណ៍ល្អប្រសើេរ
ជាងមុន ពេលដែលអ្វីដើរទៅដោយរលួន។គេបន្ថយល្បឿន
ឡានដោយបើកតាមសម្រួលហើយធ្វើតាមអ្វីដែលគេបានរៀបចំ
10នាទីក្រោយមក ជុងហ្គុក ក៏បានបើកមកដល់មុខផ្ទះអ៊ុំបើក
តាក់សុី។តែគេមិនទាន់ចុះពីឡានភ្លាមៗទេ គេរង់ចាំឲ្យ ថេយ៉ុង
មកដល់ដែរសិន។គេតាមមើលគ្រប់សកម្មភាពរបស់ ថេយ៉ុង។
ថេយ៉ុង បានបើកឡានមកចតឆ្ងាយពីឡាន ជុងហ្គុក ប្រហែល
20ម៉ែត្រហើយគេប្រញាប់ចុះពីឡានរួចដើរលប់ៗទៅជិតឡាន
ជុងហ្គុក។ ជុងហ្គុក ឃើញបែបនេះគេក៏សើចចុងមាត់បន្ទិច
"ឆឹស...មិននឹកស្មានថាបងប្រុសខ្ញុំចេះលេងបិទពូនដែរសោះ"
មិនបង្អង់យូរ ជុងហ្គុក ក៏ចុះពីឡានហើយដើរសំដៅទៅមាត់
របងទ្វារផ្ទះ
ទីង!ទីង!ទីង!
គេចុចកណ្ដឹងផ្ទះបីដងក៏ឃើញម្ចាស់ផ្ទះចេញមក។
"ក្មួយមករកអ្នកណាដែរ?"គាត់សួរបែបនេះព្រោះតែគេជា
មនុស្សចម្លែកមុខមកចុចកណ្ដឹងផ្ទះ
ជុងហ្គុក ក៏អោបគោរពគាត់បន្ទិចទើបនិយាយ
"សួស្តីអ៊ុំស្រី គឺខ្ញុំមករកអ៊ុំ"
YOU ARE READING
ភរិយាសម្អប់
RomanceThis novel has been completed✓ អាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលកើតឡើងដោយសារតែការទទួលខុសត្រូវ មិនបានផ្ដើមចេញពីក្ដីស្រឡាញ់សូម្បីតែបន្តិច តើទៅថ្ងៃមុខនឹងទៅជាយ៉ាងណា?
