Fell for a bitch

What the hell am i doing?

Ντάνιελ POV

Άνοιξα τα μάτια μου αργά αργά.
Το φως του ήλιου που εισερχόταν από το παράθυρο με τύφλωνε.

Διαολε πονάει το κεφάλι μου.
Ξανά έπεσε πίσω και κοίταξα έξω.
Έχει ωραία μέρα, κρίμα που είμαι μέσα.

Άκουσα την πόρτα να ανοίγει και κοίταξα προς τα εκεί.

Η Ρια;

Έτρεξε και ανέβηκε στην καρέκλα.

"Ντάνιελ πως είσαι;" ρώτησε λυπημένη

Γέλασα και της χαιδεψα το μάγουλο
"καλά είμαι μικρή μου" της απάντησα

"Ρια! Ρια σου είπα να μην πας στον Ντάνιελ κοιμάτ- ή και όχι" άκουσα την Κλειώ και μετά από λίγο μπήκε στο δωμάτιο

Χαχανισα με την έκφραση της.

"καλημέρα, πως αισθάνεσαι?" ρώτησε και αφού σήκωσε την Ρια και και την έβαλε στα πόδια της κάθισαν δίπλα μου

"λίγο πονοκέφαλο αλλά όλα καλα" απάντησα

"σε παρακαλω μη ξανακάνεις τέτοια τρελά" ψέλλισε

Ξεροβηξα.

"πριγκιπέσσα πήγαινε στον θείο Μαρκ για να μιλήσω με την μαμά" της είπα και χωρίς άλλη κουβέντα το έκανε

"σου είμαι ευγνώμων, πραγματικά δεν σου έχω προσφέρει τίποτα και εσύ έχεις κάνει τόσα πολλά για εμάς που ντρέπομαι που σου μιλάω" είπε και κατέβασε το κεφάλι της

Είναι τόσο ανόητη

"δεν το κάνω από υποχρέωση ούτε επειδή θέλω κάποιο αντάλλαγμα από εσένα. Θα έκανα τα πάντα για την κόρη μου και για εσενα" τόνισα και με κοίταξε στοργικά

"είσαι υπέροχος" σχολίασε και χαμογέλασα

Επικράτησε ησυχία για λίγο
"τι ήθελε από την Ρια;" ρωτησε διστακτικά

Φοβάται να μάθει.

"είσαι σίγουρη πως θες να σου πω?" τη ρώτησα και μου εγνεψε θετικά

"θα της έκαναν αναισθησία και θα έπαιρναν μέρη του σώματος της για να τα πουλήσει και με τα χρήματα θα έπαιρνε ναρκωτικά" απάντησα και από την έκφραση του προσώπου της τη σόκαρε πολύ αυτό που ειπα

Αλλά είναι η αλήθεια.
Δεν είναι όλοι τόσο αγνοί όσο εσύ καρδιά μου.

Κλειως POV

"πως είστε κυρία Μαρκέλλα;"ρωτησα
"καλά είμαι κορίτσι μου, η κόρη σου?" ρώτησε
"μια χαρά είναι. Τώρα είναι στο γραφείο και εξετάζει τον Σταύρο" απάντησα γελώντας και την παρέσυρα

"ο Ντάνιελ?" ρώτησε έπειτα
"καλά είναι. Τώρα κατεβαίνει να πάρει ταξί για το σπίτι" απάντησα και κοίταξα από το παράθυρο κάτω για να τον δω

Καθόταν και περίμενε.

"θα τον αφήσεις να φύγει;" ρώτησε
"έτσι όπως τα έκανα, νομίζω πως είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω για εμάς" απάντησα λυπημένη

Νευριάζω με τον εαυτό μου!

"κάνεις λάθος Κλειώ. Κανείς το μεγαλύτερο λάθος της ζωής σου και θα το μετανιώσεις αργότερα" είπε

Κατέβασα το κεφάλι μου και έκρυψα την ντροπή μου κοιτώντας έξω.

"όταν ήμουν στην ηλικία σου είχα γνωρίσει ένα αγόρι. Πηγαίναμε μαζί σχολείο αλλά δεν είχαμε μιλήσει ποτέ. Είχαμε διαφορετικά γούστα και προπάντων παρέες. Περάσαμε στο ίδιο Πανεπιστήμιο και γίναμε συμφοιτητές. Αμέσως αρχίσαμε να μιλάμε και να κάνουμε παρέα. Χωρίς να το καταλάβουμε γίναμε ζευγάρι και ήμασταν μαζί τρία ολόκληρα χρόνια. Ο Ιάσωνας όπως τον έλεγαν, είχε κόντρα με έναν αγόρι που εκείνο τον καιρό με φλέρταρε. Μια μέρα του έστειλαν ένα βίντεο με εμένα και αυτό το αγόρι. Αμέσως με πήρε τηλέφωνο και είπε να συναντηθούμε. Δεν με άφησε να του εξηγήσω και συνέχιζε να φωνάζει. Δεν ήμουν από τους ανθρώπους που σήκωναν και πολλές φωνές όταν είχαν δίκιο οπότε τσακωθηκαμε άσχημα και καταλήξαμε χωριστά" είπε και την κοίταξα

"και γιατί μου το λέτε αυτό κυρία Μαρκέλλα?"

"γιατί θέλω να σου δείξω το πόσο γρήγορα μπορεί να φύγει από τη ζωή σου ένας άνθρωπος με τον οποίο φανταζοσουν πως θα ήσασταν μαζί μέχρι τα βαθιά γεράματα. Έβαλα τον εγωισμό μου από πάνω το ίδιο και εκείνος και χωρίστηκαν οι δρόμοι μας χωρίς να ξέρει την αλήθεια. Μη τον απομακρύνεις, μην τον απωθείς. Θα κοπανάς το κεφάλι σου για την υπόλοιπη ζωή σου" απάντησε

Την κοίταξα επίμονα.

"τι κάνεις; Ακόμα εδώ είσαι; Τρέχα" φώναξε και βγήκα βιαστικά από το δωμάτιο

Δεν θέλω να τον χάσω!
Τι κάνω!?

Εσπρωξα με δύναμη την πόρτα του νοσοκομείου και βρέθηκα έξω

"ΝΤΑΝΙΕΛ!"

Hellooo🔥

Τι κάνετε πως είστε;

Ελπίζω να σας άρεσε, δεν είχα και πολύ έμπνευση είναι η αλήθεια

Τα λέμε στο επόμενο👋
🌟&💬
Φιλάκια🌹