Fell for a bitch

Don't be scared...

Ντάνιελ POV

Μα καλά που στο καλό είναι?

Σκέφτηκα και εκείνη τη στιγμή ήρθε ο Μαρκ

"που είναι?" τον ρώτησα
"στο καμαρίνι ετοιμάζεται να φύγει" μου απάντησε ανακουφισμενος

"ωραία τότε να φεύγω και εγω Μαρκ χάρηκα που σε γνώρισα" είπα
"παρομοίως" απάντησε και έφυγα.

Βγήκα από το μπαρ και περίμενα στο στενό μέχρι να τη δω να βγαίνει.

Κλειώς POV

Έβαλα φυσιολογικά ρούχα και πήρα τη τσάντα μου.

Βαριόμουν να ξεβαφτω οπότε θα το κάνω στο σπίτι.

Άνοιξα την πίσω πόρτα και πήρα μια βαθιά ανάσα.

Κλείδωσα και άρχισα να περπατάω με σταθερό βήμα.

Χωρίς να περάσει ένα λεπτό άκουσα τρεχτα βήματα πίσω μου και ένιωσα ένα χέρι στον ώμο μου.

Τρόμαξα και άρχισα να ουρλιαζω.

"ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΏ, ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΘΑ ΚΆΝΩ ΌΤΙ ΘΕΣ ΘΑ ΣΟΥ ΔΏΣΩ ΌΤΙ ΘΕΣ ΜΗ ΜΕ ΠΕΙΡΑΞΕΙΣ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΏ, ΘΈΛΩ ΝΑ ΠΆΩ ΜΌΝΟ ΣΤΗΝ ΚΌΡΗ ΜΟΥ" έλεγα με κλειστά μάτια με δάκρυα καθώς κουλουριαστηκα στο πάτωμα κρατώντας το κεφάλι μου με τα χέρια μου.

Ένιωσα πιο κοντά την ανθρώπινη φιγούρα και ξαναέβαλε το χέρι του στον ώμο μου.

"μην φοβάσαι, δεν θα σε πειραξω" ακουσα μια γλυκιά αντρική φωνή

Άρχισα να ανοίγω αργά αργά τα μάτια μου και ήρθα αντιμέτωπη με ένα ζευγάρι πράσινα μάτια.

"συγγνώμη που σε τρόμαξα, δεν είχα τέτοια πρόθεση" είπε ο όμορφος πρασινοματης άντρας με αχνό και αμήχανο χαμόγελο.

"δ..δεν π..ειραζει" απάντησα με δυσκολία προσπαθώντας να συνέλθω από το μικρό σοκ που πέρασα.

Ο άντρας με βοήθησε να σηκωθώ και ύστερα σήκωσε τη πεσμένη μου τσάντα και μου την έδωσε.

"Ντάνιελ" είπε και ετεινε το χέρι του
"Κ..Κλειω" είπα επιφυλακτικα και έδωσα το χέρι μου.

Για κανένα λόγο δεν ήθελα να φανώ αγενής.

Δεν είμαι συνηθισμένη στους άντρες με καλή συμπεριφορά.

Ελάχιστοι είναι που θα σε μεταχειριστούν σωστά.

"γιατί φοβήθηκες τοσο Κλειώ?" με ρώτησε
"εμ ν..να ξέρετε είναι λίγο κάπως προσωπικό θέμα" απάντησα γιατί ήρθα σε άβολη θέση