Fell for a bitch

Dinner time🍴

Ντάνιελ POV

Ή μικρή φαίνεται με συμπάθησε.

Έχει κατεβάσει και μου έχει δείξει όλες τις ζωγραφιές που έχει φτιάξει και μου έδωσε και μια.

"Ντάνιελ Ντάνιελ κοίτα" την άκουσα να λέει και την κοίταξα χαμογελαστός

Για βράδυ η μικρή έχει πολύ όρεξη.

Μου έδειξε μια φωτογραφία με την Κλειώ

"εδώ είμαι εγώ και η μαμά. Με είχε πάει στην παραλία γιατι ήθελα να φορέσω το καινούργιο μου μαγιό" είπε και γέλασα

Είναι πολύ όμορφες σε αυτή τη φωτογραφία.

Ειδικά η Κλειώ, γιατί δείχνει το πραγματικό της χαμόγελο.

Μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το ψεύτικο από το αληθινό

Αλλά εγώ μπορώ για κάποιο λόγο.

Μάλλον φταίει το γεγονός ότι ξέρω τη δουλειά της και ελάχιστα τα συναισθήματα της.

"Ρια μου φτάνει τον ζάλισες τον άνθρωπο" άκουσα την φωνή της καθώς γελούσε και γύρισα να την κοιτάξω

Ουαου.

Είναι...ειναι..

Εκθαμβωτική!

Έμεινα να την χαζεύω για λίγο

"είσαι πολύ όμορφη μαμά" άκουσα την Ρια και βγήκα από τις σκέψεις μου.

"σε ευαχριστω γλυκιά μου" απάντησε και την φίλησε

"θα συμφωνήσω" είπα με χαμόγελο και εγώ και εκείνη κοκκινησε και κοίταξε το πάτωμα ντροπαλά

Επνιξα ένα γελάκι.

"πάμε ωραία μου δεσποινίς?" είπα και απλωσα το χέρι μου

"πάμε" είπε και μου έδωσε το δικό της και καληνυχτισαμε την κυρία αν δεν κάνω λάθος Μαρκέλλα και την μικρούλα γλυκούλα Ρια.

Της άνοιξα την πόρτα και βολεύτηκε στο κάθισμα.

Μπήκα και εγώ και ξεκινήσαμε για το εστιατόριο.

Στην διαδρομή δεν έβγαλε αχνά.

Δεν είναι πολύ ομιλητική μάλλον αλλα είπα να αρχίσω εγώ συζήτηση.

"και για πες μου Κλειώ πόσο χρονών έκανες την Ρια?" ρώτησα

"εμ στα 20 μου χρόνια" απάντησε
"πως και τόσο νωρίς?" ξαναρώτησα και σφίχτηκε ελάχιστα

"ε..εμ ν..να ξέρεις..." τραυλίζει και κατάλαβα ότι ήρθε σε άβολη θέση

"δεν χρειάζεται να απαντήσεις αν δεν αισθάνεσαι βολικά Κλειώ! Προς Θεού δεν θέλω να σε πιέσω" είπα χωρίς να πάρω τα μάτια μου από τον δρόμο