Fell for a bitch

Like the father..

Φτάσαμε και πήρα την μικρή στα χέρια μου και έτρεξα μέσα έχοντας πίσω μου την Κλειώ.

"κάποιος να έρθει παρακαλώ, είναι επείγον" φώναξα και ήρθε ένας νοσοκόμος με δύο νοσοκόμες.

"Κλειώ?" είπε ο γιατρός και κοίταξα την Κλειω

"Σταύρο, σε παρακαλώ κάνε κατι" είπε η Κλειώ ανήσυχη

Γνωρίζονται?

"μην ανησυχείς θα κάνω ότι μπορώ!" της είπε και έφυγε με την Ρια και τις νοσοκόμες.

"Κλειώ πάμε και εμείς?" την ρώτησα και ένευσε.

Καθίσαμε έξω από το δωμάτιο που την είχαν και περιμέναμε.

"Ντάνιελ σου ζητάω ειλικρινά συγγνώμη. Έχεις τις δουλειές σου και εγώ σε διέκοψα" απολογήθηκε

"ε ε μη λες χαζομάρες. Η υγεία του παιδιού σου είναι πιο σημαντική από την χαρτουρα μου. Εξάλλου μου προκάλεσε κάτι η μικρούλα και της έχω αδυναμία" απάντησα και μου χαμογέλασε

Άνοιξε η πόρτα και βγήκε από μέσα αυτός ο Σταύρος.

Αμέσως σηκωθήκαμε και οι δύο.

"Σταύρο πως ειναι?" ρώτησε εμφανώς ανήσυχη η Κλειώ.

"εμ Κλειώ κοίτα, η Ρια θα πρέπει να....να κάνει ένα χειρουργείο,γιατι έχει σκωληκοειδίτιδα" είπε ο γιατρός και η Κλειώ γούρλωσε τα μάτια της

"σκωληκοειδίτιδα?" ξαναρώτησε η Κλειώ και ο γιατρός ένευσε.

"αλλά μην ανησυχείς, δεν θα πάθει κάτι η μικρή. Στο εγγυόμαι. Να λες που προλάβατε και την φέρατε άμεσα γιατί θα μπορούσε να ήταν και χειρότερα" είπε ο Σταύρος

"και πότε θα μπει στο χειρουργείο?" ρώτησα

"άμεσα. Περιμένω και τους υπόλοιπους συναδέλφους. Α κατά φωνη" είπε απευθυνόμενος σε άλλους δύο νοσοκόμους.

"να μου την προσέξεις" του είπε η Κλαίω πριν μπει στο δωμάτιο.

"παντα" της είπε και μπηκε μέσα

Κλειώς POV

Μα τι ηλιθια που είμαι?

Το παιδί μου ελεγε από το πρωί οτι πόναγε και εγώ το έτρεχα από δω και από κει.

Τι απαίσια μάνα που είμαι!

Κάθισα στη καρέκλα και έβαλα τα χέρια μου στο πρόσωπό μου.

"είσαι καλά?" με ρώτησε ο Ντάνιελ
"είμαι απαίσια μάνα! Όλη την ημέρα μου παραπονιέται και εγώ το έπαιρνα χαλαρά" είπα και μου ξέφυγε ένα δάκρυ