Fell for a bitch

Hospital Room

Η αισθήσεις μου άρχισαν να επανέρχονται.

Άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου και επεξεργάστηκα τον χώρο στον οποίο βρισκόμουν.

Περιτρυγυριζόμουν από τέσσερις λευκούς τοίχους και ο μόνος ήχος που ακουγόταν ήταν αυτός των μηχανημάτων.

Σήκωσα το χέρι μου και είδα τα καλώδια και τις βελόνες.

Άκουσα την πόρτα να ανοίγει και ξαναέβαλα το χέρι μου κάτω.

"Κλειώ, κοριτσάκι μου! Πάλι καλά ξυπνησες" άκουσα μια γυναικεία φωνή και μπροστά μου είδα την κυρία Μαρκέλλα.

"κυρία Μαρκέλλα, που είμαι? τι συνέβη?" ρώτησα αδύναμα

"δεν ξέρω και πολλά κορίτσι μου, ξέρω μόνο ότι λυποθημισες" είπε και μου ήρθαν οι στιγμές από το χθεσινό συμβάν.

"πως ηρθα εδω? " ρώτησα
"σύμφωνα με τους γιατρούς σε έφερε ένας νεαρός, αλλά δεν ξέρουμε ποιος! Απλά σε άφησε και είπε να σε φροντίσουν χωρίς να δώσει στοιχεία" απάντησε

"κυρία Μαρκέλλα που είναι η Ρια?" ρώτησα πανικοβλημενη.

"ηρεμισε, είναι στο γραφείο του γιατρού που σε πρόσεχε και ζωγραφίζει" απάντησε και ανακουφιστηκα.

"χίλια συγγνώμη που σας την φόρτωσα εχθές" απολογήθηκα και ξεφυσηξα

"μην απολογήσε κορίτσι μου, εσύ να είσαι καλά και θα προσέχω τη μικρή μέχρι να αναρρώσεις. Εξάλλου ξέρεις ότι έχω αδυναμία στο γλυκό σου τερατακι " είπε και γέλασα αχνά

"θες να σου φέρω κάτι?" με ρώτησε
"αν δεν σας είναι κόπος έναν χυμό και τη Ρια" απάντησα

"φυσικά κορίτσι μου, έρχομαι" είπε και έφυγε.

Σηκώθηκα με δυσκολία και κάθισα λίγο όρθια.

"αυτά σου αξίζουν μωρή σκύλα, πόρνη"

Ήρθαν στο μυαλό μου τα λόγια του άνδρα που επιχείρησε να με βιάσει και ένα δάκρυ κύλησε στα μάγουλά μου.

Το σκούπισα κατευθείαν.

Γιατί κλαις?

Δίκιο έχει!

Είμαι μια πορνη που βγάζει τα λεφτά της για να συντηρήσει το παιδί της.

Ποιος ήταν ο άνδρας που με έφερε εδώ όμως?

Γιατί να βοηθήσει κάποια σαν και εμένα?

Χτύπησε η πόρτα και προσπάθησα να κρύψω τα δάκρυά.

Ή πόρτα άνοιξε διάπλατα και μέσα μπήκε τρέχοντας και χαμογελαστή η τεσσάρων χρονών κόρη μου.