SUSPICIOUS SMELL² ▪︎ Choi Soobin ✔

Bölüm 23

꧁‎‎ Suspicious Smell - Choi Soobin‎‎꧂‎

𓆸 25042021𓆸

❝BÖLÜM 23❞

Soobin ile arabadan indiğimizde yanmış eve yaklaşık dört kilometre uzaklıktaki benzin istasyonuna gelmiştik. Birkaç gün önce Jeonguk'tan burayı ve geçmiş yıllardaki sahibini araştırmasını istemiştim, o da sağ olsun beni ikiletmemiş ve bugüne tüm bilgileri hazır etmişti.

Yedi senedir benzin istasyonunu işleten adamın adı Ri Kyung'du. Herhangi bir sabıkası yoktu, senelerdir de bu işi yapıyordu. Elimizde ona ait tek bilgi buydu fakat vesikalık resimlerinden birine de sahiptik. Tahminen babam yaşlarında bir adamdı.

Tek umudumuz o gece Soojun'un benzin bidonlarını buradan almasıydı. Çünkü video kayıtlarında yüzü gözükmüyordu.

Çevreyolunda olduğumuz için benzinlik boştu. Market kapısından içeri girdiğimizdeki kasadaki genç çocuk gözlerini izlediği futbol maçından alıkoyup bize çevirmişti. Müşteri olduğumuzu anladığında ise eli ayağına dolanmış bir şekilde ayağa fırladı.

"Hoş geldiniz efendim, nasıl yardımcı olabilirim? Benzin! Ah, doğru benzin!"

Koşar adımlarla kapıdan çıkacağı sırada Soobin kolundan tutarak onu durdurmuştu, "Patronunu arıyoruz. Benzine ihtiyacımız yok." Sesi sert çıktığı için çocuk epey tırsmışa benziyordu. Soobin'in aksine daha ılımlı bir tonda, "Rica etsek Bay Ri Kyung'u çağırır mısın?"

"Ah... Şey Bay Kyung..." Gözlerini kaçırıp gergince yutkunmuştu. Gergin tavrı yüzünden kötü şeyler sezmeye başlamıştım. Kaşlarım çatık bir şekilde ondan cevap beklerken o zorlukla gülümseyip, "Bir saniyenizi isteyeceğim." demişti.

Koşar adımlarla sadece personellere ait odaya girdi. Onun gitmesiyle Soobin'le baş başa kalmıştık. Ona döndüğümde kapanan kapıya sinirle bakıyordu. Bu iş yüzünden fazlasıyla stres olduğunu anlayabiliyordum.

Yavaşça elinden tuttum ve ona güven vermek istercesine gülümsedim. Biraz olsun bakışlarındaki sinir yatıştığında o da bana gülümsemeye çalışmıştı. Zamanla her şeyi üzerinden gelecektik.

Ama öncesinde Ri Kyung denilen herifin görgü tanıklığı yapması gerekiyordu.

Sessizce genci beklediğimiz dakikalar son bulduğunda çocuk eli ayağı titreyerek odadan çıkmıştı. Gergin bir şekilde gülümseyerek başını kaldırdı, "Yolda."

Başımla onu onayladım. Çocuk ise tekrar kasa başındaki yerini almıştı. Yeşil renkli önlüğündeki isimliğe gözümü kaydırdım, Yang Jungwon. Daha sonrasında tekrar bakışlarımı yukarıya kaldırdığımda çocukla göz göze gelmiştik. Fazlasıyla utangaç biri olduğunu sadece beş dakika içerisinde anlayabilmiştim. Çünkü bakışlarımız kesiştiğinde şaşkınca göz bebekleri büyükmüş, ışık hızında bakışlarını yola doğru çevirmişti.

Hafifçe tebessüm ettim. İçi içine sığmayan bir çocuk olması bana Yebin'i anımsatmıştı. Onunla da aylardır sadece telefonla görüşebiliyorduk...

Anne ve babamla da uzun süredir konuşma fırsatı bulamamıştım. Telefonumda sayısız cevapsız arama vardı. Her seferinde onlara mesaj yoluyla dönüş sağlıyordum. Yakında kapıma dayanırlarsa şaşırmazdım. Zaten onlara şeftali hakkında söz etmemek için kendimi çok zorlamıştım. Eğer öğrenirlerse büyük ihtimalle üniversite falan dinlemezlerdi, beni de memlekete götürürlerdi.

Benzinliğin kapısının üzerindeki zilin çınlamasıyla içeriye birinin girdiğini anlamıştım. Heyecanla kafamı çevirdiğim yönde vesikalık resimdeki adama tıpatıp benzeyen ve Ri Kyung olduğuna emin olduğum adam girmişti.