SUSPICIOUS SMELL² ▪︎ Choi Soobin ✔

Bölüm 10

꧁ Suspicious Smell - Choi Soobin꧂

𓆸 04122020𓆸

❝ BÖLÜM 10❞

İncecik bir ipin üstünde yürümek mümkün müydü?

Büyük ihtimalle değildi. Saniyeler içinde yere çakılırdık, gerisinin ne olacağı da belirsizdi. Tıpkı incecik bir ipin üstünde yürüyormuş gibiydim. Yolu yarılamış sanarken daha başında olduğumu fark etmiştim. Adım atmayı beceriyordum ancak ince bir ip üzerinde yürüyemezdim.

Yolun sonunda neyle karşılaşacağımı da biliyordum, fakat yolun sonuna geleceğimin garantisi yoktu. Bana oyuna başlamam için, ipte yürümem için bir karar vermem gerektiği söylenmişti.

Soobin'in kendini kustura kustura, sırf benim gibi normal bir hayata sahip olabilmek için nerdeyse ölümden dönerek bıraktığı Şeftali'yi yutarsam, ipin sonuna ulaşacaktım.

Eğer yutmazsam, ipten düşecektim ve sonunu öğrenemeyecektim.

Ancak içsem de yolun sonuna ulaşacağımı bilemezdim.

Derin bir nefes aldım. Vermem gereken kararın ciddiyetindeydim. Hatta iş ciddiye binince kendime hakim olamadan titremeye başlamıştım. Korkmadığımı söylediğim her an, korktuğumu anlıyordum.

Bunu kendime yapamazdım. Ne kendime, ne Soobin'e ne de diğerlerine. Şeftali'yi hiçbirimiz kullanmazken Soojun'un lafına kanıp her şeyi alt üst edemezdim. Haftalar önce Soobin'in sırf telefonlar dinleniyor diye söylediği, "Bizi arkamızdan bıçaklama." lafını haklı çıkaramazdım...

Torbayı biraz daha uzattı. Kaşlarıyla işaret edip, "Basit bir karar Yurin. Buraya geçmişi öğrenmek için geldin, ben ise istediğini veriyorum." diye mırıldandı. Sesindeki heyecanlı tın gerilmemi sağlamıştı.

"Basit bir karar mı?" dedim zorlukla. "Yüzlerce kişiyi öldüren bir hapı bana vermeye çalışman mı basit olan şey?"

Histerik bir kahkaha attı. Ciddiyetimi korusam da onun benle dalga geçercesine konuşması sinirimi bozmuştu.

"Ben kimseyi öldürmedim Yurin. Siz aptalların anlayamadığı şey bu. Ben ürettim, kullanmak ve kullanmamak ise sizin tercihinizdi. Ölmek ve ölmemek de..."

Yine de insanları zehirleyen şeyi Soojun üretmişti. İnsanları ölüme kadar getiren bu ufak ama zehirli hapların tamamını... Aynı zamanda Yoonmin. Onu nasıl unutabilirdi ki? Evine girmiş, hatta apartmanın giriş kapısını bana açmıştı. Yoonmin'i asan ve boğulmasını sağlayan oydu. İntihar süsü veren de.

"Sen bir katilsin Soojun." dedim bağırarak. "Kardeşinin ölmesini isteyen, insanları zehirleyen, sana yardım eden her insanı tehdit eden ve arkadaşlarını tavana asarak öldüren bir katil. Sen Yoonmin'in katilisin. Hiçbir şey olmamış gibi apartmandan çıkan, ancak ellerinle onu boğmuş birisin."

Yüz ifadesindeki alaycı gülümseme solarken kaşlarını çatmış ve üzerime doğru bir adım atmıştı. Sertçe bileğimden tuttu, "Ne saçmalıyorsun?" diye mırıldandı. Parmaklarıyla biraz daha bileğimi sıkarken, "Yoonmin'i ben öldürmedim!"

Başımı korkuyla kaldırdığımda göz göze gelmiştik ve gözündeki ciddiyet zorlukla yutkunmamı sağlamıştı. İçinden geçen duyguyu çözemiyordum.

"Sen öldürmediysen kim öldürdü?"

Sertçe söylediğim sözlerin ardından bileğimdeki parmakları gevşedi ve yüzüne inanamaz bir ifade yayıldı. Derin derin nefes alıp korkuyla onu izlemeye başladığımda, o yere çökmüş ve başını iki elinin arasına almıştı.