Chapter 59

205 11 109
                                    

Enjoy reading! ❤

Siguro totoo nga na kapag nagkaroon ng proper closure ang dalawang tao, wala na yung bigat sa dibdib at sama ng loob sa isa't isa.

After all these years, I genuinely feel okay right now. Yung sama ng loob ko kay Vernon noon, tingin ko nadala ko hanggang ngayon.

Pero matapos namin mag usap kanina, naliwanagan na ako kung bakit bigla siyang umalis.

I'm happy that we were able to make everything clear to each other. Nalungkot at nasaktan din ako sa nangyari sa family nila. Lalo na sa Mommy niya.

Akala ko noon, ako lang ang umiiyak at nasasaktan habang siya ay masaya kasama si Theia. Naiisip ko 'yong mga araw na nakakatulog ako sa pag iyak at halos hindi na makabangon dahil sa mga nangyari.

Ngayon, hindi na lang ang pinagdaanan ko ang nasa isip ko. Naiisip ko na kasabay ng pag luha ko ay ang pag luha din ni Vernon.

Except for being the first child, I knew he's a responsible man and his family is important to him. I know how much he loves his mother. I could even imagine how worried and problematic he was while looking after his Mom.

We might both had sleepless nights because of our problems.

But those challenges in our life certainly made us stronger.

Sana lang okay na ang Mommy niya ngayon.

We both had a hard time while being away from each other. And knowing the real reason why he left, my anger began to fade slowly.

If I were in his situation, maybe I'll do the same, especially considering his Mom's condition.

My mind was clouded with negative thoughts before. I thought I was the only one suffering that time, little did I know, he did too.

It's good to know what was his reason but it's already too late because the situation is different now.

He's going to marry Theia.

Pagbalik ko sa room, nagkulong lang ako at hindi sumabay maghapunan sa kanila. I don't think I can face Vernon.

I just spent the night laying on my bed and staring at the ceiling. Natutulala na lang ako sa nangyari ngayong gabi.

Nang gumising ako kinabukasan ay tanghali na. Hindi ako nakakain ng breakfast pero hindi naman ako nakakaramdam ng gutom.

Tumawag lang ako sa hotel resto para magpahatid ng pagkain sa room. And when night came, I've decided to went out of our room.

Sumakay ako ng elevator pababa at hinanap sila Carlynn. Pumunta ako sa beach at doon ko sila nakita. Kita ko rin na gumawa sila ng bonfire.

They sat there surrounding the bonfire, including Vernon.

Si Benj ay masamang nakatingin sa kanya, mukhang anytime ay susuntukin niya na si Vernon. Siya yata talaga ang may pinakamalaki ang galit sa lahat ng mga kaibigan ko.

Beside Benj was Khalil, who was making s'mores for Karen. Parang wala lang sa kanya ang sama ng tingin ni Benj sa Kuya niya, na bahala na kung magsapakan sila dyan. Si Austin naman ang nag iihaw ng pinamili ko sa grocery kahapon.

All of my friends seem okay with Vernon. Siguro nag explain na siya sa kanila. Or maybe Khalil did that for his brother.

When Vernon glanced to the side where I was standing, I met his eyes. Mabilis akong nag iwas ng tingin. Instead of going towards them, kay Austin ako lumapit.

"Austin, ako na dyan." sabay abot ng kamay ko para ibigay niya sa'kin 'yong tong.

"Gising ka na pala. Have you eaten already?" he tilted his head a bit.

What If (St. Mary's U Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon