Tamamlandı ✓
SİYAHIN ESİRİ Serisinin 3. Kitabı
15 Nisan Aksiyon #1
Uzun soluklu ve gizemlerle dolu bir kurgudur. İlk bölümlerde sanıldığı gibi bir kurgu ortada yoktur!
❝..Duyduğum her ses yine yeni bi hayaldi. Zihnim koca bir çıkmazda sürüklenirken...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya Bölümden Kesitler..💫
‼️Yarın ki bölüm için 100 oy 1K yorum sınırı
❄️
Her an bir tepki, bir ses, bir karşı çıkma beklerken beklediğimin aksine sanki hiç hamile olduğumu söylememişim gibi tek karşılık sessizlikti. Kulakları sağır eden, canımı yakan ve hatta bana beni sorgulatan bir sessizlikti. Ben gücümü sevdiğim insanlardan alan biriydim. Gücümü sadece Savaştan alan biriydim. Savaş sevdiği için sevebilecek, Savaş sevdiği için kabul edebilecek, Savaş sevdiği için canımı verebilecek biriydim. Ama sevdiğimde tam seven, mertçe seven, nefret edince ise o şeyden soğuklaşan biriydim. Ortam yoktu. Ya hepti, ya hiçti.. Ve şimdi Savaş sevdiği için sevmeye çalışan, Savaş istediği için alışmaya çalışan, Savaş umut ettiği için hayal kurduğum her şey boşa çıkmış gibi hissediyordum. O annesine sustuğunda kopmuştu sanki bende bir şeyler.. Çünkü o kadar alışmıştım ki onun gölgesine, o olmadığı zaman duramıyordumayakta. O olmayınca sevdiğim her şey boş gibi geliyordu. O olmayınca olmuyordu, olmuyordum. Güçsüz biri olmaya yaklaşabiliyordum. Son günlerde ise güçsüz olmayı seçmiştim.. Pes etmiş, Savaşı anlasam bile kaybediş gibi anlamak istemiştim.
Ani bir şekilde elimde hissettiğim el ve Parsın sesi ile sıçrarken sanki daldığım o derin kuyuda boğuluyormuşum da yeni yeni hissediyormuşum gibi bir nefes aldığımda çırpındığım sularda yalnızca Savaşın elini hiç olmadığı kadar sıkı tutarak çıktım ve bakışlarımı Parsa çevirdim. "İyi misin sen?" Sorusu ile iyice gerilirken Savaşın tenimde gezinen parmakları ile ilk defa dudaklarımda samimi bir tebessüm oluştu ve o ufak dudaklarımın kazandığı kıvrım ile gücümü toplayıp mırıldandım. "Evet.." Az önce ona hamile olduğumu söylediğimi sanarken yalnızca zihnimde hayalini delice isteyerek kurduğum bir şey olduğunu anlamıştım.
Kalbimde ki yangının külleri bana iyi gelirken masada ki suyuma uzandım ve bir yudum aldım. Yüzümde ki ısının gölgesi bile bana hafiflediği için az geldiğinden dolayı bakışlarım direk Savaşı buldu ve beni yine daldığım o derin kuyudan çıkarttığı için gözlerinin içine baktım. Benim aksine gözlerinde sert bir ifade oluşurken ne olduğunu anlamadığım için yüzümde bir an afallama oluştu. Elimi sıkıca tutan eli belki de farkında olmadan canımı yakarken dikkat çekmemek için belli etmemeye çalışarak bakışlarımı yemeğime çevirdim. Ortamda ki konu Barış sayesinde bizden uzaklaşıp o sıkıcı galeri konusuna geldiğinde Savaştan elimi çekmek istesem de izin vermedi ve elimi daha çok sıktı. Bir an olsun içim başta yumuşayacak gibi olsa da şuan elimde ki sızı buna pek izin vermiyordu.
"Canımı yakıyorsun.." Sadece ikimizin duyacağı seste konuşup elimi avucunda kırışmış bir kâğıt misali iyice ufaltırken Savaşın ani bir şekilde elini benden çekmesi ile avucumu açtım ve eteğimin üzerine koydum. Barış bu gecenin süper kahramanı seçilirken yarın için kafamda çizdiğim programı gerçekleştirmek üzere bu gece Parsla konuşmaya karar vermiştim.
