Tamamlandı ✓
SİYAHIN ESİRİ Serisinin 3. Kitabı
15 Nisan Aksiyon #1
Uzun soluklu ve gizemlerle dolu bir kurgudur. İlk bölümlerde sanıldığı gibi bir kurgu ortada yoktur!
❝..Duyduğum her ses yine yeni bi hayaldi. Zihnim koca bir çıkmazda sürüklenirken...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya Bölümden Kesitler..💫
‼️Bir sonra ki bölüm için 100 Oy 1K yorum sınırı
❄️
Söylediği abuk subuk şeyler iyice midemi bulandırmaya başladığı sırada kendime yediremediğim için sofradan kalkacakken Savaş elimi sıkıca tuttu ve bunu engelledi. O dediği şeyleri ben duymaya katlanamazken Savaşın yüzüne bunları söylemesi Savaşın delirmesi için yeterliydi. "Zekisin. Yani öyle gözüküyordun tam olarak evime girene kadar. Senin yerinde olsaydım onu yatağında bırakıp buralara asla gelmezdim. O kadar aptalsın ki onu dibime kadar soktun. Onunla aynı masaya o-" Barlasın sesini bir kez duyduğum sırada devamını merak ederken gelen bir şeylerin kırılma sesiyle Savaşın o gece onu gayet tatmin edici bir şekilde susturduğunu anlamıştım. Barlasın bu konuşması en hafifiydi. O kadar saçma şeyler söylemişti ki benim hakkımda kendimi leş gibi hissetmiştim. Ses kaydı yanında görüntünün de olduğunu bildiğim için Savaşın bilerek göstermediğini düşünürken Savaş Barlas tam başka konulara gireceği sırada Savaş kaydı kapattı ve birden yüzü keyifli bir hâl alırken konuştu. "Tabi o benim aptal olduğumu söylerken kamera ve ses kaydı aldığımdan bir haberdi. Bu kayıtlar sayesinde belki de bir genç kızın hayatını kurtarmış olacaksın." Savaşın konuşmasıyla yüzümde koca bir afallama oluştuğunda bunu Yeşim için yaptığını anladığım an bu kadar derin düşünmesi aslında güzel bir şey olsa da kendisini bu kadar tehlikeye atması sinirlerimle oynamıştı. Ve benim kurtarmış olacağımı söylemişti. O kayıtları Yeşime kendi ellerimle göstermezdim.
"Sen her şeyi, bunca tehlikeyi Yeşim için mi yaptın?" Elimde olmadan sert çıkan sesimle konuştuğumda Savaşın gözünde kötü insan olacak olsam da elimi elinden anında çektim. "Kızın hayatı kurtulacak Esin. Düşünebiliyor musun Barlasın ona neler yapacağını?" Bana bu hayat bencil olmayı öğretmişti. Eğer o gece Savaşa bir şey olsa bunun hesabını bana kim verecekti. "Biz ona defalarca kez söylemedik mi!? inanmıyorlarsa, dikkate almıyorlarsa çekecekler başlarına gelenleri. Ya.. Anlamıyorum. Bak ben senin için canımı veririm. Kendimden çok sana güvenirim. Ama tüm bunlara rağmen biri gelip senin hakkında bizim Barlas için söylediklerimizi söylese inanmasam bile altını araştırırım. Adamların umrunda bile olmadık Savaş! Sen nasıl kendini tehlikeye atarsın böyle bir şey için!? Yaşayarak öğrenmemeleri için onlara kaç kere uyarıda bulundun. Üzerine düşeni fazlasıyla yaptın. Sus demiyorum. Susma. Ama sen nasıl gecenin bir vaktinde sırf bunun için o adamın evine gidip o saçmaladığı tüm bunlara kendini maruz bırakırsın. İnsanların hayatından sen sorumlu değilsin. Senin bu saatten sonra yapabileceğin en büyük kahramanlık bu çocuğu ayıbımız olmadan, kimseye muhtaç etmeden büyütebilmek." Aslında bencil olduğumu düşünmüyordum. Savaş Yeşim'in annesi ile, Yeşimle, akrabaları ile Barlas konusu hakkında defalarca kez konuşmuştu. O insanlık görevini fazlası ile yapmıştı zaten. Hayatını tehlikeye atmasına hiç gerek yoktu. O gece ufak bir sıyrık değil, büyük bir yara da alabilirdi.
