លោកពូ complete✔️ Season I

លោកពូ ភាគ២៥

    ព្រឹកប្រលឹមនៅថ្ងៃថ្មីបានមកដល់ ព្រះអាទិត្យក៏ចាប់ផ្តើមរះឡើងនៅលើផ្ទៃមេឃដល់ស្រស់ស្អាតជាមួយនឹងខ្យល់អាកាសដល់បរិសុទ្ធដែរបក់បោកមកពីរលកសមុទ្រដែរមានផ្ទៃទឹកខៀវស្រងាត់ធំល្វឹងល្វើយ។
   នៅក្នុងបន្ទប់ដល់ធំមួយដែរមានកាតុបតែងរចនាយ៉ាងស្អាតនឹងសាក់សមបំផុតសម្រាប់អ្នកដែរមានមុខមាត់នៅក្នុងសង្គមនឹងពោពេញទៅដោយអំណាច។ រាងតូចដែរនៅក្នុងភួយជាមួយនឹងរាងក្រាស់ម្នាក់ទៀតទាំងអាក្រាតកាយនឹងនៅលើដងខ្លួនពាសពេញទៅដោយស្នាមជាំក្រហមសឹងតែពីក្បាលដល់ចុងជើងទៅហើយ។
«អ្ហឹម...» សម្លេងក្រហឹមនៅក្នុងបំពង់ករបស់ម្ចាស់កាយសង្ហារក៏បន្លឺឡើងស្រប់ពេលដែរពន្លឺព្រះអាទិត្យជះចំភ្នែកទាំងគូរបស់ខ្លួន ធ្វើឱ្យគេចាំបាច់ត្រូវក្រោកឡើងហើយទៅសម្អាតខ្លួននៅក្នុងបន្ទប់ទឹកព្រោះព្រឹកនេះកប៉ាលនឹងធ្វើការឡើងគោកវិញហើយ។
  ជេន បើកភ្នែកឡើងយឹតៗដោយមានអារម្មណ៍ថាល្វើយហើយក៏ឈឺពេញខ្លួនទាំងអស់ នាងយល់ថាខ្លួនឯងពេលនេះមិនខុសពីមនុស្សជិតស្លាប់នោះទេ រាងកាយនាងពេលនេះឈឺគ្រប់កន្លែងទាំងអស់ វាដូចជាត្រូវគេចាប់ហែងជាពីយ៉ាងចឹង ទាំងស្ពឹក ទាំងផ្សា។ «អ្ហឹក» ទឹកភ្នែកដែរហូរមិនចេះហត់ក៏ស្រក់មកម្តងទៀត គ្រប់ពេលដែរនឹកឃើញរឿងដែរកើតឡើងលើខ្លួនរបស់នាង នាងមិនចង់ធ្វើមនុស្សស្រីទន់ខ្សោយនៅមុខគេនោះទេ តែនាងមិនអាចធ្វើបានគ្រប់ពេលដែរប្រុសម្នាក់នោះមកនៅពីលើខ្លួននាង នាងមាន
អារម្មណ៍ថាខ្លាចគេខ្លាំងណាស់។   *ក្រាក~~* សម្លេងបើកទ្វាបន្ទប់ទឹកបន្លឺឡើងធ្វើឱ្យនាងតូចប្រញាប់គេចមុខគេងបែទៅម្ខាងព្រោះមិនចង់ឱ្យគេឃើញទឹកភ្នែករបស់នាងហើយនាងក៏មិនចង់ឃើញមុខរបស់គេដូចគ្នា។
«គេចមុខធ្វើអី?យំហេ៎?ឯងយំមិនចេះហត់ទេហេ៎?»
  រាងក្រាស់ចេញពីបន្ទប់ទឹកដោយមានកន្សែងរុំល្វែងក្រោមរបស់ខ្លួននឹងដៃម្ខាងទៀតកំពុងកាន់កូនកន្សែងជូតសក់របស់ខ្លួនដែរសើម
«...» គ្មានកាឆ្លើយតប
«យើងកុំពុងនិយាយជាមួយឯង!!»
«ខ្ញុំហត់ណាស់ មិនចង់ឈ្លោះទេ!»
«ហឹស...ឆាប់ក្រោកទៅងូតទឹកទៅ បន្តិចទៀតកប៉ាលនឹងឡើងគោកវិញហើយ!!»
«មែនហេ៎?» ពាក្យសម្តីអម្បាញ់មិញធ្វើឱ្យអ្នកម្ខាងទៀតស្ទុះក្រោកអង្គុយភ្លាមនាងរំភើបស្ទើឆ្កួតទៅហើយ ទីបំផុតនាងបានត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញហើយ នាងមានគម្រោងការួចហើយថានឹងត្រឡប់ទៅកាណាដាវិះបន្ទាប់ពីបានទៅដល់សេអ៊ូលវិញ។
«សប្បាយចិត្ត?»
«គឺ...ខ្ញុំគ្រាន់តែនឹកម៉ែដោះនៅផ្ទះប៉ុន្នោះ!!»
«ឆាប់ទៅសម្អាតខ្លួនទៅ!!»
«ចា៎!!» និយាយហើយក៏ប្រញាប់ប្រញាលចុះពីលើគ្រែតែមិនទាន់នឹងបានឈរស្រួលបួលផងក៏ត្រូវដួលទៅវិញទាំងជំហរដោយសានាងឈឺពាសពេញខ្លួនទាំងអស់ជាពីសេសកន្លែងផ្សារភ្ចាប់មួយនោះ
*ផឹប~~*
«អូយ!!»
«យ៉ាងម៉េចទៀតហើយ?»
«គឺខ្ញុំ....ឈឺជើងដើរមិនរួច!!»
«ប្រកដទេថាឈឺជើង?» រាងក្រាស់ក៏ដើរមកជិតនាងមុននឹងអោនអង្គុយនៅពីមុខនាងរួចក៏សួរដោយកាសើចចំអក
«ពូ...ពូនិយាយអី! ខ្ញុំឈឺជើងមែនណា!» នាងតូចនិយាយដោយមិនហ៊ានសម្លឹងភ្នែករបស់គេព្រោះនិយាយកុហក។
«ហឹស...គ្មានអីចម្លែកទេដែរឯងដើរមិនរួចនោះ បើដើររួចឯងអច្ឆរិយៈពេកហើយ ព្រោះយប់មិញយើងចាំច្បាស់ថាយើងមិនបានថ្នមឯងទេ!» រាងក្រាស់បស់ពាក្យសម្តីដែរធ្វើឱ្យមុខរបស់នាងតូចប្រែទៅជាក្រហមដោយភាពអៀនខ្មាស់
«...» ជេន និយាយអីមិនចេញក្រៅពីអោនមុខចុះ ស៊ូ ឃើញបែបនេះហើយក៏ប្រញាប់ក្រសោបបីនាងតូចចេញទៅបន្ទប់ទឹកទាំងនាងគ្មានសម្លៀកបំពាក់ រាងតូច
ក៏ព្យាយាមយកដៃទៅបិទបាំងដើមទ្រូងរបស់នាង
«គ្មានអីត្រូវបិទបាំងទេ យើងធ្លាប់ឃើញរួចហើយ មិនត្រឹមតែឃើញនោះទេ ទាំងស្ទាប ទាំងអង្អែល ធ្លាប់អស់ហើយ តើខ្លួនរបស់ឯងកន្លែងណាដែរយើងមិនធ្លាបប៉ះនោះ?»
  រាងក្រាស់និយាយហើយក៏អោនទៅជិតមុខរបស់នាងមុននឹង បស់ស្នាមថើបលើបបូមាត់របស់នាងតូចមួយខ្សឹត

To be continued

#seokmin