លោកពូ complete✔️ Season I

(ភាគ១៣) លោកពូ

  Jenអង្គុយស្ងៀមនៅលើពូកមុននឹងទាញយកប្រអប់មួយចេញពីក្នុងថតតុកយកមកបើកមើល នាងបើកប្រអប់នោះចេញមកទឹកភ្នែកក៏ហូកាត់ថ្ពាល់ដល់ស្រស់ស្អាត ទឹកភ្នែកហូចេញមកលាយឡំនឹងស្នាមញញឹមស្ងួត ក្នុងប្រអប់នោះជាខ្សែរអង្កាំដែរពូជាទីស្រលាញ់របស់នាងតែងតែផ្ញើទៅឱ្យនាងពេលដែរនាងនៅតូចរហូតដល់រៀនចប់។ វាជាខ្សែរដៃអង្កាំដែរមានឈ្មោះនាងនឹងគេ គេធ្លាប់ប្រាប់ថាបើនាងនឹកគេគ្រាន់តែយកខ្សែរដែរគេធ្វើផ្ទាល់ដៃនោះមើលទៅគឺបានហើយ។ «អ្ហឹក គ្រប់យ៉ាងវាប្រែប្រួលអស់ហើយ! ពូមិនដូចមុនទេ» នាងតែងតែនឹកគិតពីគេគ្រប់ពេល នាងមិនយល់ទេថាហេតុអីនាងស្រលាញ់គេយ៉ាងនេះ មនុស្សប្រុសច្រើនណាស់ដែរតាមមកចែចង់នាងតែនាងមិនអាចទទួលយកប្រុសទាំងនោះបាន តើហេតុអី? ឫ ព្រមលិខិតមួយនេះចាមកឱ្យនាងស្រលាញ់ពូខ្លួនឯងបែបនេះ។
«ខ្ញុំនឹងមិនបស់បងនោះទេ ខ្ញុំត្រូវតែយកឈ្នះចិត្តពូឱ្យបាន!»
Jenនាងមិនមែនជាមនុស្សងាយចុះចាញ់នឹងបស់បង់អ្វី
មួយងាយៗទេ រឹតតែមិនអាចបស់បង់របស់ដែរនាង
ស្រលាញ់ នាងសុខចិត្តទ្រាំឈឺចាប់ តែប្រសិនបើនាងទ្រាំលែងបាន នាងនឹងបញ្ឈប់ដោងខ្លួនឯង។ កាអត់ទ្រាំរបស់មនុស្សម្នាក់ៗតែងតែមានកំណត់ ចឹងហើយសូមកុំព្យាយាមធ្វើឱ្យមនុស្សម្នាក់នោះផ្លាស់ប្តូអី។
__ព្រឹកថ្ងៃថ្មី__
     ពេលព្រឹកប្រលឹមនាងតូចជេនប្រញាប់ចុះទៅរៀបចំអាហារពេលព្រឹកជាមួយម៉ែដោះសម្រាប់ពូរបស់នាង។ នាងតូចចាប់ផ្តើមសម្រួលអារម្មនឹងឈប់គិតពីបាកចិត្តហើយ
មកយកចិត្តពូរបស់នាងវិញទោះត្រូវគេបំបាក់មុខក៏ដោយ នាងមិនចង់ទន់ខ្សោយទេ ព្រោះប៉ារបស់នាងបាន
បង្រៀននាងហើយថាត្រូវតែរឹងមាំ ហើយមិនត្រូវចាញ់
នរណាម្នាក់ងាយៗនោះទេ។
«លោកពូ!!» នាងតូចនិយាយទៅSooដែរកំពុងចុះមកខាងក្រោម «ពូសូមទោសរឿងពីល្ងាចមិញផង!»Sooដើរចូលមកអង្គុយនៅតុកបាយមុននឹងនិយាយសូមទោសទៅនាងតូច
«មិនអីទេ!ខ្ញុំមិនខឹងនឹងពូទេ!» ជេន ញញឹមស្រស់
ហើយក៏ទៅទាញកៅអីមកអង្គុយជិតគេ។
«ម៉ែដោះ! រៀបបាយទៅ»
«ចា៎ា!!» រាងចំណាស់ក៏ឆ្លើយតបដោយស្នាមញញឹម គាត់សប្បាយចិត្តដែរពូនឹងក្មួយស្រីម្នាក់នេះមិនឈ្លោះប្រកែកគ្នា
«ថ្ងៃនេះពូមានការវល់! ប្រហែលមិនបានត្រឡប់មកវិញទេ!!»
«ពូរវល់ហ្អេ៎?មិនអីទេ!ពូទៅបំពេញកាងារពូចុះ!ខ្ញុំអាចនៅ
ជាមួយម៉ែដោះបាន!» នាងតូចញញឹមដាក់គេបន្តិចមុននឹងញាុំបាយបន្ត
«ប្រាកដហើយ?»
«ចា៎ា!!!»
«អូខេ!!ពូទៅសិនហើយ...មើលថែសុខភាពផង! សឺត...» រាងក្រាស់ក៏ក្រោកឈរឡើងពេញកម្ពស់មុននឹងអោនទៅថើបថ្ងាស់នាងតូចបន្តិចរួចក៏ចេញទៅ។
«ពូក៏ដូចគ្នា!!» Jenញញឹមខ្ចឹបពេលដែរគេប្រែមកជាផ្អែមល្ហែមដាក់នាងបែបនេះ បេះដូងនេះស្ទើតែលោតចេញមកខាងក្រៅហើយព្រោះតែរំភើបពេក។
«មើលទៅអ្នកប្រុសស្រលាញ់អ្នកនាងតូចណាស់!!» ម៉ែដោះដែរឈរមើលសកម្មភាពពួកគេទាំងពីក៏និយាយឡើង
«មែនហ្អេ៎?តែខ្ញុំមិនគិតចឹងទេ!»
«ហេតុអី?អ្នកនាងតូចដឹងទេ?អ្នកនាងជាមនុស្សស្រីដំបូងហើយដែរអ្នកប្រុសទទួលមកនៅក្នុងផ្ទះជាមួយបែបនេះ កាលពីមុនមិនមានស្រីម្នាក់ណាដែរហ៊ានមកនៅទីនេះទេព្រោះអ្នកប្រុសមិនចូលចិត្តមនុស្សនោះទេ!»
«ហេតុអី?ខ្ញុំក៏ជាស្រីមិនចឹង?»
«អុំក៏មិនដឹង ប្រហែលអ្នកនាងជាករណីលើកលែង!!»
«ហុឹស...ប្រហែលគាត់គិតថាខ្ញុំជាក្មួយរបស់គាត់ ដូច្នេះវាគ្មានអីចម្លែកទេ!»
«តែអ៊ំថា...»
«បានហើយ!!ខ្ញុំឡើងទៅខាងលើវិញហើយ!»
«ចា៎ា!!»
______
__ល្ងាចថ្ងៃដដែ__
នាងតូចបានរៀបចំខ្លួនយ៉ាងស្អាតប្រៀបដូចជាព្រះ
នាងយ៉ាងចឹង ផ្ទៃមុខផាត់ម្សៅស្តើងៗនឹងតុបតែងពណ៍ស្រាលៗលើត្របកភ្នែកជាមួយក្រែមពណ៍ផ្កាឈូកដុតមើលទៅស្អាតបែបសុភាពមិនទាក់ទាញភ្នែកអ្នកដទៃខ្លាំងពេកហើយមើលទៅក៏មិនសាំភ្នែកដូចគ្មា។ រ៉ូបផ្កាឈូកលើជង្គុងមិនខ្លីពេកក៏មិនវែងពេកមើលទៅស្អាតណាស់ សក់បួងឡើងទៅខាងលើបង្ហាញកញ្ចឹងកដល់សខ្ចីដែរគ្មានស្លាក់ស្នាមសូម្បីបន្តិច។ «ទីបំផុតរួចហើយ!!» នាងតូចបង្វិល
ខ្លួននៅមុខកញ្ចក់បន្តិចមុននឹងញញឹមយ៉ាងស្រស់។
រាងស្តើងចុះមកខាងក្រោមហើយក៏សម្លឹងរកមើលម៉ែដោះ
«អ្នកនាងតូច?នេះចង់ទៅណា! តែងខ្លួនបែបនេះ!!»
«មិនស្អាតមែនទេ?»
«មិនមែនទេ! ស្អាតខ្លាំងណាស់តែអ៊ំចង់ដឹងថាទៅណា?»
«គឺ...ខ្ញុំមានណាត់ជាមួយមិត្តភក្តិណាអ៊ំ!»
«ចុះពេលណាមកវិញ?»
«ប្រហែលថ្ងៃស្អែកពេលព្រឹក! អ៊ំជួយលាក់រឿងនេះពី
លោកពូផងព្រោះខ្ញុំមិនចង់ឱ្យគាត់ដឹង!!»
«ចុះបើថ្ងៃស្អែកអ្នកប្រុសត្រឡប់មកវិញមិនឃើញអ្នកនាងនោះឱ្យអ៊ំធ្វើយ៉ាងម៉េច?»
«មិនអីទេ! ខ្ញុំនឹងប្រញាប់មកវិញឱ្យលឿនបំផុត!»
«Jen!!!ឯងហើយឫនៅ?» សម្លេងរបស់Markនៅខាងក្រៅស្រែកហៅនាងឱ្យចេញទៅព្រោះខ្លាចខកពេល។
«រួចហើយ!!ចាំមួយភ្លេត យើងទៅហើយ!!»
«ខ្ញុំទៅសិនហើយណាអ៊ំ!!»
«ចា៎ា! មើលថែខ្លួនឯងផង!!»
«ចា៎ា!!» និយាយហើយក៏ប្រញាប់ដើរចេញទៅ
ឡានស្ព័រពណ៍ខ្មៅដែរចតចាំនាងមិញនេះក៏បើកចេញទៅ
(ចាំមើលរទះភ្លើងបុកគ្នា...*ផាំង🥲)
និពន្ធដោយ ស៊ុងមីន
______
To be continued