លោកពូ complete✔️ Season I

លោកពូ(៣០)

ពេលល្ងាចថ្ងៃដដែរលីនឹងកូនប្រុសក៏ត្រឡប់មកពីក្រុមហ៊ុនវិញដូចគ្នា រាងក្រាស់ទាំងពីដើរចូលក្នុងផ្ទះ
រួចក៏ងាកទៅឃើញអាហារជាច្រើននៅលើតុកទាំងមានចម្ងល់នៅក្នុងចិត្ត ហេតុអីក៏ថ្ងៃនេះមានអាហាច្រើនបែបនេះ ឫមួយមានភ្ញៀវ?
«Mark?» ឆេលី លាន់មាត់ពេលដែរឃើញវត្តមានរបស់
ម៉ាកដែរជាមិត្តជិតស្និតប្អូនស្រីរបស់គេតាំងពីនៅរៀន
«បងឆេលី!!!»
«នេះឯងត្រឡប់មកវិញហើយហេ៎?ចុះឯណាជេន?»
«គឺនៅខាងលើ!!»
«នេះក្មួយមកមិនប្រាប់ដំណឹងពូមុនសោះ!» រាងក្រាស់
ដើរមករាក់ទាក់អ្នកកម្លោះដោយស្នាមញញឹមពព្រាយ
«គឺលឿនពេកខ្ញុំប្រាប់មិនទាន់!!»
«ចឹងអង្គុយលេងសិនទៅ! ពូទៅងូតទឹកសិន នឹងបានចុះមកញាុំបាយល្ងាចជាមួយគ្នា!»
«បាទ!»
«បងឡើងទៅងូតទឹកសិនហើយ!»
«បាទ!!» និយាយចប់ក៏នាំគ្នាឡើងទៅខាងលើដើម្បីរៀបចំខ្លួនរួចចុះមកញាុំអាហារពេលល្ងាចវិញ...
មួយស្របកក្រោយគ្រប់គ្នាក៏ចូលមកអង្គុយនៅតុកអាហារគ្រប់ៗគ្នានៅឡើយតែនាងតូចជេនដែរមិនទាន់ចុះមក។
«ជេន!! ឆាប់ចុះមកកូន មកញាុំបាយជាមួយគ្នា!!» Liក៏និយាយទៅកាន់កូនស្រីរបស់ខ្លួនដែរកំពុងដើរចុះមកខាងក្រោមជាមួយទឹកមុខស្លេកស្លាំង។
«ចា៎ ប៉ា!!» រាងស្តើងញញឹមស្ងួតហើយក៏ប្រញាប់ចូលទៅអង្គុយនៅតុកអាហារជាមួយគ្រប់គ្នា...
«ម៉ែដោះ!! ដូសបាយទៅ!»
«ចា៎!!» រាងចំណាស់ក៏ចាប់ផ្តើមដូសបាយដាក់ចានឱ្យគ្រប់គ្នាហើយក៏ឈរនៅជ្រុងម្ខាងបន្ទាប់ពីដូសបាយរួច។
គ្រប់គ្នាក៏នាំគ្នាញាុំដោយនិយាយពីរឿងនេះរឿងនោះហើយក៏សើចសប្បាយដូចគ្នា ខុសតែនាងតូចមុខមិនរីក បាយក៏មិនញាុំ ទឹកមុខស្រពោនមិនដឹងជាកំពុងគិតអ្វីខ្លះទេ Chaeឃើញកូនស្រីមិនព្រមញាុំអ្វីសោះបែបនេះក៏
ងាកមកសួរនាងដោយក្តីបារម្ភ៖
Chae «ជេន! ហេតុអីមិនញាុំបាយទៅកូន?»
Jen «គឺ...»
ChaeLi «ឯងស្គមខ្លាំងណាស់ជេន!!» អ្នកជាបងប្រុសអត់មិនបាននឹងនិយាយទាំងព្រួយបារម្មណ៍ពីប្អូនស្រីខ្លួន ទោះមិនមែនជាបងប្អូនបង្កើតនឹងគ្នាតែគេក៏ស្រលាញ់ថ្នាក់ថ្នមជេនដូចជាប្អូនបង្កើតយ៉ាងចឹង។
Lii «ឆាប់ញាុំទៅកូន!! ប៉ាមានរឿងខ្លះចង់និយាយជាមួយកូននឹងMark»
«ចា៎!!» រាងតូចក៏និយាយតិចៗខ្សើៗសឹងតែមិនឡឺ
ដៃតូចស្តើងចាប់កាន់ស្លាបព្រាបម្រុងនឹងដាក់ចូលមាត់តែក៏រកក្អួតចង្អោមកភ្លាមៗ
Jen «អ៊ួកៗ» រាងស្តើងក៏រហ័យក្រោកចេញរួចរត់ទៅបន្ទប់ទឹកយ៉ាងលឿន
Li «ជេន!!»
Mark «ជេន!»
គ្រប់គ្នាភ្ញាក់ផ្អើលពេលដែរឃើញសភាពរបស់នាង
តូចបែបនេះ អ្នកជាម្តាយក៏ប្រញាប់រត់ទៅមើលកូនស្រីនៅបន្ទប់ទឹកភ្លាមដោយក្តីបារម្មណ៍...
Chae «ជេន!! កូនមិនអីទេហេ៎?»
Jen «អ៊ួកៗ មិន...មិនអីទេ! កូនមិនអីទេ!»
Chae «មោះ! ម៉ាក់ជួយគ្រា!»
Jen «កូនសុំមិនញុំបានទេ? កូនវិលមុខណាស់!ប្រហែលជាខ្យល់ហើយ!»
Chae «អឹម មិនអីទេ កូនទៅគេងចុះ!»
Jen «ចា៎!!»
និយាយហើយ ជេន ក៏ប្រញាប់ដើរឡើងទៅខាងលើវិញដោយល្ហិតល្ហៃ។ «យ៉ាងម៉េចហើយ? ជេនកើតអី?» Liសួរទៅប្រពន្ធដែរកំពុងដើរសំដៅមកតុកបាយវិញជាមួយទឹក
មុខព្រួយបារម្មណ៍ពីកូនស្រី។
«នាងប្រាប់ថាខ្យល់!! ទើបក្អួតបែបនេះហើយក៏វិលមុខ
ដូចគ្នា!!»
Mark «ខ្ញុំគិតថា ជេន នាងត្រូវកាសម្រាកហើយ ព្រោះពួកយើងដើរលេងច្រើនពេក មិនបានសម្រាក់!!»
Li «ចឹងឱ្យនាងសម្រាក់ខ្លះទៅ!! ចាំថ្ងៃស្អែកឱ្យម៉ែដោះធ្វើស៊ុបប៉ូវកម្លាំងឱ្យជេនផង!! បងទៅគេងមុនហើយ!»
«ហឹម!!» ស្រដីចប់រាងក្រាស់ក៏ឡើងទៅខាងលើវិញដើម្បីបំពេញកាងារខ្លះៗរបស់គេ។
«Mark!!»
«បាទ?»
«ឯងមានចាប់អារម្មណ៍លើប្អូនស្រីយើងដែរទេ?»
«ហេ...ហេតុអីបងសួរបែបនេះ?»
«ក៏យើងឃើញថាឯងបារម្មណ៍ពី ជេន ខុសធម្មតា!!»
«នែ៎!! កូននិយាយអី MarkនឹងJenជាមិត្តនឹង ត្រូវបារម្មណ៍ពីគ្នាចឹងហើយ គ្មានអីចម្លែកទេ!! ឆាប់ញាុំទៅ!»
«បាទ!!» ពួកគេទាំងបីក៏នាំគ្នាបន្តញុាំអាហាររហូតដល់ឆ្អែតគ្រប់ៗគ្នាហើយក៏ចែកផ្លូវទៅបន្ទប់រាងខ្លួនៗ។

    រាងស្តើងបស់ជំហ៊ានយឹតៗចូលមកក្នុងបន្ទប់ដោយគ្មានកម្លាំងអ្វីសោះ នាងមិនបានញាុំអីចូលពោះនោះទេ ញាុំយ៉ាងម៉េចនឹងកើត បើមិនទាន់នឹងដាក់ចូលមាត់ក៏ក្អួតទៅហើយ... «ខ្ញុំជិតស្លាប់ហើយមែនទេ?» រាងតូចដាក់បង្គុយនៅលើពូកទាំងទឹកមុខក្រៀមក្រំនឹងស្លេកស្លាំងជាខ្លាំង...«បើស្លាប់ក៏ល្អហើយ!! មិនចាំបាច់រស់នៅនឹកប្រុសម្នាក់នោះទៀត!! គេធ្វើបាបឯងយ៉ាងនេះ ឯងនៅនឹកនាគេទៀតហេ៎?»
«លោកមិនបានស្រលាញ់ខ្ញុំអីបន្តិចទេមែនទេ? ចុះក្តីអាណិត?លោកមិនអាណិតខ្ញុំខ្លះទេហេ៎? តើបេះដូង
លោកសាងពីអីទៅ? អ្ហឹកៗ ខ្ញុំយំទៀតហើយ យំដោយសាលោកទៀតហើយ!!» ដៃតូចៗលើកវាសទឹកភ្នែកចេញពីថ្ពាល់សម៉តរលោង បបូមាត់ស្តើងញ័រមិនឈប់ នាងអាចរស់នៅដោយគ្មានគេបានយ៉ាងម៉េចទៅ បើគ្រាន់តែ
បែកពីគេមួយថ្ងៃសោះនាងនឹកគេស្ទើឆ្កួតបែបនេះ? ចុះទម្រាំមួយជីវិតទៀត តើនាងស៊ូបានដែរទេ?
_________
1 week later
Korea (Seoul)***
#ក្រុមហ៊ុន
   រាងក្រាស់អង្គុយនៅតុកធ្វើការរបស់គេជាមួយទឹកមុខធុញធប់តប់ប្រម៉លជាខ្លាំង តាំងពីជេន នាងចេញទៅ គេមិនដែរទៅគេងនៅផ្ទះទៀតទេ ព្រោះបើត្រឡប់ទៅវិញកាចង់ចាំរបស់គេនឹងនាងនឹងផុសចេញមកពេញខួក្បាលរបស់គេ មិនថាបន្ទប់គេងឫកន្លែងណាក៏ដោយ នាងតែងតែផុសចេញមកពេញខួក្បាលរបស់គេ ឫមួយមកពីគេខ្លួនឯង គឺគេនឹកនាងពេក នឹកដល់ថ្នាក់ឃើញកន្លែងដែរនាងធ្លាប់នៅ វាលិចចេញរូបរាងនាងមកម្តងហើយម្តងទៀត។
*ទឹត-ទឹត-* សម្លេងទូរស័ព្ទ~~~
Soo [យ៉ាងមិច?]
Li [បងឡើងមកកាណាដាទេ?]
Soo [ឡើងទៅធ្វើអី?]
Li [ក៏ឡើងមកមើលកាងារនឹងហើយ! បងមានប្រជុំនៅ
កាណាដាជាមួយខ្ញុំ!!]
Soo [ចុះបើយើងមិនឡើងទៅ?]
Li [តាមចិត្តបងទេ!! ]
Soo [យើងខ្ចិលទៅណាស់!!]
Li [តាមពិតទៅខ្ញុំចង់ឱ្យបងឡើងមកកាណាដាព្រោះចង់ឱ្យបងជួយមើលប្រពន្ធនឹងកូនខ្ញុំ ព្រោះខ្ញុំមានកាងារនៅប៉ារីស ណាមួយមិនងាយត្រឡប់មកវិញទេ ជេន នាងមិនសូវស្រួលខ្លួនទេ តាំងពីមកពីដើរលេងវិញនាងស្អីក៏ញាុំមិនចូលដែរ!!]
Soo [ចុះពេលនេះនាងយ៉ាងម៉េចហើយ?] រាងក្រាស់ចាប់ផ្តើមមិនស្រួលចិត្តភ្លាមពេលដែឡឺថានាងតូចជេនឈឺបែបនេះ គេបារម្មណ៍ពីនាងណាស់ គេតែងតែចង់ខលទៅសួរនាងថានាងយ៉ាងម៉េចហើយ តែគេចិត្តរឹងមិនព្រមខលទៅ
Li [នៅដដែរ!! ខ្ញុំពីបាកចិត្តណាស់!]
Soo [មិចក៏ឯងមិននាំនាងទៅពេទ្យ?]
Li [នាងថានាងមិនអីទេ នាងបដិសេធរហូត!!]
Soo [មើលទៅមានតែយើងទេ ដែរអាចពុតកូនស្រីឯងបាន! ចារឹកនាងគឺរឹងដូចឯងចឹង!]
Li [បានហើយ!! ឈប់និយាយទៅ សម្រេចថាបងមកទេ?]
Soo [យើងទៅ!!]
Li [អូខេ!! Bye]
To be continued