Vechtersbaas

29. Nummer 078

.-~*~-.

V A N E S S A

Met een grote glimlach nog steeds op mijn gezicht zit ik achterop bij Alex op de scooter. Mijn hoofd tegen zijn rug leunend en mijn armen strak om zijn middel heen geslagen. Ik kan het gewoon niet geloven dat we eindelijk gezoend hebben na al die weken.

Ik zit letterlijk met mijn hoofd in de wolken en ik ben me er zeker van bewust dat mijn gedrag erg tegenstrijdig is met mijn woorden van gister. Maar deze jongen doet zoveel met me en het lijkt alsof ik soms geen controle heb over mijn lichaam.

Hij heeft me beloofd om te gaan praten en hij wilt alles uitleggen. Misschien ben ik naïef om hem nog een kans te geven, maar als ik alles weet kan hij niet veel meer fout doen.

Toch?

Er is de afgelopen weken zoveel tussen ons gebeurd en de connectie die ik met hem heb, heb ik nog nooit met iemand anders gevoeld. Dit is ook een van de weinige keren dat ik weet dat hij hetzelfde voor mij voelt, als het niet sterker is. Als we alleen zijn gedraagt hij zich gewoon zo anders en het laat mijn hart letterlijk smelten.

Ja ik weet dat hij misschien niet helemaal is wat ik voor ogen had als ik aan mijn perfecte vriendje dacht, maar mijn hart heeft duidelijk een keuze gemaakt. Hij is knap lief en ik voel zijn buikspieren door zijn shirt heen. Ik voel hoe het bloed langzaam naar mijn wangen stijgt van mijn eigen gedachten. Gelukkig kan niemand me hier zien.

We naderen het al te bekende restaurant met de gouden bogen en ondanks het misschien niet de meest romantische plek ooit is ben ik blij dat hij eindelijk wat meer over zichzelf wilt vertellen.

Alex verminderd langzaam de snelheid en ik laat hem los en stap van de scooter af. Een beetje nerveus kijk ik om me heen, terwijl alex het kettingslot om zijn achterband doet. Ik zie een paar bekende gezichten van school, die ons aankijken. Het is nog steeds een grote roddel op school wat er tussen mij en Alex speelt en ik denk dat het feit dat we net op school in de scooterstalling hebben gezoend hier niet erg bij helpt.

"Kom." Zegt Alex tegen me nadat hij zijn scooter gestalt heeft. Hij slaat zijn arm om mijn schouder een beetje onwennig kijk ik schuin naar hem omhoog. Echter is hij te druk bezig om doodsblikken te sturen naar iedereen om ons heen, waardoor hij mijn ongemakkelijkheid niet opmerkt. Onbewust zucht ik diep, terwijl mijn gedachten weer afgaan naar wat voor jongen er naast me loopt.

Ik snap niet hoe ik voor zo'n iemand kan zijn gevallen. Met alle informatie die ik over hem weet zou ik eigenlijk zijn arm van mijn schouder moeten halen en rennen, maar het enige wat ik voel is medelijden.

We lopen samen de Mcdonalds in en gelijk komt de vette frituurlucht me tegemoet. Ik moet eerlijk zeggen ik kom niet vaak bij de Mac.

Alex schijnbaar wel, want hij loopt gelijk naar een bestelpaal toe.

"Wat wil je?" Vraagt hij, terwijl hij zijn arm van mijn schouder afhaalt. Ik weet niet zo goed wat ik moet antwoorden op zijn vraag. Zijn we hier voor een maaltijd een ijsje of alleen wat te drinken?

"Kies jij maar eerst." Zeg ik uiteindelijk, waardoor hij me fronsend aankijkt.

"Sorry, ik was vergeten dat je hier natuurlijk niet vaak komt. Met je moeder enzo." Realiseert Alex zich, waarna hij op de paal begint te tikken op zoek naar wat hij wilt eten.

"Ik ben misschien 6 keer ofzo bij de Mac geweest. Mijn moeder zou me echt vermoorden als ze me hier nu zou zien."

"Nou gelukkig is ze hier niet, dus wat wil je eten?" Een beetje onwennig staar ik naar alle hamburgers die op het scherm voor ons staan. Ik heb hier maar één keer echt gegeten gegeten en dat ik misschien al 2 jaar geleden. Ik heb geen idee hoe de burgers voor mij smaken, laat staan hoeveel calorieën er in zitten.