Vechtersbaas

9. Zwaaiende messen

.-~*~-.
V       A       N       E       S       S       A

"James alsjeblieft." Smeek ik.

"Vanes het spijt me, maar ik kan mijn werk echt niet afzeggen. Mijn baas maakt me echt af." James opent zijn kluisje.

"Het is één avondje. Alsjeblieft ik weet echt niet wat ik moet doen." Ik leun tegen de kluisjes aan en kijk hoe James er wat boeken in stopt. 

"Ik kan echt niet vanavond Vanessa. Je zal echt iemand anders moeten vragen." Hij doet zijn kluisje weer opslot.

"Ik weet het echt niet meer. Ik bedoel ik moet met iemand komen vanavond, maar het moet wel iemand zijn die aan mijn moeder haar standaarden kan voldoen." Zeg ik hopeloos.

"Kijk Vanessa ik wil je wel helpen om iemand anders te zoeken, maar kan je niet gewoon Chris meenemen. Dat is wel zo geloofwaardig, iedereen weet al dat jullie vroeg of laat toch samen komen." James leunt ook tegen de kluisjes en kijkt me grijnzend aan. Ik rol mijn ogen naar hem.

"Chris is al buitenspel gezet door mezelf en daarbij is dat niet handig mijn moeder kent hem."

"Je hebt jezelf echt in de problemen gewerkt. Kan je niet gewoon niet komen opdagen?"

"James met alle respect we praten hier wel over mijn moeder. Die vilt me levend en voert me aan de haaien." Ik haal hopeloos een hand door mijn haar. 

"Ja dat is lastig. Al heeft ze ergens wel gelijk want je bent echt een snack." Hij knipoogd overdreven naar me. Ik rol nogmaals mijn ogen en geef hem lachend een speelse duw tegen zijn arm.

"HaHa jij hebt zeker je lolbroek aan." James hijst grijnzend zijn rugzak op zjin rug.

"Nu nog wel, maar daar kan verandering in komen." Hij knipoogd nogmaals naar me en loopt dan weg.

Ik leun zuchtend tegen de kluisjes aan. Ik heb zo geen idee wie ik nog meer kan vragen. James is een jongen uit Chris zijn voetbalteam en we hebben opzich wel een klik. Ik moet eerlijk bekennen hij is niet lelijk, maar dat weet hij zelf ook. En dat is juist wat hem lelijk maakt.

Mijn moeder heeft zoals altijd té hoge verwachtingen van mij. Ze wilt een knappe jongen die rijke ouders heeft, goede cijfers heeft en sportief is. Al kom ik vanavond met iemand aan die dat niet heeft, dan kan ik het wel schudden. Het is helaas niet zo dat mijn school stikt van de jongens die aan dit rijtje voldoen. James was een van mijn weinige opties.

"Hey Vanessa." Hoor ik iemand roepen. Ik kijk op en zie Sakina aan komen lopen.

"Hey." Begroet ik haar terug. Ze komt tegen over me staan en kijkt me breed glimlachend aan. Het is niet echt dat Sakina en ik nog gesproken hebben sinds eergister. Dus ik vraag me af waarom ze hier is.

"Hoe gaat het met je?"

"Gaat wel goed. Ben alleen echt gestressed. Met jou?" Zeg ik zuchtend.

"Met mij gaat het goed. Waarom ben je zo gestressed? Heb je een toets?" Vragend kijkt ze me aan.

"Nee, ik zit alleen echt diep in de problemen met mijn moeder. Ik heb dus gelogen om onder al dat gedoe met Alex uit te komen. Ik had haar verteld dat ik alles had gelogen voor een jongen die ik leuk vind. Nu moet ik dus die jongen meenemen." Ik maak haakjes met mijn vingers bij het woord leuk.