Vechtersbaas

21. Gehackte computers

.-~*~-. 

V        A       N      E      S      S       A 

Met al mijn kracht geef ik Alex een duw die op het randje van mijn bed zit. Door de plotselinge impact valt hij met een harde bonk van mijn bed af. Met grote ogen kijk ik naar wat ik net gedaan heb, oops.

De deur van mijn kamer word opgegooit, waardoor mijn hoofd gelijk naar mijn broer schiet. Hij staat buiten adem in mijn deuropening.

"Hey Xav, wat doe jij nu al thuis? Ik dacht dat je morgen pas zou komen." Zeg ik zo onschuldig mogelijk. Xavier kijkt me fronsend aan, waarna zijn blik door mijn kamer heen schiet. Ik hoop met heel mijn lichaam dat Alex achter mijn bed blijft liggen.

"Van wie is die Vespa Vanessa?" Herhaalt hij zijn eerdere vraag. Aan zijn toon te horen is hij niet in de stemming voor mijn spelletjes. Zijn blik verplaatst zich weer naar mij.

"Van mij." Antwoord ik bijna gelijk. Misschien niet het slimste antwoord, maar als hij erachter komt dat Alex achter mijn bed ligt ben ik dood.

"Sinds wanneer heb jij een Vespa?"

"Sinds uhm opa die vandaag aan mij heeft gegeven." Probeer ik zo overtuigend mogelijk te zeggen. Aan zijn blik te zien gelooft hij er niet veel van.

"Dus opa geeft jou zomaar een Vespa?"

"Het was alvast voor mijn verjaardag." Mijn leugen wordt alleen maar erger en ik weet dat als hij een beetje research doet erachter kan komen dat opa mij helemaal geen Vespa heeft gegeven.

Shit, hij kan het zelfs gewoon aan James vragen en die zegt dan dat Alex hier is.

"Je bent pas over twee maanden jarig. Lieg niet tegen me." Zegt Xavier geïrriteerd, terwijl hij mijn kamer inloopt.

"Het is 1 uur s'avonds en ik heb morgen school. Laat me slapen." Ik gaap nep en laat me achterover vallen op mijn bed.

"Je gaat niet slapen tot je de waarheid tegen me zegt. Ik weet echt wel van wie die scooter is." Ik voel hoe mijn hart gelijk sneller begint te kloppen. Shit, hij weet het al? Hoe dan?

"Als je het al weet waarom vraag je het dan?"

"Om te kijken of je tegen me zou liegen. Dus zeg op waar zit hij." Xavier kijkt me boos aan, voordat hij mijn kast binnen loopt.

"Waar zit wie?" Vraag ik zo onschuldig mogelijk.

"Vanessa ik meen het. Wil je dat ik tegen pap vertel dat je hier om 1 uur s 'nachts jongens uitnodigt?" Xavier loopt mijn kast uit en ik zie zijn ogen mijn kamer rond scannen naar andere mogelijke verstopplaatsen. Zou ik tegen Alex moeten zeggen dat hij tevoorschijn kan komen?

"Pap zit in China. Je hoeft hem niet lastig te vallen met dit soort dingen."

"Schijnbaar wel als jij je als een soort slet gedraagt." Door zijn woorden schieten mijn wenkbrauwen verontwaardigd omhoog. Boos ga ik terug rechtop zitten en ik zie hoe Xavier zelf ook schrikt van zijn eigen woorden. Ik wil een verwijt terug gooien, maar iemand anders is me voor.

"Dat neem je terug." Mijn blik schiet gelijk naar Alex die opstaat van achter mijn bed. Ik voel hoe de kriebels mijn buik doorschieten. Neemt hij het echt voor me op, tegen mijn eigen broer?

"Ah daar zit je dus, ik dacht al waar heeft dat ratje zich verstopt." Mijn broer loopt boos naar Alex toe. Alex maakt zichzelf groter en stapt ook dreigend op Xavier af.

"Neem het terug." Herhaald Alex, waardoor Xavier verontwaardigd lacht.

"Ik laat me echt niet door jou vertellen wat ik moet doen."