Vechtersbaas

14. Verloren gevechten

.-~*~-.

A     L     E     X     A      N      D      E      R

Wat doet hij hier?

Hij blijft me uitdagend aanstaren, alsof hij wilt dat ik naar hem toe kom. Mijn ogen gaan over de rest van het balkon en dan naar de trainingszaal beneden. Moet ik naar hem toe gaan? Ik heb vanmiddag nog bijna met zijn zusje gezoend. De meeste broers worden daar niet zo blij van.

Ik voel zijn ogen nog op mij branden, terwijl ik mijn boksbeugels oppak. Ik verplaats me langzaam naar de andere kant van de zaal. De lichten springen ondertussen uit en de spot gaat op de ring, waar nu twee jongens tegenover elkaar staan.

Er klinkt wat gejoel vanuit het publiek en zuchtend laat ik me op een dikke mat vallen. Langzaam begint de vermoeidheid van de afgelopen dagen in te zakken. Xavier zit nu als het goed is recht boven me. De jongens voor mij beginnen te vechten en het niveau ligt hoog, zeer hoog. Alle energie die ik aan het begin van de avond had is weg. Ik ben zo kapot. Hoe moet ik ooit gaan winnen van deze kasten?

"Wat lig je daar nou niks te doen? Je moet warm worden jij." Victor komt geïrriteerd naar me toe gelopen. Nog steeds een beetje ingezakt sta ik op. Zijn gezicht staat letterlijk op onweer. Ik moet nu echt niks bij hem flikken.

Ik knik en loop snel naar de dichtstbijzijnde bokszak waar ik tegen begin te slaan. Het gaat niet zoals ik wil. Het lijkt alsof mijn lichaam opeens besloten heeft zich tegen me te keren. Mijn uithalen zijn zwak en ongecoördineerd.

Victor lijkt het echter niet door te hebben. Hij is voor zich uit aan het staren en denk waarschijnlijk over iets na.

Oke Alex, even doorzetten over 3 uur ben je weer thuis. Je kan nu niet falen recht tegenover al deze toeschouwers. Denk aan het geld wat je kan winnen voor je oma haar medicijnen, je vaders afkickkliniek.

Ik probeer mezelf toe te spreken, maar het lijkt alsof mijn spieren hun keuze hebben gemaakt.

Waarom zit ook nooit iets mee in mijn leven?

"Alex." Begint Victor. Hij kijkt me aan en snel stop ik met zinloos slaan tegen de bokszak.

"Ik heb net een wat onaangenaam gesprek gehad met Youssef. Hij heeft je gegevens nog eens bekeken en het komt er op neer dat je te licht bent voor de gewichtsklasse van dit toernooi. Je moet minstens 5 kilo aankomen voor je eerste wedstrijd. Anders lig je eruit."

Mijn ogen worden groot. Hoe de fuck wil ik ooit 5 kilo gaan aankomen in een paar weken? Ik heb vroeger altijd al ondergewicht gehad, omdat het voor mij bijna onmogelijk is om aan te komen. Sinds ik vecht en fitness kweek ik spieren en daarbij ook gewicht, maar schijnbaar niet genoeg.

"Hoe dan? Ik kom niet aan, zelfs als ik het hele mcdonald's menu opeet niet. Dat is het hele probleem." Ik haal een gefrustreerd een hand door mijn haar.

"Kijk Lex het is simpel. Je moet naar de 90 kilo toe anders lig je eruit. Dat betekent al je vrije tijd in de sportschool besteden veel eiwitten en kip eten. Je hebt de lengte nu alleen nog het gewicht. Je bent bijna 1 meter 90, dan moet je ook naar die gewichtsklasse toe."

"Ik heb daar toch geen tijd voor. Ik moet ook nog elke avond met Alfa trainen voor The Knockouts. Ik heb over een paar weken tentamenweek, ik moet mijn oma helpen in het huishouden, mijn vader bezoeken in de gevangenis en nog naar school." Begin ik hopeloos. Ik zie hoe Victor kwaad begint te worden, maar toch doe ik er nog een schepje bovenop.

"Ik heb trouwens geen eens geld om keuzes te maken in wat ik eet. Ik heb al een week geen gevecht meer gehad en dus geen geld. Ik kan niet meer bij mijn vaders uitkering, dus ik heb alleen het inkomen van mijn opa en oma. Maar daar kan ik ook niet bij."