Ç İ R K İ N

EPISODE 20

"Dudakları her santim ezberlerken tenimi,sarhoş olmuş gibiydim kolların da sevgilim.Belki bütün yollarım sana çıkmayacak.Belki ben o yolda çok acı çekeceğim ama yine de sana söz...Ben o yoldan dönemeyeceğim."

Zühre okuduğu satırlara gülümseyerek baktı.Acaba bir gün bu denli yolundan dönmeyeceği bir aşk yaşayacak mıydı ? Ama çok isterdi.Bedeninden ziyade ruhunu teslim edeceği o adamı bulmayı çok isterdi.Derin bir nefes alıp yatağına uzanıp beyaz tavanına gözlerini dikti.Sonra parmaklarını havaya kaldırıp tavana hayali bir suret çizdi.Hayalinde aşık olduğu adamı resmetti.Sonra o resme bakıp ona kavuşacağı vakti beklemeye başladı.

🌠🌠🌠
Zihninde beliren anıyla gülümsedi kadın.Çünkü çok beklemesine gerek kalmadan hayalinde resmettiği o gözler şimdi kendi acı kahve gözlerine derin bir anlamla bakıyordu.

"Giray...biliyorum ben sana anlatacağım dedin,bekle dedin ama merak ediyorum sevgilim.Sana kim ne yaptı bilmek istiyorum."

Giray duydukları ile anında kasları gerilirken yerinde biraz dikleşti.

Elbetteki anlatmak istiyordu ama anlattıklarından sonra Zühre'nin kendinden soğuyup ona farklı gözle bakacağını düşündüğünden de oldukça geriliyordu.

"Zühre'm elbette ki anlatmak isterim ama duydukların hoşuna gitmeyebilir "

Zühre başını sağa sola salladı.

"Sana ne olduğunu bilmek istiyorum Giray,sana kimin ne yaptığını bilmek benim hakkım."

Giray,asılmış ve düşünceli yüzünü cam duvara çevirip birkaç dakika hızla yağan yağmura baktı.

"Duyduklarından sonra bana tekrar aynı gözle bakacağından şüpheliyim çünkü ben önceden hiç de senin bildiğin gibi birisi değildim."

Zühre,adamın bacaklarının arasından çıkıp yüzünü Giray'a döndü.

"Öncesi umurumda bile değil Giray.Ben aşık olduğum adamı biliyorum.Seni kalbim bu kadar tanırken senden şüphe etmem."

Giray,Zührenin sözlerinin doğruluğunu kadının gözlerinde görürken kasılan bedeni yavaşça gevşedi.Derin bir nefes alıp dudaklarını araladı...

Teslimiyet...Giray'ın gözlerinde bulunan saf teslimiyet boğazını düğüm düğüm yaparak nefes almasını zorlaştırdı.Giray kadının ellerini tuttu.Çimen yeşillerin de biriken bir çok duygu vardı.Ama şayet en baskını acıydı...

"Zühre!"

Zühre adamın seslenmesiyle hafifçe gülümsedi.

"Dinliyorum sevgilim."

Giray için oldukça zor olan o an gelmişti belki de.Belki de Zühre duyduğu her sözden sonra çıkıp giderdi hayatından.Ama bu riski almak zorundaydı.

"Zühre anlatması çok zor inan ki, ben eskiden böyle değildim.Yani en azından 8 sene önceye kadar normaldim.İyi bir okul da sevdiğim bir bölümde okuyordum.Bir çok arkadaşım ve dostlarım vardı.Yani en azından ben öyle sanıyormuşum.Param vardı.Tipim düzgündü.Ortamım vardı derken hayat benim için eğlence yeriydi.Asla ciddi konularda düşünmez,kimsenin ne hissettiği ile ilgilenmezdim.Birisini kırmışım,incitmişim.Umrumda bile olmazdı.Fakir,çirkin ya da ezik tiplerle hep dalga geçer dışlardım.Çünkü böyle olmak zorunda diye düşünürdüm.Ben onlardan üstündüm.Zengindim.Herkes bana biat etmek zorundaydı.Çevrem de öyleydi.Arkadaş çevrem de rezil kişilerdi ama ben rezilin de reziliydim."