Emiliy evden çıkıp köşeyi döndüğünde adımları oldukça sarsak bir şekilde atıyordu.Yine dün gece sabaha kadar imiş ruhunda ki yangına bir çare bulamamıştı.Eksikti hem de çok eksik.Yıllar geçse bile kini bir damla eksilmemişti.O kırmızı gözlü kadın ruhundan bir parça isterken umutlarını,sevincini ve hayallerini alacağını beklemiyordu tabi ki de.En fazla ne olabilir diye düşünmüştü .Ama çok şey olmuştu.O günden sonra Emiliy çok başka bir insan olmuştu.Gülmüyor hiçbir şekilde mutlu olamıyor.Kimseyi sevip güvenemiyor hep eksik hissediyordu ve bunun için hala Giray Silvio Luca'yı suçluyordu.Bu yedi sene de daha fazla kinle dolmuştu.Girayın paramparça olmuş hayalleri yüzüne bakılmayacak bedeni bile kinini söndürmeye yetmemişti.
Birkaç adım daha atıp kararan gök yüzüne baktı.Yağmur yağacaktı.Doğa kara örtüsünü giymiş kasvetine kasvet katarken Şuan tamda Emiliy'in ruhu gibiydi.Eksik ve iç sıkıcı.Senelerdir eksik parçasını doldurabilmek için sızana kadar içmiş her önüne gelen erkekle olmuştu.Anlık hazlar yaşıyor daha sonra eksik ruhuna çekiliyordu.Öyle bir karanlık ve dipsiz kuyu vardı ki ruhunda ne yapsa dolmuyordu.Sıkıntıyla iç çekip yolun karşısında ki büfeye geçmek için hareketlenmişken bileğine tutunan el ile olduğu yerde kalmıştı.Başını eğip kim olduğuna baktığın da yıllardır aklından çıkmayan kırmızı gözlerle karşılaşmayı beklemiyordu.Çünkü bu lanet kadını sürekli aramış ama bulamamıştı.Tam vazgeçmişken karşısına çıkan kadınla oldukça şaşkındı.Bu şaşkınlık ve korku sesine de yansımıştı.
"Sen !"
Kırmızı gözlü kadın yüzünde iğrenç bir gülümsemeyle ruhu tamamen dağınık kıza baktı.
"Merhaba Emiliy.Duydum ki yana yakıla beni arıyormuşsun ?"
Emiliy korkuyla birkaç adım geri çekilmek istese de yaşlı kadın bedeninden beklenmeyecek çeviklikle Emliy'in kolunu daha sıkı kavradı.
"Nereye minik ruh parçam.Daha seninle geçen yılların hasretini giderecektik. ?"
Emiliy korkuyla irileştirdiği gözlerini birkaç saniye yumdu.
"Ne istiyorsun benden.Aldıklarınız yetmedi mi ?"
Yaşlı kadın yüzünde ki iğrenç gülümsemeyi silmeden kırmızı irislerini Emily'nin gözlerine çevirdi.
"İntikamını çabuk unutmuşa benziyorsun ?"
Emiliy kadının sözlerine karşın gülümsedi.
"Hayır!unutmadım.Silvio kendi cehennemin de kavruluyor bende kendiminkinde.O yüzden rahat bırak beni."
Aklına gelen ile bir adım geriledi Emliy
"Ruhumun size verdiğim parçasını geri alabilmenin bir yolu yok mu ?"
Yaşlı kadın tekrar gülümsedi.Pis olan keçeleşmiş saçlarını biraz daha dağıtıp derisini kaşıdı.Yüzünde ki iğrenç gülümseme hala silinmemişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ç İ R K İ N
General FictionBir varmış bir yokmuş diye başlardı masallar. Bir masal gerçek olabilir miydi? Güzel kız çirkin adama gerçekten aşık olabilir miydi ? Böyle bir aşkı hayal edebilir misin ? Giray ve Zühre... **** "Ben artık gideyim diyorum " Zühre'nin sözleri Giray'ı...
