Billionaire's Innocent Seductress

Chapter 6

Unedited. Thank you for waiting! ❤️
__

ANO ang maaari niyang gawin sa akin kapag nagkasama kami? Iyon ang tanong ni Lovi sa sarili habang dinadama ang ulan dito sa ilalim ng maliit na puno ng niyog. She ran too far. Her feet just lead her to the seashore. Halos hindi na niya maaninag ang resthouse ni Roch. Hindi malakas ang hampas ng mga alon kaya nabawasan ang kaba niya.

It was just a heavy rain not a typhoon or something. Lumingon siya sa madilim na dalampasigan na dinaanan niya kanina. Though she was scared at the moment, she still hoped that Roch would follow her at least. Kabaliwan mang isipin.

Pumikit ulit siya nang maalala ang balita. She assumed that Roch killed Simon. Ang taong nagpapahirap kay Vanessa, ang taong nagbebenta ng mga babae para sa pera. Simon Villaflor was evil for what he had done to Vanessa. Pero hindi pa rin makatarungan ang ginawa ni Roch.

Lovi sighed, feeling the coldness. "Kaya mo 'to, Lov. Kaya mo 'to."

"Lovi!" dinig niyang sigaw ng isang lalaki. Umalsa ang kaba kay Lovi kahit gusto naman niyang magpasagip. She was scared. Really scared. She wasn't prepared to be trapped with a killer. "Lovi!"

Isiniksik pa ni Lovi ang katawan niya sa puno, niyayakap ang sarili. Tears falling. Body shivering. Naramdaman niya ang papalapit na presensiya ng binata. "Lovi! Baby! Fuck!" Patuloy pa rin na sigaw nito na binaliwala niya.

The light of the flashlight just passed at the coconut tree where she was hiding. Ilang segundo iyong nakatutok sa gawi niya. "Damn it!" She didn't moved an inch until a warm hand pulled her up.

Wala siyang reaksiyon hanggang sa maramdaman na niya lamang ang mahigpit na yakap ni Roch. His body though wet, it was still hot. Dumaloy ang init niyon sa buong niyang katawan. It was weird because he was the reason why she was scared but at the same time, he let her feel safe. Dahil sa pagaan ng takbo ng puso niya, bumuhos ang kanyang mga luha.

"Don't fucking run away like this again," madiin nitong sambit, tila nahihirapan. Halos hindi na makahinga si Lovi sa higpit ng yakap nito. "Fucking sorry if I scared you. Wala akong magagawa, Lovi. I'm trained this way."

Nagkasariling isip ang mga kamay niya nang umangat ang mga ito para yakapin din ang binata. Nag-aalala ba ito sa kanya? His voice sounded so worried. Hindi ito ang naiisip niya kanina kaya babalewalain niya.

Hindi siya umimik kaya dahan-dahan siyang pinakawalan ni Roch. He reached for her palms, gripping them tightly. "Kailangan mo nang makasilong baka magkasakit ka."

Akma na siyang hihilahin ng binata pero pinigilan niya. "I want to know why you killed them. Wala akong karapatan manghimasok sa'yo pero kailangan kong malaman. I aspire to be a lawyer. I advocate justice...hindi ko masikmura ang ginawa."

Sumasalida pa rin sa utak niya ang sinabi ni Raiko na 'they deserves to die'. Kung may nagawa mang kasalanan si Simon Villaflor at Mariano Palanca, hindi pa rin makatarungan na patayin ang mga ito.

Roch held fear but eventually faded. Hindi niya akalain na magkakaroon ng ganoong emosyon ang mga mata nito.

"They are human traffickers. They raped ladies. They sell women's bodies in exchange for millions. Hindi sila mahuli-huli ng pulis dahil may koneksyon sila sa gobyerno. I can't tell you everything, just my reasons why." Nag-iwas ito agad ng tingin sa kanya akma na siyang bibitawan pero hinigpitan niya ang hawak niya rito.

Tama ba? Tatanggapin ba niya ang rason na iyon? Roch didn't appear like a killer because of his appearance that could make her heart melt. Para siyang nahihipnotismo. She couldn't even take her eyes off of his deep set eyes.

"That's why you bought me because they are evil?" Lumingon ito ulit sa kanya, nakatitig nang madiin sa kanyang mukha.

"I bought you because I want you." Umigtad agad ang puso ni Lovi. Tuluyan na siyang nag-init sa kabila ng lamig. "I want to save you."

Nanatili lang ang titig niya sa mukha ni Roch. Malakas ang tibok ng kanyang puso. Her heart never reacted like this to her suitors before. Ngayon lang, parang bibigay na ang mga tuhod niya dahil sa nadarama. As if she was drowned by that. Sa unang pagkakataon, nakita niya ang init sa mga mata ng binata.

"Don't look at me like that," mahinahon ngunit mapaos nitong sabi. The light of the flashlight below let her see clearly his handsome face.

"Bakit?"

"You're like begging me to kiss you," umubo ito pagkatapos. Si Lovi naman ang lihim na napalunok. Gusto nga niyang matikman ang malalambot na labi ng binata. Parang bawal iyong hilingin pero gusto niya pa ring mangyari.

Alam ni Lovi na nababaliw lang siya sa mga oras na ito. She shouldn't feel this way to this man. Ano ba ang ginawa ng lalaki sa kanya? Nadala ba siya sa mga pinagsasabi nito. Ilang araw lang niya itong kilala.

"Yeah," halos mamilog na ang mga mata ni Roch sa isinambit niya. Napugto na ang kontrol at pasensiya sa na halatang pinipigilan nito.

Binitawan siya agad ng binata pati na iyong flashlight. One move. His hands coped her both cheeks and pulled her for a kiss.

Init at elektrisidad agad ang dumaloy sa buong katawan ni Lovi. Her world was shook because of the contact. Ang lambot ng mga labi ng binata dahilan para tumugon siya sa mga halik nito. His kiss was magical. She had forgotten that the rain poured so much coldness upon them.

Her first kiss was hot. It made her to want more of him. Parang siya nagagayuma sa sensasyon na dulot niyon sa kanya. Roch's hand moved towards her nape, pulling her more to deepen and angle the kiss. Napayakap na siya sa katawan ng binata, binubuka pa lalo ang kanyang bibig. His tongue touched her tongue. He was sipping her mouth like a hungry soldier in the middle of a rainy war.

Ilang araw na silang magkasama sa bahay ng binata pero ngayon lang niya napagtanto na pangangailangan niya ang halik na ito.  It was cliché. It was unbelievable, but she liked him. She was attracted to him. Her body wouldn't be needy like this, if it wasn't.

Roch cut the kiss. Nalalanghap niya ang mainit nitong hininga na pati siya ay hinihingal. Ilang segundo rin silang nagtitigan hanggang sa hinalikan siya ulit ng binata. The intensity was still the same. It was full of want and need.

__
VOTE AND COMMENT.
JENNIE JEM©