GİZLİ BİR DİYAR

<Bizim Güçlerimiz mi var?>

Afra

Gözlerimi araladığımda revir gibi bir yerdeydim. Doğrulmak isterken kafamda hissettiğim ağrı ile inledim. Yanıma telaşla Akın'ın geldiğini fark ettim. Şaşırdım tabiki öküzdü bu. Bir günde eğitilmiş olamazdı.

"Oh şükür uyandın. Kızım korktum lan"

Bu hali nedense çok komik gelmişti bana. Gülmemi engelleyemedim.

"Ee vardır öyle etkilerim bazen"

Tabi gülmek eğlenmek iyi de hep birlikte daha iyi olurdu. Diğerleri neredeydi?

"Akın"

"He" öküz ya efendim demeyi de bilmiyor. Tam tükülesi herif bu ya. Gözlerimi devirip devam ettim.

"Diğerleri nerede? Ayşıl nerede?"

"Ayşıl burada bak" yandaki perdeyi açtı. Uyuyordu hala. Yanında Baran vardı. Tekrar perdeyi kapatıp eski yerine geldi.

"Diğerleri de derste biz buradayız diye onları gönderdim. Kalabalık olmasın dedim."

"Iyi olmuş. Ayşıl nasıl?"

"Iyi iyi senin üstüne düşünce kurtulmuş kız. Bir işe yaradın minik"

Kafamı okşayınca yüzümü buruşturarak kaşlarımı çattım. Tip tip ona baktım. Gülüşü böylece sönmüştü.

"Ya birincisi bana minik deme. İkincisi ya ölseydim pislik herif birde dalga geçiyorsun. Şu an bu halde olmasam sana bir geçirirdim de neyse yazdım bir kenara." dedim tek nefeste. Derin bir nefes vererek kendimi yatağa bıraktım. Tavanı seyretmeye başladım.

Sessizlik sinirimi bozduğu için bir konu açmak istedim.

"19'a da az kaldı be!"

Bana döndürdü kafasını. Gülümseyerek dudaklarını araladı. Onun her hareketini her zerresine kadar izlemek normal miydi acaba?

Kendine gel Afra gözünle bitirdin çocuğu.

"Ee hepimiz bu yıl 19'a giricez."

"Ha ha ha çok komik öküz kılıklı mal"

"Ya şey aileler toplamcakmış bir bilgin var mı?"

Bütün ilgimi ona verip daha da ciddileştim.

"Ne toplanması?"

"Ya bilmiyorum. Annemin anlattığına göre bunu söylemeliyim bizim grubun aileleri zaten arkadaş ama senin annen ile benim annem çocukluk arkadaşıymış. Ee sizin grubun aileleei de birbiri ile yıllardır arkadaş."

"Anlamadım ya " isyan ederek. Yine ve yine. Her seferinde de edeceğim...

"Şimdi şöyle beynini kaybeden minik şey. Meğer bizim ailelerimiz eskiden beri arkadaşlarmış. Önemli bir konu içinde bizimle konuşmak için sizde buluşucakmışız"

"Şaka demi. Bir televizyon şakası falan" bir umut sordum soruyu. Umut fakirin ekmeğidir gardaş ne edebilirim yav!

"Minik sen yat uyu kendine gel okul çıkısında gidiceğiz."

Oflayıp kendimi gevşettim. Lan peki biz kaçıncı dersteyiz. Ne zamandan beri eşek gibi uyuyorumdur.

"Biz kaçıncı dersteyiz?"

"Sonuncu"

Gözlerim fal taşı gibi açıldı.

"Oha" diye de kabaca belirttim şaşkınlığımı. Ne kadar terbiyesiz bir kızım. Hadsizim, cibiliyetsizim, haysiyetsizim. Yuh ama he kendimi de gömdüm ya bana bir yarım altın takarsınız artık şekerim.