GİZLİ BİR DİYAR

<Başarabilir miyiz?>

Medya: Emir Yurt ( Benim gülmeyen ciddi kekim. Hep pozitiftir aslında Baha'dan farkı yok siz bilmiyorsunuz sadece. Oyy oyy tipe bakk!) Akın'ın grubundaki gülmeyen ciddi kekimiz:)

Bu bölümü çok erken yüklememi istediğin için @eeliiiff_w  sana ithaf ediyorum birinci olarak hatuncuk:)

@Gamzeli_Kelebek erken oku bak bacımsu sana ithaf ettim.

Hadi biçızcıklar bölümeğ:)

Üstümdeki kıyafetler artık sadece üstümü örtüyordu. Yırtık ve pislerdi. Üstümü sadece o adam yanıma geldiğinde değiştiriliyordu. Bodrumdaki küçük pencereden ışık geldiğinde  gündüz olduğunu anlamıştım. Tam bir haftadır buradan çıkmıyordum. Yemeği de suyu da buradan çıkacağım zaman veriyorlardı. Üç gündür de uyumuyordum. Çünkü evde çocuklar vardı. Neredeyse bizim yaşlarımızdaydılar. Pencereden o çocuklardan birini gördüm. Bir adamla dövüş oynuyorlardı. Tam dört gün aynı yerde  o erkek çocuğuna dövüş öğretiyorlardı. Ve iki gündür kimse gelmiyordu pencerenin önüne. Dışarıdaki kapının kilit sesini duyduğumda hızla ayağa kalktım. Koşarak kapıdan en uzak köşeye geçtim. Bugün buradan kurtulacaktım. Kendimi hazırlamıştım. O adam gibi çıkarılacağım zaman sadece evde o adam olur. Küçük olduğum için evden çıkamayacağımı düşünürler sadece ön kapıya iki adam koyarlardı. Arka kapının yanındaki küçük kapı daima açık kalır. O adamın beni buradan çıkarttığı sağ kapı arkaya açılıyordu. Etrafıma baktığımda burada bulunan tuvaletin demirinin bir tarafının kırıldığını gördüm. Koşarak o yöne gittim. Bir taraftan tutup diğer kırılmak üzere olan tarafı karşıma alarak çekiştirdim. Kilit sesleri çok yakınlaşmıştı. Korku ile hızla çektim. Demirin kopmasıyla kendimi yerde buldum. Ayağımdan kemik sesi gelmesine rağmen ayağa kalktım ve kendimi hazırladım.

"Küçük kız eğlence zamanı!" o iğrenç adam bulunduğum yerin kilidini açıyordu. Her zaman diğer kapıları açık bırakırdı. Çünkü hiç kaçmaya çalışmamıştım. Kapı açıldığında köşeye geçmiş ve demiri arkama saklamıştım. Ayağımda acı hissetmeme rağmen onu umursamadım. Ne olursa olsun buradan çıkacaktım. Adam bana yaklaştığında aramızdaki mesafe çok azdı. Bana uzanan kollarının altından hızla sıyrıldım ve elimdeki demiri bütün gücümle ensesine geçirdim. Adam yere inleyerek düşmüştü. Hırsla yüzüne art arda  darbeler indirdim. Beni engellemeye çalışan kollarına inat sertçe elimdeki kalın demiri vurdum. Ellerimde ve yüzümde ıslaklık  hissettiğimde  duraksadım. Elime baktığımda kan vardı. Yüzümü omuzuma sürdüğümde de aynı şekildeydi. Elimdeki demiri sıkıca tuttum ve kapıya yöneldim. Kapı açıktı. Oradan çıktığımda koşarak diğer kapıya yöneldim. Bütün kapılar tahmin ettiğim gibi açıktı. Ayağımdaki acıyı göz ardı ederek bahçeye ulaştım. Açık olan arka kapıya bütün gücümle koştum. Arkamdan adamların sesini duymuştum ama çok uzaktalardı. Kendimi bahçe kapısından dışarıya attığımda taşa takıldım ve dizlerimin üstüne düştüm. 

Ayağa kalkarak rastgele bir sokağa ilerledim. Oradan sağa ilerden sola döndüm. Nereye gittiğim hakkında hiç bir fikrim yoktu. Etrafa bakarken başıma bir darbe aldım ve kendimi yerde sırt üstü buldum. Gözlerimi araladığımda başımda iki tane erkek çocuk vardı. "İyi misin?" dedi sağdaki. Kafamı sallayarak doğruldum. Hemen yanımdaki kaldırıma oturduğumda elimde tuttuğum demiri diğer tarafa savurdum. Etrafa ufak bir göz atarken kaçtığım evden uzak olduğumu fark ettim. Derin bir oh çekerek  Dirseklerimi dizlerime ve yüzümü ellerimin arasına aldım. "Ne oldu sana böyle? diye sordu benden en az dört yaş büyük olan. Konuşması ne kadarda akıcıydı. Ben daha okula bile gidemiyordum. İkisi de iki yanıma oturduklarında sadece susmuştum. "Senin  adın ne?" diye sordu yaşına göre uzun olan çocuk. "B-ben...Ebrar." dedim. Benden büyük olan çocuk "Bende Kaan." dedi. Diğer çocukta "Bende Akın." dedi. Gülerek onlara karşılık verdim...