Yıllar Sonra

33.Bölüm (Yeni Başlangıçlar)

Multi = Miray

İşte beklenen, istenen, yazmam için kafamın ütülendiği o bölüm karşınızda.

Kitaplarım okunsun diye çaba sarf ediyorum. Sizlerde destek olursanız sevinirim.
(Belki birilerini etiketleyebilirsiniz)

Aynı zamanda bir korku kitabı yazıyorum. Bakmak isteyenler buyursunlar..

Kısacası
Keyifli okumalar.

Bu son zamanlarda yaşadığımız olaylar beni çok yıprattı.Aslına bakarsanız sadece beni değil ,herkesi derinden etkilemişti.

Artık daha sakin bir hayat istiyorduk ve bunu başarmak bizim elimizdeydi.

Son zamanlardaki gizemli olayların hepsini öğrendik

Ares en ince ayrıntısına kadar bize her şeyi açıklamıştı .Bizim nasıl görevden bir süre uzaklaştırıldığımızı ve nasıl geri döneceğimizi artık biliyordum.

Polislikten, Panter yüzünden ve Panter sayesinde uzaklaşmışdık ve şimdi onun sayesinde geri dönecektik.

Buse'yi görevden bir süre yaralandığı için uzaklaştırmış. Beni ise psikolojimin bozulduğunu iddia ederek .Bu yüzden tekrar heyet önüne çıkıp akıl sağlığı raporu almam gerekecekti.

Herkese Ankara'ya dönmek için hazırdı bile Ares ve Baran çoktan bavulları arabaya taşıyorlardı.

Tüm bu yaşadıklarım bazı şeylerin değerini anlamamı sağlamıştı.

Aile sadece kan bağı demek değilmiş. Yanında sana güvenen destek çıkan insanlar olduktan sonra her şeyin mümkün olduğunu öğrendim.

Daha sakin huzurlu bir hayata kavuşabilecek miydim bundan pek emin değilim. Çünkü her şey gittikçe zorlaşıyor gibiydi Biz bunu başarabilir miydik.?

Ankara'ya döndüğümüzde çıkacağım heyetten birisi Baran'ın tanıdığıymış ve onun tüm bu işleri halledebileceğini söyledi ama bu birazcık kırıcıydı Çünkü benim zaten aklım yerindeydi.

Herkes buradan kaçmak istercesine hızlı bir şekilde arabaya eşyaları dolduruyordu. Çok  heyecanlı görünüyorlardı diyebilirim .Aslında Buse , Asya ,Baran ,Ares ve ben tam kadro kaçmak için hazırdık.

Hepimiz ailesine belki de sevdiklerinin tekrar görebilecekti.  Kısaca burada olması mümkün olmayan şeylerdi.

Ares şoför koltuğundaydı "Sayın yolcularımız kemerlerinizi takın araç kalkmaktadır."

Uzun süren bir yolculuktu. Şarkılar söyleyerek ilerlemiştik. Güzel geçmişti.

Ankara'ya geldiğimizde etraf çok güzeldi. Kar yağmış her yer beyaza boyanmıştı.

Kar havasını içime çektim. Sokakta kimse yoktu. Kendimi kaldırımın üstündeki karın üzerine attım.

"Miray napıyorsun? Hasta olacaksın bak.Üstünde mont bile yok."

"Üstümde fazla yük var Ares."

Bir şey demedi. Sadece yanıma gelip çöktü. Sonra kendini benim gibi yere attı. Gök yüzüne baktık bir süre,konuşmaya ne gerek vardı. Sessizlik her şeyi yeterince anlatmıyor muydu?

"Yüklerimiz beraber taşımak içindir belkide..."

Tekrar sessizlik aldı.. demek isterdim ama hiç de öyle olmadı. Buse yanımıza gelip bir anne edası ile bağırmaya başladı.