Yıllar Sonra

18. Bölüm

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
Arkadaşlar şuan pek okuyucum olmasa da bölüm geciktiği için kusura bakmayın.Ben bölümü atana kadar bayram geçmiş olacak ama bayramınızı kutlarım.

*
Ares'den

Evin önüne gelmiştik.Miray hâlâ uyuyordu.Benim asi kızım pek bir masum gözüküyordu.Onun gözlerinin maviliğinde yaşayabilirdim.Ama uyurken gözlerini göremiyorum ki.Bu kızda beni çeken bir şey var.

"Miray, hadi uyan.Geldik eve girelim. Orada uyursun."dediğimde hemen uyandı.

Evin kapısını çaldım."Sende anahtar yok mu? Ve bize kapıyı kim açacak ki evde biri mi var?" Dediğinde kaşların hafif çatılmıştı.

"Anahtarım var . Evde de Nisa var lap diye girmek olmaz. Nisa'nın da olacağını söylemiştim.Unuttun galiba.."kapının açılmasıyla Nisa'ya döndüm.

Nisa hemen bana sarıldı.Miray'ın bundan rahatsız olduğunu anlamak zor değildi.

Miray'ı göstererek"Nisa bu Miray. Sevgilim." Dedim.

Miray bana göz devirirken elini Nisa'ya uzattı"Memnun oldum."dedi. Nisa,Miray'ın eline baktı ve sonra Miray'ı kendine çekti.

Miray şoka girmiş gibiydi. Haklı olarak beklemediği bir samimiyetteydi Nisa.

"İçerde sarılırsınız,şimdi eve girin yorgunum."dedim.

İkisi de bana baktı. Miray omuz atarak "Ben bakayım. Evi beğenecek miyim?"dedi ve kapının yanına ilerledi. Kapıdan içeri göz gezdirip,"Hm bu ne Ares?Buna ev mi diyorsun sen?"

Ne? Bu evi beğenmemiş olamazdı demi.
Yanıma doğru geldi. Eli ile burnuma dokunup " Şaka yapıyorum kocacım.Burası harika."diyerek eve girdi.

Bir şok yaşamıştım.O bana kocacım mı demişti?

Miray'ın yanına doğru gidecekken,Nisa'nın eli kolumu tuttu."Olum evlendin de benim mi haberim yok?"

"Yok be keşke" diyerek, Miray'ın arkasından gittim.

Şöminenin önde oturuyordu.Yanına gittim.Ona sarıldım ve "Sen bana kocacım mı dedin az önce ? Ben mi yanlış duydum?" Diye sordum.

"Yok doğru duydun da,kız ciddi olduğumuzu anlasın diye söyledim.Gerçi sen kim bilir benden daha neler gizliyorsun ya bilinmez.O yüzden çok da şey yapma yağni"

Ah be. Resmen kendi mezarımı kendim kazıyordum.Ona söyleyemediğim, kendimi anlatamadığım onca şey vardı ki. Konuşmaya cesaret edemiyorum.

Yanından kalıp merdivenlere doğru ilerledim.Nisa bana sesleniyordu"Ares,yememekte istediğin bir şey var mı?"

Düşünür gibi yaptım."Biraz huzur ve biraz mutluluk." Dedim.
Bana çok garip bir bakış attı.

"Peki sen bir şey ister misin Miray?"
"Biraz düşünce ve güven.Ama lütfen yalansız olsun."dediğinde göz göze geldik.

"Hay ben sizin cevaplarınızı ama ya. Ne bu birbirinize gönderme mi yapıyorsunuz?Yaptığınız gerçekten çok ayıp."

"Yemekte çok bir şey olmasına gerek yok. Ne varsa evde."dedim.
"Evde bir şey var mı diye sorman gerekirdi.Sen sormadan ben cevaplıyım.Evde hiç bir şey yok.Evet sen hep dolabı dolu tutarsın ama Sinanlar gelmişti."dedi.

"İşimizin içine ettiler yani.Neyse o zaman siz dinlenin. Ben pizza sipariş veririm."

Merdivenlerden yukarı çıktım. Telefondan siparişi verdikten sonra teresa çıktım.