TAIL 꼬리 • Sunmi 이 선미

I - Gamgag

«Θα λατρέψεις τα τιπς.» Ο Τζέμπομ προσπαθούσε να με πείσει να δεχθώ τη δουλειά στο μαγαζί που δούλευε τον τελευταίο χρόνο. Σίγουρα τον ενθουσίαζε η σκέψη να δουλεύουμε μαζί, αλλά είχα πολλούς ενδοιασμούς γι' αυτό το εγχείρημα.
«Δεν ξέρω... Πρέπει να το σκεφτώ.» Αυτή ήταν η απάντηση που έπαιρνε από μένα κάθε φορά. Η αλήθεια είναι όμως πως τα περιθώρια στένευαν. Χρειαζόμουν απελπισμένα ένα καλό εισόδημα.

«Κοίτα, έχεις περιορισμένο χρόνο, γιατί το αφεντικό ψάχνεται πολύ αυτή τη βδομάδα. Χρειαζόμαστε άλλο ένα άτομο στο μπαρ. Έχει τρελή δουλειά πλέον.»
Τον κοιτούσα ακόμη διστακτικά.
«Μπορεί να σου φανεί παράξενο στην αρχή, αλλά αξίζει. Πίστεψέ με.»

Τα μαύρα του στρογγυλά μάτια με κοιτούσαν με αγωνία, σαν να με παρακαλούσαν να πω το μεγάλο «ναι». Και συνήθως δεν μπορούσα να του αρνηθώ. Του έτρεφα μεγάλη αδυναμία από όταν ήμασταν ακόμη παιδιά.

Ακόμη δίσταζα, όμως είχα ανάγκη τα λεφτά, για να πληρώσω τις δόσεις του Διδακτορικού μου. Αλλιώς θα έπαιρνα πόδι από τις σπουδές μου και αυτό θα επηρέαζε πολύ αρνητικά την ψυχολογία μου. Αμφιταλαντευόμουν τόσο πολύ, όμως όλον αυτό τον καιρό έψαχνα για μια δουλειά, που θα κάλυπτε τα έξοδά μου, μα όλες πλήρωναν φτωχά. Καλώς ήρθατε στη ζωή μιας 25χρονης φοιτήτριας στο Σεούλ, με λίγα λόγια.
«Ξέρεις κάτι, είμαι μέσα.» Τον κοίταξα και του έδωσα την απάντηση που ήθελε, με σθένος.
«Γιουμπίν, σε λατρεύω!» Είπε και με έσφιξε στην αγκαλιά του. Ο Τζέμπομ ήταν ο καλύτερος φίλος και συγκάτοικος που θα μπορούσα να έχω.

Παρουσιάστηκα στο μπαρ για μια εκτενή συνέντευξη την ίδια μέρα στις 8 το απόγευμα. Δεν ήξερα τι να φορέσω, ούτε πώς να φερθώ. Φυσικά είχα δουλέψει ξανά στο παρελθόν σε μπαρ, όμως σε στριπ κλαμπ; Ποτέ μέχρι τώρα. Ιδιοκτήτης του μαγαζιού ήταν ο Μαρκ Τουάν, ένας Αμερικανο-Κορεάτης επιχειρηματίας, γνωστός στην πρωτεύουσα για την επιχειρηματική του δραστηριότητα. Διατηρούσε περισσότερα από 5 δημοφιλή μαγαζιά σε όλη τη Νότιο Κορέα. Ένιωσα δέος όταν τον συναναστράφηκα. Με υποδέχθηκε στην πίσω πόρτα του μαγαζιού, την οποία φυλούσε ένα μπράβος, και με οδήγησε κατευθείαν στο γραφείο του. Έτσι δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να δω τον υπόλοιπο χώρο. Και είχα τόση απορία για αυτό το μέρος. Ο κολλητός μου δεν μου έλεγε σχεδόν τίποτε.

«Ο Τζέμπομ μου έχει πει τα καλύτερα για σένα. Ήταν σαν μια προφορική συστατική επιστολή.» Αστειεύτηκε για να σπάσει τον πάγο, διατηρώντας όμως τη σοβαρότητά του.
«Το εκτιμώ.» Είπα γεμάτη ντροπή καθισμένη απέναντι από το ξύλινο γραφείο του. Ο χώρος ήταν στενός. Δεν μπορούσα καν να τον κοιτάξω. Για δευτερόλεπτα σκέφτηκα να φύγω. Ίσως μια τέτοια δουλειά δεν ήταν για μένα τελικά.
«Ένα πράγμα που θεωρώ απαραίτητο να καταστήσω κατανοητό από την αρχή, είναι ότι το μπαρ αυτό λειτουργεί σε πλαίσια νομιμότητας. Πολλοί νομίζουν ότι είμαστε ένα «κωλόμπαρο», όπως το αποκαλούν, όμως όλοι οι εργαζόμενοι εργάζονται βάσει νομοθεσίας και ποτέ δεν έχει δημιουργηθεί σκάνδαλο που να μιαίνει το όνομά μας.» Ξεκαθάρισε. Και φαινόταν σοβαρός.