TAIL 꼬리 • Sunmi 이 선미

XIX - House Party

Το Σαββατόβραδο αυτό ήταν σίγουρα διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Σχεδόν μια βδομάδα είχε περάσει από τότε που άνοιξα τις βαλίτσες μου και ξεπακετάρησα τα πράγματά μου στο διαμέρισμα της Σούνμι. Η συγκατοίκηση φάνταζε ιδανική με τον άνθρωπό μου. Αυτός ήταν και ο λόγος που εκείνο το βράδυ το σπίτι είχε γεμίσει με καλεσμένους σε ένα μικρό πάρτι που είχαμε διοργανώσει. Γύρω στις 10 είχαν μαζευτεί αγαπημένα μας άτομα όπως ο Τζέμπομ και η Χιούνα, μερικοί γνωστοί μας από το μαγαζί καθώς και φίλοι της Σούνμι. Δυστυχώς οι δυο μου παιδικοί φίλοι, με τους οποίους είχαμε υπάρξει και συμμαθητές στο παρελθόν, κατοικούσαν στο Ντέγκου, οπότε δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν. Ο χώρος όμως είχε γεμίσει με τόσα γνώριμα και μη πρόσωπα κι εκείνο το βράδυ είχα τη διάθεση να τους συναναστραφώ όλους.

Δυνατή μουσική έπαιζε στα ηχεία, ενώ ο κολλητός μου φίλος είχε αναλάβει τα γνωστά του καθήκοντα στον πάγκο, σερβίροντας ποτά και κοκτέιλ στους καλεσμένους μας. Η κοπέλα του φυσικά τον βοηθούσε στα καθήκοντα.
Η Σούνμι ήταν τόσο όμορφη εκείνο το βράδυ, όπως και κάθε φορά. Όσο έπαιζε το «Pain» της King Princess, την «χάζευα» κυριολεκτικά να κρατά το ποτό της και να γελά περικυκλωμένη από τους φίλους της. Φορούσε ένα μωβ κοντό Burberry φόρεμα με παγιέτες, που διέγραφε την καλοσχηματισμένη σιλουέτα της υπέροχα. Είχε αφήσει τα μαύρα μαλλιά της ίσια και ριγμένα στους ώμους. Την πλησίασα μαγεμένη από την παρουσία της. Δεν μπορούσα να υπάρξω στιγμή μακριά από την πιο αιθέρια παρουσία του χώρου.
«Καλησπέρα σε όλους.» Είπα γεμάτη αυτοπεποίθηση αν και αγχωνόμουν να γνωρίζω καινούρια άτομα.
«Παιδιά, να σας γνωρίσω τη Γιουμπίν. Είναι η κοπέλα μου.» Ανακοίνωσε με στόμφο. Τα μάτια της με κοιτούσαν με τόση αγάπη κι ενθουσιασμό.
Αμέσως κοκκίνισα. Δεν είχα συνηθίσει κάποια να είναι τόσο περήφανη που βρισκόταν σε σχέση μαζί μου. Χαμογέλασα και χαιρέτησα κι εγώ τους δύο φίλους της. Ζούσαν κι εκείνοι στη Σεούλ, όμως επειδή εργάζονταν 12 ώρες την ημέρα, 6 ημέρες την εβδομάδα σε μια γνωστή πολυεθνική εταιρία, τους ήταν δύσκολο να βλέπουν συχνά τη φίλη τους. Φαίνονταν όπως και να 'χει πολύ συμπαθητικά άτομα και μπορούσα να καταλάβω, το λόγο που έκαναν παρέα με τη Σούνμι.

Η βραδιά κυλούσε υπέροχα. Χορεύαμε και πίναμε, προσπαθώντας να απολαύσουμε το ρεπό μας, αλλά και να γιορτάσουμε τη συγκατοίκησή μας. Ήταν ένα πολύ μεγάλο και σημαντικό βήμα η συγκατοίκηση ενός ζευγαριού. Ξαφνικά, χτύπησε το κινητό μου. Ήταν ο Μαρκ Τουάν. Παραξενεύτηκα δεδομένης της ώρας, όμως έσπευσα στην κρεβατοκάμαρά μας και απάντησα στην κλήση.
«Παρακαλώ, κύριε Τουάν;»
«Με συγχωρείς για την ώρα, Γιουμπίν. Είναι εύκολο να περάσεις από το γραφείο μου, για να σου παραδώσω μια αναφορά; Είναι επείγον. Φυσικά δεν θα σε καθυστερήσω.»
Από μέσα μου καταργήθηκα την ώρα και τη στιγμή που σήκωσα το τηλέφωνο, όμως δεν μπορούσα να πω «όχι» στο αφεντικό μου. Τα πηγαίναμε τόσο καλά τελευταία.
«Μάλιστα, κύριε Τουάν. Σε 10 λεπτά θα είμαι εκεί.»