TAIL 꼬리 • Sunmi 이 선미

II - Sunmi

Άλλη μια φορά στάθηκα μπροστά στην πίσω πόρτα του «Gamgag» με τα πόδια μου να τρέμουν. Ο φύλακας με κατεύθυνε, ώστε να βρω το μπαρ. Ήταν αρκετά ευγενικός με το προσωπικό του κλαμπ.
«Το όνομά σας;» Πήρα το θάρρος να ρωτήσω αν και ψαρωμένη από το άγριο παρουσιαστικό του.
«Μπάμπαμ!» Αποκρίθηκε.
Προχώρησα ευθεία στον σκοτεινό διάδρομο.

Ώσπου όλα ξετυλίχτηκαν μπροστά μου. Βρέθηκα ξαφνικά να αντικρίζω έναν μεγάλο χώρο γεμάτο βελούδινους μαύρους καναπέδες τοποθετημένους αμφιθεατρικά και χαμηλά τραπέζια από γυαλί. Στα δεξιά μου βρισκόταν το μπαρ και μπορούσα να διακρίνω ότι ο Τζέμπομ βρισκόταν ήδη εκεί και με περίμενε. Μα το βλέμμα μου δεν μπορούσε να ξεκολλήσει από την υπερυψωμένη πίστα ακριβώς απέναντι από το μεγαλεπίβολο μπαρ. Led φωτισμός παντού σε αποχρώσεις ροζ, μωβ, γαλάζιο και μπλε να εναλλάσσονται σε γρήγορους ρυθμούς. Αριστερά μου ο ντι τζέι έκανε δοκιμές στον ήχο μαζί με τον ηχολήπτη του κλαμπ, παίζοντας σε χαμηλή ένταση αμερικανική τραπ. Ανατρίχιασα κατευθείαν.

Ήταν αρκετά ενδιαφέρον που το «Gamgag» δεν ήταν ένα συνηθισμένο Κορεατικό μπαρ. Είχε έντονη επίδραση από την Αμερική. Ίσως επειδή ο Τουάν, όπως φημολογείτο τουλάχιστον, είχε μεγαλώσει και σπουδάσει στην Αμερική. Έτσι ως επί το πλείστον το μαγαζί έπαιζε «ξενόφερτη» μουσική και σύχναζαν πολλοί αλλοεθνείς επίσης.

Πλησίασα το μπαρ σαν φοβισμένο σκυλάκι, που έψαχνε τον ιδιοκτήτη του μέσα στο πλήθος.
«Ουάου!» Αναφώνησα μην μπορώντας να πάρω τα μάτια μου από τη σκηνή. Είχα ερωτευτεί το μέρος.
«Σου το 'λεγα!» Είπε ο Τζέμπομ ντυμένος με τη στολή εργασίας του. Ήταν ένα λευκό πουκάμισο από κασμίρι με μια μαύρη λεπτή γραβάτα να κρέμεται. Τον κοίταξα από την κορυφή ως τα νύχια και χασκογέλασα. Δεν είχα δει ποτέ άλλοτε τη στολή του.
«Γέλα όσο θες.» Έκανε και παίρνοντας ένα μακρόστενο κουτί κάτω από τον πάγκο, μου το παρέδωσε. «Ορίστε και η δίκη σου. Ήθελα να σου το δώσω εγώ.»
Με έλουσε κρύος ιδρώτας. Άνοιξα το κουτί. Απ' έξω έγραφε «Hermés». Ο κύριος Τουάν δεν τσιγκουνευόταν τα λεφτά, αυτό ήταν το μόνο σίγουρο. Περιεργάστηκα τα ρούχα και ρώτησα πού είναι το μπάνιο για να αλλάξω.

«Κιμ Γιουμπίν, ορίστε η κάρτα σου. Αριστερά από την κονσόλα του ντι τζέι θα βρεις έναν διάδρομο. Τον ακολουθείς και κάπου στα αριστερά σου θα δεις μια πόρτα που γράφει το όνομά σου. Καλή τύχη.» Αστειεύτηκε.
Παραξενεύτηκα τόσο πολύ. Γιατί ποτέ πριν δεν μου είχε αναφέρει πόσο χλιδάτο ήταν αυτό το μέρος; Τώρα καταλάβαινα γιατί ήταν το πιο διάσημο κλαμπ σε ολόκληρο το Σεούλ.