TAIL 꼬리 • Sunmi 이 선미

XII - Assistant Manager

Όλο το βράδυ στριφογυρνούσα στο κρεβάτι μου. Ο ύπνος δεν με έπαιρνε. Ένιωθα σαν να είχα ανοιχτούς λογαριασμούς. Ενώ είχα μιλήσει με τον κολλητό μου στο σύντομο βραδινό μας δείπνο και είχα μοιραστεί το θυμό μου για τον νέο παρτενέρ της Τέιλ στο Gamgag, μου ήταν αδύνατο να ησυχάσω. Συν τοις άλλοις, τα χέρια μου ήταν δεμένα. Μου είχε απαγορευτεί να τη συναναστρέφομαι, ο Μαρκ Τουάν είχε απειλήσει σχεδόν τη ζωή μου, πλέον βρισκόμουν σε ένα πιο απαιτητικό πόστο με σκοπό η ζωή μου να δυσκολευτεί. Αδυνατούσα να διαχειριστώ τόσα πράγματα μαζί.
«Δεν πάει άλλο!» Είπα στον εαυτό μου και σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι. Ντύθηκα πρόχειρα με ένα τζιν κι ένα μαύρο τοπ, έβαλα τα αθλητικά μου παπούτσια και πήρα τα κλειδιά του αμαξιού.

Οδήγησα παρορμητικά μέχρι το διαμέρισμα τους Σούνμι. Με έτρωγε μέσα μου να μην γνωρίζω γιατί συνέβαιναν τόσα δυσάρεστα πράγματα. Με όλα αυτά το διάβασμα για το Διδακτορικό μου είχε πάει πίσω, όμως έπρεπε να λύσω τα προβλήματά μου ένα προς ένα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που καλούμουν να κάνω κάτι τέτοιο.
*Είμαι από κάτω. Μπορώ να σε δω;*
Της έστειλα ένα μήνυμα, με την ελπίδα να μην κοιμάται και το κινητό της να μην είναι στο αθόρυβο. Μετά από δυο λεπτά ευτυχώς απάντησε. Ανακουφίστηκα.
*Αν όντως το εννοείς πως είσαι από κάτω, χτύπα το κουδούνι.*

Βγήκα από το αμάξι γεμάτη βιασύνη και χτύπησα πράγματι το κουδούνι του διαμερίσματός της. Μου άνοιξε, μπήκα στο ασανσέρ και ανέβηκα στον όροφό της. Η αδρεναλίνη μου χτυπούσε το κόκκινο. Όλο το βράδυ, με το που δέχθηκα τη νέα μου θέση, ένιωθα να δέχομαι πίεση από παντού.
«Γεια!» Είπα όταν μου άνοιξε την πόρτα. «Σούνμι, τώρα πρέπει να μιλήσουμε.»
Με δέχθηκε μέσα χωρίς δισταγμό και καθίσαμε στον καναπέ. Η κοπέλα φορούσε μια κοντή μαύρη σατέν ρόμπα κι από μέσα ασορτί σατέν κοντές πιζάμες. Υπό άλλες συνθήκες θα τις είχε βγάλει ήδη.
«Προτού πεις οτιδήποτε, θέλω να μου εξηγήσεις γιατί με αποφεύγεις όλη μέρα!» Μίλησε με σοβαρό τόνο.
«Παρακολούθησα το αποψινό σου σόου...»
«Τώρα εξηγούνται πολλά...»
«Τι στο διάολο ήταν όλο αυτό και ποιος στο καλό είναι ο Τσα Χιουνσούνγκ;»
«Πρόλαβες να μάθεις το όνομά του βλέπω. Δεν είχα ιδέα πώς τον έλεγαν.»

Χασκογέλασα ειρωνικά. Με τα χέρια μου πιασμένα νευρικά μπροστά στον θώρακά μου, την κοίταξα. Είχα ανάγκη να ακούσω κάτι που θα έπαιρνε τις ανησυχίες μου μακριά.
«Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι εδώ με κίνδυνο τη ζωή μου, Σούνμι, κι εσύ με κοροϊδεύεις.»
Τα μάγουλά της κοκκίνισαν από θυμό. Σηκώθηκε πάνω κι έπιασε το κεφάλι της με οργή.
«Γιουμπίν, γιατί φέρεσαι έτσι; Όλη μέρα προσπαθώ να σε βρω στο τηλέφωνο, να σου πω για την κομπίνα που απ' ό,τι φαίνεται παρακολούθησες. Και τώρα μου τη χρεώνεις σαν να τον προσέλαβα εγώ...»
«Απλώς πες μου τι σκατά συμβαίνει, γιατί σου ορκίζομαι, θα τρελαθώ!»
«Τι θέλεις ακριβώς να σου πω, από τη στιγμή που δεν μου δείχνεις την ελάχιστη εμπιστοσύνη;»
Δεν απάντησα. Άρχισα να ηρεμώ και να σκέφτομαι πιο καθαρά. Ίσως αν αποδομούσα τα γεγονότα, να μην της και τόσο τραγικά. «Μισή ώρα πριν βγω στη σκηνή, ο Τουάν μου αποκαλύπτει πως δεν θα βγω μόνη, αλλά θα δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό. Και μου παρουσίασε αυτόν τον νέο χορευτή. Τα έχασα. Δεν είχα δουλέψει με άλλο άτομο μαζί μου πάνω στη σκηνή. Ποτέ.»
«Για ποιο λόγο πιστεύεις ότι το έκανε αυτό;» Ρώτησα ήρεμα. Όσο πιο ήρεμα μπορούσα. Ίσως τελικά να απειλούμασταν και οι δυο.