Zonder Taal Is Alles Zin-Loos

Moedertaal

Vrouwendiscriminatie in de maatschappij, daar laat ik me niet over uit, maar in de taal is het duidelijk welke sexe de broek aanheeft: de man heeft weinig te vertellen. Het begint al met het begrip «moedertaal». Waar elke inwoner naar hartenlust kan refereren aan zowel haar moederland als zijn vaderland zou zij de inburgeringstoets niet doorstaan als zij het in haar vaderstaal zou invullen. Zij zou zich vaderziel alleen voelen in ons dichtbevolkte landje. Zijstraten zijn er meer dan hoofdstraten, maar in welke stad vinden wij een hijstraat? Oké, toegegeven dat in elk van die zijstraten meer dan één putdeksel te zien is die toegang geeft tot een mangat, zonder dat er ook maar één vrouwgat ter compensatie wordt aangeboden, maar die mangaten zijn dan ook voornamelijk bedoeld om de man te laten verdwijnen naar een beduidend lager niveau, waar bovendien een geur hangt waar elke vrouw haar neus voor zou ophalen.

Genderneutraal is tegenwoordig de mode. Houthakker, buschauffeur of agent zijn opeens verboden woorden omdat daarmee alleen de mannelijke leden van het gilde zouden worden aangeduid. Hier dient de taal vrouwvriendelijker te worden. Wij zullen het in het vervolg dus ook alleen nog maar hebben over een houthakpersoon, een busbestuursmens en een politiebeambte. Iedere schrijver of ambtenaar (het is duidelijk dat deze vrouwonvriendelijke gewoontes alleen door mannen kunnen zijn verzonnen) die in het verleden aantoonbaar dit soort woorden heeft verzonnen en/of ingeburgerd zal dan ook na een vermakelijke heksenjacht op de hartverwarmende brandstapel tot verantwoording worden geroepen. Helaas is ook het woord «heks» minimaal besmet, immers heeft niemand hier ooit een mannelijk synoniem voor bedacht, laat staan een maatschappelijk verantwoorde genderneutrale term; het lijkt er bijna op dat heksen per definitie alleen vrouwen kunnen zijn. En als een man zich om laat bouwen tot heks? Moet zij die rechtsongelijkheid dan maar accepteren? Wij hebben hierover navraag gedaan bij de taaldictator, maar de betreffende ambtenaar (inderdaad, een man) meldde dat er aan gewerkt werd, maar hij kon nou eenmaal niet heksen.

Wat nu te doen? Goede raad is duur. De burgemeester (burgejuffrouw?) was niet bereikbaar. De gemeenteraad geeft de raad om bij onraad altijd de gemeenteraad om raad te vragen, maar ook mijn eerdere verzoeken om huisraad, sieraad, kameraad en een voorraad kalfsgebraad werd om raadselachtige redenen afgewezen. Hoogverraad? Volgens mij raden ze daar maar wat.

Waar komt dat woord «gender» trouwens vandaan? Het is niet eens Nederlands. Zou Donald Trump het hebben verzonnen? Of Big Brother? Het is in ieder geval een taaldictator die met die onzin is begonnen, een minimale minderheid die de meerderheid oplegt om hun mening maar even snel te veranderen want anders zwaait er wat...

Wat uiteraard het meest ongewenst is, is dat 'dubbele gebruik' van termen, zoals een minister die het heeft over «brandweermannen en brandweervrouwen». Dat kan en mag uiteraard niet getolereerd worden. Waarom moeten die mannen altijd als eerste genoemd worden? Het is toch ook «geachte dames en heren»?

Ik heb niets tegen vrouwen, integendeel, maar de manier waarop ze zich de laatste tijd op de taal storten om die nog verder naar hun hand te zetten, dat vind ik «op de man spelen». Taal is er om te communiceren. Als mensen zich onprettig voelen bij iets dat al generaties, zelfs eeuwenlang door de gehele bevolking zonder ook maar één woord van bezwaar geaccepteerd werd, dan is er iets niet goed met die onvrede. Als gefrustreerde mensen het acceptabel vinden dat de complete cultuur van miljoenen goedwillende mensen ongevraagd overhoop gehaald wordt, dan stel ik daar mijn vraagtekens bij. Het zijn immers maar woorden.

Als ik aan mijn nichtje van vijf vraag wat ze later wil worden en ze antwoordt: "Brandweerman!", moet ik haar dan vragen of ze daarmee bedoelt dat ze graag een geslachtsverandering wil ondergaan? Wordt er dan van mij verwacht dat ik haar spontaniteit vermoord door haar er op te wijzen dat de juiste benaming van dat beroep «brandweerpersoon» is? Moet ik haar er soms als een schoolmeester op wijzen dat we van onze taal in hoog tempo een grote onbegrijpelijke knoeiboel aan het maken zijn, omdat we haar niet alleen gebruiken om elkaar dingen duidelijk mee te maken maar vooral om er politiek mee te bedrijven, omdat we het Nederlands zo ingewikkeld maken dat ouderen en buitenlanders en kinderen er niets meer van begrijpen? Als we oude mensen geen bejaarden of oude van dagen meer mogen noemen, als we buitenlanders (die vroeger allochtoon waren) nu medelanders moeten noemen omdat ze anders gekwetst voelen, zullen we dan ook afspreken dat we niet meer discrimineren? Zullen we afspreken dat we niet meer luisteren naar die kleine minderheid van arrogante taalpuristen omdat de meerderheid het zich niet kan veroorloven om wekelijks 40 uur Nederlands te studeren? Dus gebruiken we vanaf nu geen woorden die langer zijn dan tien letters of die meer dan twee letter grepen hebben. Goed? De woorden 'discriminatie' en 'genderneutraal' zijn daarmee in de ban, weg ermee, geen aandacht meer aan wijden, klaar.

Onze moeders kunnen trots op ons zijn.