Özel Alança Lisesi (TAMAMLANDI)

fotoğraf

Gönenç'ten
Sabah erkenden kalkmak zorundaydım çünkü ilaçlarımı içmem gerekiyordu. Ve Emre'nin ilaç içtiğimi görmesini istemiyordum. Çünkü artık yalan bulamıyordum söyleyecek. Sessizce ilaç kutumu alıp lavaboya gittim. Kapıyı kapatıp kilitledim. Ve ilaçlarımı sessizce içtim. Bugün az ilaç içecektim şükür ki.
Kapıyı yine sessizce açtım ve ilaç kutusunu çantama koydum. Montumu alıp odadan çıktım. Duru'yu görmek istiyordum. Eşofmanımın cebinden telefonumu çıkardım ve Duru'yu aradım. Acaba aramasa mıydım? Uyuyor olabilirdi. Ama Duru telefonu çoktan açmıştı.
"Efendim Gönenç?" Sesi uykulu gelmiyordu.
"Günaydın sevgilim."dedim.
"Sana da sevgilim. Nasılsın bakalım?" Güldüm.
"İyiyim sen?"
"İyiyim ben de. Neden bu kadar erken kalktın?"
"Sen neden bu kadar erken kalktın?"dedim.
"İlk ben sordum."
"Erken uyandım. Bir sebebi yok yani."dedim. Mırıldandı.
"Anladım. Benim de bir sebebim yok. Erken kalktım ve sonra dışarıya çıkmak aklıma geldi."
"Yani şu an dışarıda mısın?"dedim şaşkınca.
"Evet. Kendini iyi hissediyorsan gel sen de."dedi. Sesi gayet de mutlu çıkıyordu.
"Kendimi iyi hissediyorum ama sen üşümüyor musun?"
"Çok değil. Zaten kar yağıyor yani üşümem normal."
"Haklısın. Sen tam olarak neredesin?"
"Yemek alanının oradayım."
"Bayağı tatmin edici oldu Duru."dedim. "Neyse geliyorum."

Duru'dan
Gönenç'i bekliyordum. Gece hiç uyuyamamıştım ve bu yüzden erken kalkmıştım. Gönenç'te erken kalkmıştı. Ama Gönenç ilaçlarından dolayı erken kalkıyordu. Bunu biliyordum. Emre ve Aras'ın öğrenmesini istemiyordu. Bu yüzden erkenden kalkıp ilaçlarını içiyordu. Gönenç'in hastalığını yavaş yavaş kabulleniyordum ve bu beni çok kötü hissettiriyordu. Ben onun yokluğuna alışmak istemiyordum. Ve onsuz bir gün bile geçirmek istemiyordum. O anda arkamdan biri bana sarıldı. Gönenç olmalıydı. Kafamı hafifçe çevirdim. Evet. Gönenç'ti. Gülümsedim.
"Günaydın."dedim tekrardan.
"Günaydın sevgilim. Çok bekledin mi?"
"Hayır. Gel otur."dedim. Geldi ve yanıma oturdu.
"İyi misin?"dedim.
"Hı hı, iyiyim. Ama sen pek iyi görünmüyorsun."
"Neden? Gayet de iyiyim ben."
"Sabahın köründe burada bu soğukta oturmak açıkçası biraz delilik." Güldüm.
"Odada sıkıldım. Elif'te geç kalkıyor zaten."
"Anladım."
"Ben sana bir şey diyecektim. Bizim odaya biri geldi. Galiba okula da yeni gelmiş."
"İlkin mi?"dedi. Gönenç nereden biliyordu?
"Evet de sen nereden biliyorsun?"
"Dün Aras söyledi okula yeni biri geldi diye. Oradan biliyorum."
"Anladım." Bunlar odalarına gidip böyle konuşmalar mı yapıyorlardı? Nedense kötü hissetmiştim. Elini omzuma koydu.
"Senin bu kıskanmaların varya çok hoşuma gidiyor."dedi.
"Ben seni kıskanmadım yalnız."dedim elini omzumdan çekerek.
"Belli belli."dedi. Kafasını omzuma yasladı.
"Kıskanmıyorum."dedim.
"Tamam." Daha sonra elimi tuttu.
"Elin çok soğuk Duru."
"Öyle mi?"
"Bilmiyormuş gibi yapma Duru. İçeri girelim hadi."
"İstemiyorum. Sen elimi ısıtabilirsin."
"Başka bir isteğin?"
"Şu anlık yok canım sağ ol." Güldü. Eğilip Gönenç'e baktım.
"Uykun mu var senin?" Gözlerini kapamıştı.
"Omzuna yaslanınca biraz geldi."dedi mırıldanarak.
"Uyu uyu."dedim ve sessizce telefonumu elime aldım. Anımız olmalıydı değil mi? O gittikten sonra ben.. Neyse. Gönenç'in benim fotoğrafımızı çektim. Sonra sadece onun fotoğrafını çektim. Çok tatlı duruyordu. Yani bir insan uyurken tatlı olabilir miydi? Ben değildim.
"Anlamadığımı zannediyorsun herhalde?"dedi bir anda.
"Ne?!"diyebildim sadece.
"Fotoğrafımı çekiyorsun. Anlayabiliyorum canım."
"Ne olmuş yani? Seninle hiç fotoğrafımız yok resmen."
"Bari söyle de poz falan vereyim."
"Sen uyu ben böyle çekmek istiyorum fotoğrafını."
"İyi sen bilirsin."
"Nasıl anladın? Fotoğraf çektiği mi?"
"Gözüm kapalı değil Duru."
"Sen uyumuyor muydun? Uyuyacağım dedin."
"Uyuyacağım."
"Tamam çabuk uyu. Utandım senin yüzünden." Güldü. İşte bu gülmeyi çok seviyordum. Hemen gülerken ki fotoğrafını da çektim. Daha tatlı gözüküyordu.