Özel Alança Lisesi (TAMAMLANDI)

son gülümseme

Gönenç'ten

Duru'yla sahile inmiştik.

"Bu sahil bana çok huzur veriyordu. Denizi çok güzel değil mi? Akşama doğru sessiz oluyor." dedim. Elimi tuttu.

Hızlıca yanağından öpüp geri çekildim.

"Şu bir gerçekten çok tatlısın."

"Senin bu utandırmaların yok mu!" dedi. Güldüm.

"Huyum kurusun." dedim.

"Kurusun kurusun." dedi. Güldüm.

"Seninle yalnız kaldığım nadir anlardan." dedim.

"Doğru." dedi.

"Keşke babanla da görüşseydin."

"Onun suratını hiç görmek istemiyorum Duru. Gerçekten eğer onu görürsem kalbini kırabilirim."

"Keşke kalbini kırsaydın da yine de görseydin."

"Bu güzel anı neden onunla ilgili konuşarak mahvediyoruz? Boş ver gitsin. Dondurma alalım mı?" Gülümsedi.

"Olur." Ayağa kalktık ve kafelerin olduğu yere doğru yürümeye başladık.

"Buraya en son ne zaman geldin?"

"Geçen yaz bizimkilerle geldik. Otele gitmek istemedik. Annem de yazlığa gidebilirsiniz deyince biz de hayır demedik tabii."

"İyi yapmışsınız."

"Sen neler yapıyordun eskiden? Aah! Ben sana hep sormak istiyordu; sen neden bizim okula geldin?"

"Aslında annem son senem olduğu için özele verdi beni. Bu kadar. Yani isteyerek geldiğim söylenemez."

"Anladım."

"Eski okulumda o kadar çok eğlenceliydi ki. Çok cana yakın insanlar vardı."

"Bayağı özlemişsin sen eski okulunu."

"Özlemez olur muyum tabii ki özledim. O ortam gerçekten anlatmakla bitmez yani. Bu kasaba gibi yerden gidince seni bizimkilerle tanıştırırım."

"Tanıştır tanıştır. Zaten bir ben bilmiyorum senin arkadaşlarını."

"Hiç gidelim demedin ki sen."

"Demem mi lazım sevgilim? Ayrıca o Furkan'ı falan da merak ediyorum." Kahkaha attı.

"Furkan'ı neden merak ediyorsun ki? Ayrıca Furkan'ı nereden tanıyorsun?"

"Ben mi? Tanırım ben. Arkadaşların sonuçta. Hakkında bilgim olması gerek."

"Sanki bir ajanla çıkıyorsun. Dediğin şeye bak."

"Ve işte geldik." dedim. "İffet abinin yeri. Aşırı güzel dondurma yapıyor. Ve el yapımı."

"Yalnız biz buradan dondurma alabilecek miyiz? Çok sıra var Gönenç."

"İffet abi bize yardım eder sen merak etme. İçeri girdik ve İffet abinin yanına gittik.

"Ooo Gönenç oğlum nasılsın?"

"İyiyim İffet abi sen nasılsın?"

"İyiyim ben de çok şükür. Hangi rüzgar attı seni buraya?"

"Biraz dinlenmeye geldim diyelim."

"Bu güzel kızla mı?" Duru'ya baktım. Kızarmıştı yine.

"Evet, bu güzel kızla."

"Çok sevindim tebrik ederim."

"Teşekkürler. İffet abi aslında biz senin dondurmandan istiyoruz ya. Biraz serinleyelim dedik. Tabii buraya gelip te senin dondurmandan yememek olmaz." İffet abi güldü.