The Game of Life (Slamdunk Fan-Fiction)

Chapter 20- Happy Pill

Nami’s POV

“HAHAHAHAHAHAHAHA GAGI DI BAGAY SA’TIN GANITO”, malakas na tawa ko habang nakahawak sa tiyan.

Laughtrip talaga kasama ‘tong si Akira, poteeek lakas amats din eh. Kahit talaga inaasar ako neto, iba pa din pagkakaibigan namin.

“Ano inlove kana sakin nyan? Wag mo akong labanan sa banatan at wala kang gawa sakin”, nakangiting tanong ko ditto.

“Lalaban pa ba naman ako sayo? Eh sa mga ngiti mo palang patay na patay na ako”, sagot ni Akira habang nakatitig sakin.

“PAKYU”, sigaw ko at nagtawanan kaming dalawa.

“Mukhang ikaw ang panalo sa banatan battle natin ah, siguro kung may falling game talo na ako, kasi paniguradong ako ang unang mahuhulog sayo.”, nang aakit na sabi nito.

Lumapit naman ako sa kanya at ngumiti.

“Wag kang mag alala, handa naman akong mag offer ng kape kapag nahulog kana.”, nakangising sabi ko.

“Huh? Anong kape? Diko maintindihan.”, nakakunot ang noong tanong nito.

“Kapag nahulog ka sa mataas na building anong mangyayari sayo?”, seryosong tanong ko sa kanya.

“Syempre mamamatay!”, agad na sagot nito sa akin.

“Oh edi alam mo na ngayon kung para saan yung kape.”, sagot ko sabay ngisi.

“HOY NAMI MITSUI HINDI MAGANDANG BIRO!”, sigaw nito sa akin.

“HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA SORRY NA!”, malakas na sigaw ko sa kanya habang tumatawa.

“BADTRIP KA! HINDI MAGANDANG BIRO YUNG GANYAN!”, sigaw nito sa akin.

“EH BAKIT IKAW KANINA MAY BANAT KA PANG PATAY NA PATAY OHA!”, sigaw ko pabalik sa kanya.

Nagkatitigan naman kaming dalawa.

“HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA”, magkasabay naming tawa.

“Tara na nga babe, ihahatid na kita pauwi tsk.”, pag aaya nito sa akin.

Tumango naman ako at sumabay na sa kanya maglakad.

Bakit nga ba kami nauwi sa pagbabanatan sa may mini court?

--FLASHBACK--

Nagmamadali kong hinila si Akira palabas pagkatapos magbayad ng mga pinamili ko. Tumakbo kami at nung nakalayo layo ay tumigil na,

Pareho kaming hinihingal dahil sa pagtakbo at noon ko lang napansin na nakahawak pa pala ako sa kanya, agad naman akong bunitaw dahil sa pag ngisi nya.

“HHWR tayo ah.”, nakakalokong sabi nito.

Napakunot naman ang noo ko. Ano daw? HHWR?

“HHWR?”, nagtatakang anong ko sa kanya.

Ngumisi muna ito bago inilapit sa akin ang mukha nya.

“Holding Hands While Running.”, malambing na sagot nito at sabay ngiti ng pagkakatamis.

WHAT THE F?

“Putchaaaa, ang korni mo! San mo ba natututunan yang mga banat na yan?”, naaasiwang tanong ko ditto.

“Babe ano bang korni? Hindi ka man lang ba kinikilig?”, tanong nito sa akin.