The Game of Life (Slamdunk Fan-Fiction)

Chapter 9 - Too Late

KENJI FUJIMA's POV

"Sige, ingat ka kung saan ka man pupunta.", sigaw ni Nami habang kumakaway at nakangiti.

Natawa naman ako sa inakto nyang yun.

Parang kanina hiyang hiya pa sya at napakatahimik.

Weird.

But cute.

I smiled to that thought.

"I HOPE TO SEE YOU AGAIN MISS STRAWBERRY", sigaw ko bago ako nagmamadaling umalis para hindi na nya maabutan.

I'm happy that she's okay now.

It's been a month nung huli ko syang makita.

And i really felt guilty because I was too late to save her.

--FLASHBACK--

"Hey Coach una na kami ha?", sigaw sa akin ni Hanagata.

Kakatapos lang kasi ng practice namin at nakapaglinis na din ang freshmen sa gym.

"Sige mauna na kayo, may aasikasuhin lang ako.", sigaw ko sa kanya pabalik.

Pumunta ako sa locker ko at kinuha ang listahan ng mga nag try out sa Basketball Girls Team namin.

Kailangan kong basahin ang mga background at skills nila kung qualified ba talaga.

Sayang nga at hindi ako nakapanuod ng tryout.

My decision is also important sa pagpili ng mga magiging members ng basketball girls team, kaya kahit di ako nakapanuod ng tryout, I'll just check their profiles.

But napako ang paningin ko sa isang pangalan.

"Nami Mitsui", wala sa sariling bulong ko.

Related kaya sya kay Hisashi Mitsui?

Hmm, I'll look forward to this girl.

I want to see how she plays.

"Captain and center huh? What a rookie.", napangisi ako nung mabasa ang mga skills nya.

Pagkatapos kong magbasa ay kumuha na ako ng towel.

Hindi ako sanay ng umuuwi ng pawisan kaya nagshower muna ako at nagbihis.

Lumabas na ako at nagsimula ng maglakad.

Nakayuko ako habang nagmumuni muni, malapit na muling magsimula ang laban.

Napakahirap maging coach sa totoo lang.

Wala pa akong masyadong experience but my team depends on me that's why kailangan kong maging matatag.

Sumipa pa ako ng batong nasa daan ng biglang may marinig akong sigaw.

"Baka sakaling sasagot ka pag nahagupit kana neto", narinig kong sigaw ng isang lalaki.

"Fuck.", napamura ako nung makita ang limang lalaki na nakapaikot sa isang babae.

Medyo malayo pa sila sakin kaya tumakbo ako para makalapit.

"Hu-huwag, please", pag makakaawa ng babae.

Binilisan ko pa ang takbo ko para mailigtas ang babaeng nangangatal na sa takot.

Nakakaawa sya, tsk.

Habang tumatakbo ako ay laking pasasalamat ko sa mga pulis na biglang dumaan at nagroronda.

Dali daling tumakbo ang limang lalaki nung nakita nila ang mga pulis, tsk cowards.

Papalapit ako ng papalapit ay naaaninag ko na ang mukha ng babaeng hanggang ngayon ay tulala pa rin sa nangyari.

"N-nami Mitsui", binigkas ko ng pabulong ang pangalan nya habang sya ay tulala pa rin.

Lalapit na sana ako nung biglang naglapitan ang mga pulis sa kanya.

Nakita kong ipinasok sya ng mga pulis sa kanilang sasakyan at mukhang ihahatid na pauwi.

--End of Flashback--

Naguilty ako ng sobra dahil dun, sana nailigtas ko sya.

Kitang kita ko sa mga mata nya ang takot.

Medyo nalungkot din ako nung nalaman ko na nagtransfer na sya ng school.

She transferred to Shohoku High School, sayang nakapasok pa man din sya sa basketball girls team.

Malaki ang kutob kong magaling sya magbasketball, kaya nakakahinayang na hindi na sya makakapaglaro.

---

Masaya akong nauhaw ako dahil pumasok ako sa convenient store.

Masaya ako dahil nakita ko ulit sya.

Nung una nag aalangan pa akong lumapit but I want to talk to her.

And hell I was right, she's related to Hisashi Mitsui.

No wonder she's an MVP too.

Nung lumabas na sya ng convenient store.

I don't know kung anong nangyari sakin but humabol ako sa kanya.

Damn.

FUJIKEN?!

Tsk that's cute.

Whether she liked it or not, ihahatid ko talaga sya.

I won't let anything happen to her again.

I was really guilty nung hindi ko sya nailigtas at naipagtanggol.

I know nagtataka sya sa mga kilos ko.

But I just want na bumawi sa kanya.

Because when she's trembling with fear.

I was too late to save her.

I'm sorry Nami Mitsui.

---

J06M24S00A