My dear nightmare (BxB)

18

'Petra, het is half elf,' zeg ik. 
'Oh ja, ik moet naar huis,' zegt ze tegen de rest. 
'Zal ik je brengen?' stelt Steven voor. Petra glimlacht en bedankt hem voor het aanbod. samen lopen ze naar de gang om hun jas te pakken. 'Ik ben zo terug,' zegt Steven voordat ze vertrekken. 

'Wanneer zouden zij het eindelijk officieel maken?' vraagt Victor als ze weg zijn.
Ik schud lachend mijn hoofd. 'Geen idee. Ik denk snel.'

Olivier pakt mijn hand. De anderen zijn al met iets anders bezig. 'We hoeven ons nu niet meer te verbergen bij onze vrienden,' glimlacht hij. Ik glimlach terug en kus hem kort. 
'Nee, hier niet,' antwoord ik en zucht licht. 

Victor brengt ons nog een drankje. 'Doen jullie mee met Bussen?' We knikken en staan op om ons weer bij de rest te voegen. Steven is ondertussen ook alweer terug. 'Wie is de dealer?'
'Ik wil wel,' zegt Simon. Hij schud de kaarten en gaat dan iedereen bij langs om te vragen naar de kleur.  

'Guys, wie blijven er slapen?' vraagt Olivier nadat hij op de klok had gekeken. 'Het is al half twee geweest.' 
'Oh shit ik moet al een uur thuis zijn,' zegt Pascal en grijpt naar zijn haren. 
'Ik mag blijven slapen.' zeg ik.
'Ik moet ook zo maar eens gaan.' zegt Simon. 
'Ik moet thuis slapen zeiden mijn ouders,' zegt Steven. 

Victor kijkt eens rond en als hij ziet dat alleen ik blijf slapen, krabt hij nerveus aan zijn nek. 'Ik uh, kan wel blijven slapen, maar willen jullie dan niet klef doen. Anders kan ik nu ook beter weg,' zegt hij.

Olivier en ik kijken elkaar aan en schieten in de lach. 'Beloofd,' zeggen we in koor. Victor kijkt ons nog een beetje verdacht aan. 

Ondertussen hadden de andere jongens al hun spullen gepakt en staan al bij de deur. We lopen erheen om ze nog gedag te zeggen.  

Als ze weg zijn, werpt Olivier een blik op de klok.
'Willen jullie nog een film kijken of is het een beter idee om te gaan slapen?' Vraagt hij. Victor drinkt zijn biertje, waar nog een beetje in zat, snel op.
'Opzich is het wel mooi geweest,' zegt hij. Ik knik.
'Laten we maar naar boven gaan,' zeg ik.

Boven is er wat gestommel en gesjouw met matrassen slepen naar Olvier zijn kamer.
'Ik had ook op de logeer kamer kunnen liggen, dan waren jullie met z'n tweetjes,' zegt Victor als alle matrassen goed liggen. Olivier en ik kijken elkaar aan.
'Welnee, zo is het gezelliger,' antwoord ik. Victor knikt en laat zichzelf op een van de matrassen vallen.
'Weet je, een kussen en een deken ligt prettiger,' zegt hij met een scheve glimlach.
'Ik haal ze wel,' zegt Olivier en loopt weg.

'Lukas?' Vraagt Victor als hij zeker weet dat Olivier weg is. Ik kijk hem aan zodat hij verder praat. 'Heb je het je ouders al verteld? Of waren wij eerder?' Ik geloof dat ik wat roder aanloop. En kijk beschamend naar de grond.
'Ze weten het nog niet,' antwoord ik uiteindelijk.
'Waarom niet? Denk je dat ze minder van je zouden houden?' Vraagt Victor.
'Ik weet het niet,' zeg ik en ben even stil voor ik verder praat. 'Ze zijn nogal met de kerk, weet je wel. En daarnaast bekritiseren zij vaker homostellen die ze op straat tegen komen. Ik ben denk ik bang dat ze het niet gaan accepteren als ik ze het vertel,' vertel ik met een zucht.
'Het kan ook heel anders uitpakken, weet je. Het kan ook dat ze nog steeds van je houden,' zegt Victor en kijkt naar het plafond. 'Het zijn je ouders. Vaak steunen zij hun kinderen, maakt niet uit wat.'

'Sorry ik kon een kussen niet vinden,' zegt Oliver als hij weer binnen komt wandelen met zijn handen vol. Hij gooit eerst een deel op zijn bed voordat hij de dingen gaat verspreiden over de matrassen. 'Wat heb ik gemist?'