My dear nightmare (BxB)

5

29 december 2017
Lief dagboek,
Ik weet niet wat ik moet doen. Olivier vindt iemand van onze vriendengroep leuk en ik kan hem niet helpen, omdat ik niet weet wie. Hij wil het niet vertellen. Nou ja, het zal wel. Als hij iets kwijt wilt aan mij, komt hij vanzelf wel. Gisteren was hij er tot een bepaald punt terughoudend over. Vandaag heb ik hem nog even een berichtje gedaan dat ik het niet erg vind dat hij zijn ware aard heeft gevonden. Misschien zou ik nu vaker met hem moeten gaan chillen, zodat ik hem ook beter begrijp.

Ik kijk op omdat mijn zusje mijn kamer in komt wandelen.
'Hey, ik vroeg me af- hey, je schrijft in het dagboek, wat leuk! Maar wat ik kwam vragen was ofdat je het leuk vond om met me mee te gaan naar de stad. Jij had toch nieuwe broeken nodig?' Ratelt ze opgewekt.
'Uhm, ik kom zo,' antwoord ik en kijk weer naar het dagboek op mijn schoot.

Wil je de waarheid echt weten of is die informatie echt belangrijk?

Wat? Waar komt dat ineens vandaan? Wat wordt ermee bedoeld? Waarom komen er steeds zinnen in het dagboek die ik niet schrijf? Of zou dat onderbewust erin gekrabbeld zijn?
Ik heb ooit ergens gelezen dat je hersenen onbewust handelingen uit laat voeren.

Ik laat het er bij zitten en leg het boek weer weg. Petra staat vast op me te wachten en als er iemand geen geduld heeft, is zij het wel.

'Hey Peetje,' begroet ik haar.
'Lukas, je weet dat ik niet zo genoemd wil worden,' zegt ze klagerig, maar toch bespeur ik een vleugje dat ze het als een grapje bedoeld in haar stem.
'Het zal wel,' mompel ik. 'Laten we gaan.'
'Ja! Ik heb nieuwe rokjes en jurkjes nodig en jij broeken en misschien een sweater,' zegt ze gelijk enthousiast.

Petra is mijn zusje, ze is vijftien en luistert nog netjes naar mijn ouders, die nogal streng gelovig zijn. Ze draagt altijd rokjes of jurkjes, nooit een broek. Haar blonde haren zijn altijd netjes gekamd en in een hoge paardenstaart gebonden. Ze vindt het heerlijk om te tekenen en te winkelen en ze doet aan hockey.
Ze heeft de zelfde donkerblonde haren als ik, alleen dan iets langer en heeft donkerbruine ogen, wat een speciale combinatie is. Ikzelf daarentegen heb de oogkleppen van mijn moeder: fel groene.
Haar lange dunne lichaam, houdt ze altijd goed in vorm door om de dag een rondje te gaan hardlopen. Volgens Veel mensen is ze het perfecte kind, maar als je haar goed kent, is ze alles behalve dat. Ze is bij mensen die ze vertrouwd, nogal luid en heeft voor een meisje aparte humor, ze kijkt graag naar voetbal en heel stiekem gaat ze wel eens met mij mee naar mijn vriendengroep, wat onze ouders niet goedkeurt. Zij vinden dat Petra met meisjes bevriendt moet zijn.

In de stad is het vrij druk. Petra heeft ervoor gezorgd dat ik haar tas moet dragen en dat we beiden Starbucks hebben. We zijn nog maar een winkel verder en ze heeft al iets van drie rokjes en een paar sokken gekocht.

'Wil je deze winkel niet in?' Vraag ik als ik een kledingzaak aanwijs.
'Mama en papa zouden het nooit goedkeuren als ik daarvan kleding heb,' zegt ze.
'Ze hoeven het niet te weten,' zeg ik als ik haar de winkel in sleur. Ze kijkt wat tussen de rekken en trekt af en toe een vies gezicht.

'Ik snap niet dat mensen een broek kopen met gaten en dat dat duurder is dan een gewone broek,' mompelt ze.
'Tja het is nou eenmaal zo,' antwoord ik. 'Is dit niet wat voor jou?' Vraag ik. Ik houd een wit shirt je omhoog met het patroon van kleine zwarte sterretjes erop. Het is casual, dus zou ze het vast wel leuk vinden.
'Oh ja! Die kan dan bij dat zwarte rokje die ik net heb gekocht!' Roept ze blij. Ze pakt het van me over en we lopen door naar de mannen afdeling.

Aangezien ik aan kleding Veel aandacht aan besteed, blijven we hier langer dan bij Petra rondhangen. 'Je moet een sweater en broeken,' herinnert Petra me en gaat tussen de rekken kijken.

Later staan we dus weer buiten de winkel met een shirt voor Petra en twee broeken voor mij.
'Nu nog een sweater, jurkjes en ik heb eigenlijk ook een nieuwe Bh nodig,' zegt Petra me.
'Oh kom op, moet dat waar ik bij ben? Kan dat niet met je vriendinnen of met mama?' Vraag ik licht geïrriteerd.
'Nou met vriendinnen is het akward en mama wilt niet,' zegt ze beschaamd.
'Vooruit, maar jij betaald zo eten, dan app ik ondertussen mama dat we weg zijn. Kunnen we vanavond ook misschien naar de jongens,' Stel ik voor.
'Oh ja gezellig! Ik heb die sukkels al lang niet meer gezien,' lacht ze.
'Nou hupsakee, doorlopen ik wil eten.'
'Oké oké,' lacht Petra en we lopen een winkel in.

Om zes uur zitten we met vier tasjes te eten aan een heerlijke hamburger en doorbakken patatjes. We zagen een leuke snackbar en zijn die maar ingedoken. Ik had mama gezegd dat we niet kwamen eten en Victor dat we langs kwamen.

Petra is geslaagd en heeft alles wat ze hebben wou en ik heb twee broeken en een sweater.
Dus het was een geslaagd dagje.

Hoofdstuk 5
Dus Lukas is een shoppaholic? En Petra? Schijn bedriegt toch? Of is ze echt zo netjes?

Lekker lang hoofdstuk omdat ik morgen jarig ben🎉🎉
Morgen komt dan een vriendin van school en ze gaat meedoen met mn zwemtraining. Daarna neem ik mn zwemsquad en die vriendin mee naar huis en misschien blijft ze slapen🎉
Zaterdag vier ik het voor mn andere vriendengroep en zondag voor familie😂
Ik heb er echt zo'n zin in!!

Hope you like it
Comment vote
Love you all
Xx dagmar