My dear nightmare (BxB)

4

Een paar dagen later zit ik samen met Olivier op een bankje in het park. Het is gezellig, maar toch is de onaangename en ongemakkelijke sfeer aanwezig. Hij wou me iets gaan vertellen waar hij best zenuwachtig over is en ik weet niet zo goed ofdat ik er naar moet vragen. Olivier is normaal gesproken vrij uitbundig en enthousiast.

'Lukas, ik vind iemand leuk,' zegt hij na een ongemakkelijke stilte.

'oh, wat leuk! wie is het? ken ik haar?' vraag ik meteen.

'Het is geen meisje,' zegt Olivier stil. duizenden gedachtes en woorden dollen nu vrolijk in mijn hoofd rond. Wat moet ik hierop reageren? Dat ik blij voor hem ben? Dat het niet kan? Moet ik vragen op wie hij dan is? Moet ik mijn mening geven? Ik besluit dat het het beste is als ik blij voor hem ben.

'Oh leuk, is het een leuke jongen?'

'Ja, hij is erg leuk en ik denk dat hij ook homo is, maar weet dat niet zeker,' zegt Olivier met kleine blosjes op zijn wangen. Het ziet er om eerlijk te zijn wel schattig uit dat hij een beetje verlegen hierom is.

Dat hij uit de kast is gekomen is oke, ik ben blij voor hem, maar stel dat ik homo ben? Dat zou een regelrechte hel zijn. Mama en papa zijn tegen; de kerk waar ik elke zondag kom zou het weigeren; er zou dingen naar mijn hoofd worden geroepen en ik zou nooit mijn genen kunnen doorgeven aan mijn kinderen.

'Ken ik hem?' vraag ik na enige twijfel. Wil ik wel weten wie hij leuk vindt? Of ben ik te bezorgd dat het een seriemoordenaar is.

'Ja, je kent hem, heel goed zelfs,' zegt Olivier, 'Hij zit bij ons in de vriendengroep en dat is het laatste dat ik zeg,' zegt Olivier.  Wat? Waarom? Denkt hij dat ik niet met die informatie te vertrouwen ben? Denkt hij dat ik het door zal vertellen? Wie van onze vriendengroep zal volgens hem ook homo zijn? Victor? Pascal? Simon?
Olivier wilt er duidelijk niet meer over kwijt. Misschien moet ik het dan laten varen totdat hij er weer zelf over begint.

We praten nog een hele tijd over van alles en nog wat.
'Hoe ver ben je trouwens al met het profielwerkstuk?' 'Ik heb mijn stukje bijna af; alle informatie staat er wel in, maar het moet denk ik nog wat uitgebreider,' zegt Olivier.
'Nice, om eerlijk te zijn, heb ik er nog geen tijd voor gehad.' Hij knikt. 'Dat dacht ik al,' mompelt hij, 'daarom heb ik alvast een opzetje voor je gemaakt, ik was toch bezig,' lacht Olivier.
'Oh, je bent fantastisch!' Roep ik van blijdschap. Olivier kijkt me even met grote ogen aan, een fractie van een seconde maar, of ik kan het me verbeeld hebben. We gaan er niet over door en Olivier besluit dat het tijd is dat we gaan voetballen, waar ik het natuurlijk mee eens ben.
Ik zie een verlaten voetbal liggen en schopt deze naar Olivier.

Olivier schiet de bal tussen mijn benen door. 'Ha panna!' Roept hij vrolijk en rent weer naar de bal toe. Ik weet net voor hem de bal te bereiken en schop die in de richting van onze verzonnen doeltjes.

Na een tijdje hebben we er geen zin meer in en schoppen de bal in de bosjes.
'Zullen we naar mijn huis?' Vraagt Olivier. Ik knik en we lopen naar onze fiets toe die gaat dienen als het vervoer richting Oliviers huis.

Hoofdstuk 4
Dus wat denken jullie? Wie zal Olivier leuk vinden? En zal die jongen hem ook leuk vinden?

Sorry dat het zolang heeft geduurd. Over morgen begint mijn toetsweek en om eerlijk te zijn heb ik nog niet echt heel geweldig geleerd.

Wat denken jullie als een jongen je speciaal laat voelen  maar uiteindelijk niet weet waar hij mee bezig is?

Omg ik heb een boek besteld die eerst op Wattpad had gestaan en hij is vandaag binnen gekomen! Ik ben zo blij nu, maar ik mag hem pas gaan lezen na mijn toetsweek😞
Hope you like it
Comment vote
Love you all
Xx dagmar