My dear nightmare (BxB)

15

'He stelletje homo's' zegt een jongen achter ons. Verschrikt laat ik Oliviers lippen met rust en kijk om naar de jongen die het riep.

Het is een brede en gespierde jongen. Hij draagt veel zwart en heeft hier en daar een tatoeage of piercing. Achter hem staan een paar andere jongens die er net zo ruig uitzien. Dit gaat foute boel worden.

'Gaan jullie niks terug zeggen?' Vraagt een andere jongen.

Olivier gaat een beetje voor me staan. 'Ga weg, wij waren hier eerst,' snauwt hij. De brede jongen duwt Olivier tegen de muur.

'Oh en welk recht geeft jullie dat, flikkers?' Vraagt hij gemeen. Ik zie dat Olivier een beetje bloed heeft langs zijn gezicht, maar veel tijd om me er druk over te maken, heb ik niet. Een andere jongen drukt mij tegen de grond en slaat me.

'Niemand zou van jullie houden. Wie houdt er nou van een mislukkeling?' De brede jongen kijkt ons met een vies grijnsje aan. De jongen boven mij blijft me slaan en ook Olivier krijgt een aantal rake klappen toegereikt. Veel tijd heb ik niet om me zorgen te maken over Olivier. De ene naar de andere klap voel ik tegen mijn huid aan en een aantal trappen in mijn zij. Er worden allerlei scheldwoorden naar mijn hoofd geslingerd.

Dus zo straft God me? In elkaar geslagen worden door tuig in een smal en donker steegje? God straft immers meteen.

'Hey!' Wordt er geroepen van achter de jongens. 'Laat hen eens met rust!' Ik kan niet zien wie het is, maar ik herken de stem wel ergens van. Alleen ik ben te suf in mijn hoofd door de trappen en klappen van net om erover na te denken.

De jongen die mij sloeg en trapte laat me met rust en loop naar de jongen toe die het voor ons opnam. Ik werk mezelf tegen de muur aan, te versuft om te staan. Ik probeer mijn zicht weer helder te krijgen, maar dat lukt niet door de tranen in mijn ogen. Ik knipper een paar keer en kan dan enigszins iets zien.

Olivier is ook tegen de muur aangezakt en wordt ook met rust gelaten. Hij zit onder het bloed en ook hij heeft tranen van de pijn. Hij kijkt suf voor zich uit. Als hij doorkrijgt dat ik naar hem kijk, kijkt hij me voorzichtig aan. Hij glimlacht klein en legt zijn hand op die van mij. Ik glimlach klein terug.

Ik kijk naar de jongens die iets verderop van ons staan. De jongen met het brede gespierde lichaam wordt tegen de muur geduwt door de jongen die er later bij kwam. Hij komt me zo bekend voor! Zijn silouhet, zijn houding, zijn stem. Het lijkt allemaal zo bekend, maar ik kan mijn vinger er niet precies opleggen wie het zou kunnen zijn.

De jongen roept dat de jongens ons met rust moet laten en laat dan de brede jongen los. Die rennen hard weg.

De jongen komt onze kant op en hurkt zich voor Olivier en mij neer.
'Gaat het een beetje?' Vraagt hij. Dan heb ik pas goed zicht op hem en herken hem. Willem. Achter hem staat zijn hond geduldig aan de riem te wachten Willem had de riem vast los gelaten toen hij het hele gebeuren opmerkte.

Ook hij is verrast om ons hier te zien. Ik geef hem ook geen ongelijk.
'Olivier? Lukas? Gaat het? Wat is er aan de hand?' Vraagt hij bezorgd en verbaasd tegelijk. 'Lukt het om te gaan staan? Moet ik iemand halen?'
'Nee,' zeg ik direct. 'Niemand halen. Dit is onze eigen schuld.'
'Wat waarom? Vraagt Willem.
'Lukas denkt dat het onze schuld is omdat God ons straft,' antwoordt Olivier.
'Waarom zou God jullie willen straffen?' Vraagt Willem verbaasd.
'We, uh, waren aan het zoenen,' stamelt Olivier en hij kijkt naar de grond. We weten beiden hoe vaak Willem opmerkingen maakt over homoseksualiteit wat negatief is.
Willem kijkt ons nog verbaasder aan. 'Wat?' Hij kijkt nu mij alleen aan. 'Is dat waar?'
Ik knik voorzichtig. 'Ja,' zeg ik zacht.
'Serieus? Zijn jullie een stel?' Vraagt Willem. Ik kan zijn mening niet goed pijlen en het ergert me.
Olivier kijkt me kort aan en knikt dan.
'Ik ben blij voor jullie,' zegt Willem. 'Laten we nou maar eens naar die wonden gaan kijken.'

#

Hi, nieuw hoofdstuk (eindelijk) daarom een wat langere.
It's been a while.
Jeetje wat een gedoe allemaal. Het is gewoon bizar dat een virus zoveel ophef in de wereld kan veroorzaken.

Mijn school is vanaf afgelopen vrijdag gesloten. Ik had anders vandaag een presentatie, maar die moesten we nu online inleveren. Ach ja, het is tenminste is. We moeten gewoon roeien met de riemen die we hebben.

Vandaag was er wel iets leuks: mijn broer en zijn vriendin zijn sinds vandaag in geregistreerd partnerschap. (Is dat een normale zin?) Het was super gwzellig ookal konden een aantal activiteiten niet doorgaan.

Bij mij op de opleidingen zit er een leuke jongen, maar ik durf maar steeds niet zijn nummer te vragen. Hoe kan je dat het best doen? Ik kan nu alleen bij zijn mail.
Mijn vriendinnen reageren de hele tijd raar als hij in de buurt is om het voor mij nog ongemakkelijker te maken. Dan geven ze me een por ofzo.

Hope you like it
Comment
Vote
Love you all
Xx dagmar