"Benden seni özgür bırakıp gitmeni isteyeceksin ama bu mümkün değil"
"Neden? Polise ihbar etmeyeceğim benden ne istiyorsun!"
"Seni bırakamam bu zamana kadar işlerimde bir pürüz çıktığında hemen hallederdim. Ama ben kararımı sana bir şans vermekte kı...
~Sanırım herkes mutlu Bana bakar mısın? Çünkü ben mavi ve griyim Aynadaki gözyaşlarımın anlamı Kahkahamda gizli olan
Mavi ve gri~📍 ______________________💦
"Teklifini kabul ediyorum." Dudaklarımdan çıkan sözlerle nefesimi verdim. Gözlerimi kapatıp açarak ona baktım.
"Akıllı olmana sevindim."
Bakışlarını camın ardındaki bahçeye yöneltip ilerledi. Ben de ona ayak uydurarak döndüm. Camın karşısında durdurduğunda;
"Şimdiden anlaşalım. Sorun çıksın istemiyorum. Yukarıda söylediğim gibi burada bir çalışan gibi davranacaksın. Ev işleri falan senin görevin ve bu evden dışarı çıkamazsın. Bir ihtiyacın olursa kapıdaki korumalardan birine söylemen yeterli. Umarım ev işleriyle aran iyidir. Sormak istediğin bir şey var mı Efsun?" Dediğinde mavilikleri çoktan beni bulmuştu.
Adımı söylediği an afalladım. Nasıl biliyordu ki?
"Ev işlerini yapabilirim ama bu ev çok büyük. Nasıl yetiştirebileceğimi bilemiyorum."
"Tuğçe!" Diye bağırdığında irkildim.
Bir kaç saniye geçmemişti ki sol tarafımdaki siyah kapıdan bir kız çıkıp, hemen Ali'nin 5-6 adım ilerisinde durdu.
Kızın üzerine açık mavi v yaka bir gömlek; altına da geniş, bol paça bir pantolon giymişti. Kulağında ki büyük halka küpeleri kumral saçlarıyla güzel bi uyum yakalamıştı. Genel olarak çok hoş ve bakımlı duruyordu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Tuğçe, bugünden itibaren Efsun burada seninle çalışacak."
Adının Tuğçe olduğunu öğrendiğim kız, bana bakıp küçük bir gülümseme bahşedip tekrar Ali'ye döndü.
"Ona bu evdeki kuralları ve bilmesi gerekenleri detaylıca anlatıp evi gezdir. İyi geçinmeye çalışın. Bu evde sorun istemiyorum. Ben dışarı çıkacağım. Sen de Efsun'a gerekenleri anlatırsın."
Ali kapıya doğru yürürken aklıma eşyalarım geldi. Eşyalarımı almalıydım.
"Ali!" Dememle anında bana döndü. Ama kaşları çatık yüz ifadesi, sinirlendiğini gösteriyordu.
"Ali bey, diyeceksin!"
"Aaa... Özür dilerim. Ali bey, Benim eşyalarım ne olacak? Onları almalıyım."
"Yavuz seni götürsün! Sadece ihtiyacın olanları al. Fazla bir şey getirmene gerek yok!" Diyip kapıyı açıp çıktı.
"Dilim kopsaydı da sormasaydım. Uyuz herifle hiçbir yere gitmek istemiyorum!" Diye söylenirken, adımın seslenilmesiyle sese doğru döndüm.
"Efsun, merhaba ben Tuğçe."
Tuğçe denen kızın elini uzatmasıyla irkilip yüzüme küçük bir gülümseme ekledim, Elimi uzatıp onun elini sıktım.
