TUTSAK

34-✴ENDİŞE✴

İnsanlar değişir, şeytan bile bir zamanlar melekti.

NF~ Remember this~
_________________💦

"Tekrar karşılaştık minik Efsun."

Aramızdaki birkaç adımlık mesafeyi kapatarak bana yaklaştı. İçimdeki ona karşı olan korkum artsada ona korktuğumu belli etmemek için başımı dik tutarak gözlerimi ayırmadan ona bakıyordum.

"Benden uzak dur!"

"Neden, benden korkuyor musun?"

"Evet korkuyorum ama bu sana senden korktuğum için boyun eğececeğimi düşündürtmesin."

"Bak sen minik Efsun boyundan büyük yürek mi yemiş."

Neden her iki lafından birinde boyumla ilgili laf sokup duruyordu bu!
Sol kaşının bitiş kısmındaki dikiş izini farkettiğimde Ali ile kavga ettiği günü hatırladım.

"Anlaşılan sen de yediğin dayaklardan sonra bile karşıma çıkma cesaretinde bulunuyorsun."

Sol kaşına bakarak söylediğim sözlerimden sonra her iki kaşınıda çatmıştı.

"Ben birkaç dayak ile yıkılacak bir adam değilim. Benim amacım düşmanımın canını en çok acıtacak yerinden parçalamak. Kalbinden.

"Neden? Ali'ye bunu neden yapıyorsun?"

"İntikam Efsun intikam."

"Aranızda ne oldu da ondan bu kadar nefret ediyor, acımasızca intikam almaya çalışıyorsun Baran?

"Ne mi oldu? Çünkü küçük bir şey olduğu anda korkarak arkasına saklandığın adam, en yakın arkadaşının kardeşini öldürdü. Benim kardeşimi! Kardeşimi gözlerimin önünde katletti."

Alper'in dedikleri ve Baran'nın söyledikleri kulaklarımda defalarca yankılandı.

"Öyle mi senin bana zarar vermez dediğin adam en yakın arkadaşının kardeşini batayla keserek öldürmüş!"

"En yakın arkadaşının kardeşini öldürdü. Benim kardeşimi! Kardeşimi gözlerimin önünde katletti."

Bir zamanlar Ali'nin en yakın arkadaşı olan Baran şimdi onun ezeli düşmanı olmuştu. Ama Ali sebepsizce kardeşini öldürmüş olamaz. Buna inanmıyorum. Bir şey olmuş olmalı. Koruması ona dokunduğu için bileğini kesmişti. Ama öldürmemişti. Peki ya Baran'nın kardeşi ne yaptı da Ali onu öldürmüştü.

"Ali kardeşini neden öldürdü? Sebepsiz yere kardeşini öldürmüş olamaz!"

Birinin bana adım ile seslenmesi üzerine sağ tarafıma baktığımda beyaz gömlek ve altına siyah dar etek giymiş olan kadın çalışanı gördüm.

"Efsun Hanım! Burda mıydınız?
Ali Bey de sizi arıyordu. Ali Bey, Efsun Hanım burada." Diye seslenerek başını benden olmayan tarafa çevirdi. Korkum her zamankinin aksine hat safhaya ulaşıp Ali'nin Baran'ı karşımda gördüğünde sinirden buralarıp yakıp yıkabileceğini düşünüp Baran'a buradan gitmesini söylemek için önüme döndüğümde kimseyi bulamadım. Baran gitmişti.

"Efsun!"

Başımı tekrar çevirdiğimde bu kez bana yürüyerek yaklaşan Ali'yi gördüm. Yanıma gelip Baran'nın karşımda durduğu gibi durup endişeli gözlerini bana dikti.

"İyi misin?" Ellerini kaldırıp yüzümü avuçları arasına almıştı. Ellerimi kaldırıp onun ellerine yaslayarak hafiften gülümsedim.

"İyiyim sadece biraz başım döndü o kadar."