Falling In Love To A Womanizer | Ongoing

CHAPTER 20

Ang tagal naman niya, sabi ng mga bakla 5 am nalabas na daw 'yon para bumyahe para sa trabaho? 5: 15 na habang 4 am pa ako dito tsk.  Nasa labas ako ng eskinita nila, naghihintay. Oo naghihintay! Ako naghihintay?

Bakit nga ba ang aga ko ring pumunta dito? Tsk.

Ayaw ko munang pumunta sa bahay nila dahil hindi ako nakapagpaalam kahapon at nakakahiya iyon. Tumingin ako sa suot kong relo upang tingnan muli ang oras. Bigla naman akong napaangat nang may nagsalita.

"What are you doing here? Why are you here?" - tanong niya ng makita ako.  Bakas sa kanyang mukha ang pagtataka at gulat ngunit hindi pinapahalata. Luminga pa siya sa paligid upang alamin kung may mga tao bang nakatingin.

"Picking up of someone." - sagot ko. Sumandal ako sa kotse ko at pinag cross ang aking mga braso at binte habang nakatingin sa kanya ng maigi.  Simplicity is beauty, indeed. Napakasimple niyang tingnan sa  kanyang suot na white shirt at tattered jeans na nakatupi sa dulo, naka tucked in at naka belt habang nakasuot naman siya ng sneakers. Ang buhok niya ay naka messy bun at natural na natural ang mapula pula niyang pisnge at labi. Can I ask for a kiss?

"Ok." - sagot niya at nilagpasan ako.

"You mean, you allowed me to kiss you?" - Hindi makapaniwalang tanong ko. Tiningnan niya ako na nakataas ang kilay at parang nanunuya.

"Baliw ka ba? Or naka drugs? Ano pinagsasabi mo?"- tanong niya and my mouth literally opened when I realized what I did. Damn those shit fucking mind of mine. Fuck!

"Addicted to you." - nakangisi kong sagot ng maka recover ako. Namula naman siya at nag-iwas ng tingin. Affected?

Kinuha ko ang pagkakataong iyon para papasukin siya sa kotse. "Get in the car." - utos ko. She better get in the car now, tsk wag siyang pakipot ako na nga nagmagandang loob sunduin siya. Oh, tapos walang nag-utos sayo. Sabi ng utak ko.

"Anong sabi mo?"- pagkaklaro niya nang ako ay lingunin niya.

"I said, get in the car. Ihahatid kita." - pag-uulit ko.

"Bakit?"

"Anong bakit?"

"Why?"

"Anong why?"

"What?"

"What? I said get in the car. Pumasok ka sa kotse kasi ihahatid kita senyora."- napipikon ko nang sabi. Ngumisi siya at napailing. Tinapik niya ang kotse ko at nagsalita.

"Bakit mo nga ako ihahatid? You don't have any obligation to me to do that in the first place."-biglang serysoso niyang sabi. Hindi naman ako nakasagot agad. Bakit nga ba? I don't know either.

"Kung iniisip mong may responsibilidad ka sakin dahil sa nangyari, please don't be. And if you do this because you're sorry for me dahil ikaw ang nakauna, please don't. Everything that happened seems nothing to you as usual but for me it means something, it means a lot though I was drunk that time. I never felt any regrets so please don't do this because you're guilty or something coz' I felt like I am so low for accepting your pity towards me."-sabi niya at agad tumalikod.

"I'm not pitying you nor doing this just because I am guilty for getting you first before anyone else, in fact I am happy but why?"- naguguluhan kong sabi dahilan upang tumigil siya sa paglalakad.

"Why it seems like you already judged me. Do you know me?"- nagtataka ko nang sabi. Hinarap  niya ako at tiningnan.

"Perhaps, I am but not totally I guess."

"Know me, then." -sagot ko at mukhang nagulat siya sa sinabi ko.

"You're kidding?"- natatawa niyang sabi.

"I'm afraid I'm not." - sabi ko at ngumisi.

"You're making fun here. Aalis na ako." - sabi niya sabay irap niya sakin. Nice, masira sana mga mata niya.

"You'll get in the car by yourself or bubuhatin kita para pasakayin? Choose, senyora. Oh baka naman gusto mo lang talagang magpabuhat sa akin? You can tell me naman, hindi naman ako mahirap kausap at "-napatigil ako nang tiningan niya akong muli at sinamaan ng tingin. Nakangisi kong binuksan ang front seat at sumenyas na sumakay siya. Dahan-dahan siyang naglakad papalapit sa kotse habang masama paring nakatingin sa akin. She was about to go inside when she strike me directly on my nape.

"Aray! Damn, ang sadista mong babae ka!" - impit kong sigaw.

"Asshole, demanding ka kasi." - bulong niya tsaka tuluyang sumakay sa kotse.

"What did you say?" - tanong ko ng makapasok ako habang himas himas parin ang batok ko. Damn, her hand are so damn fucking heavier than what I thought. Ang sakit parang matatanggal yata batok ko.

"I didn't said anything." - inosente niyang sabi. Why the hell on earth that this  fucking sadist woman looks like an angel and can be so innocent at the same time?

Tinitigan ko siya habang inaayos niya ang kanyang seatbelt. Tumigil siya ng mapansin ang titig ko sa kanya.

"Bakit? Gandang ganda ka? Tsk. Alam kong maganda ako wag mo nang sabihin."- sabi niya kaya napahagakhak ako ng tawa.

"You're so full of yourself lady." - I said in between of my laugh. Though it's true ayaw kong ipahalata na agree ako sa sinabi niya baka lumaki ulo.

"I am? I'm just stating facts here mister."- nakangisi niyang sabi. "Let's go malalate na ako."-dagdag niya. Tiningnan ko siya.

"Bakit? You insisted remembered?" nakataas kilay niyang sabi. Napangisi ako at napailing bago sinimulang mag drive.

Di pa nga kami nangangalahati sa byahe at hindi pa kami nakarating sa highway dahil medyo malayo ang bahay nila nang magsalita siya.

"Pakibilisan naman."

"No, di ako sanay sa paliko liko dito." - sabi ko at sinulyapan siya sa rear mirror dahilan upang makita ko ang ngisi niya.

"Ako mag dadrive, pwede?"- sabi niya nagbigla ako kaya agad kong inihinto ang sasakyan.

"Marunong ka?"- hindi makapaniwalang tanong ko, tumango naman siya.

"May driver license ka?"- umiling siya.

"No need, ikaw na sa highway. Dito lang ako."- nakangiti niyang sabi.

"Ohh sige."

Nagpalit kami ng pwesto, tiningnan niya pa ang mga hahawakan tsaka niya ito hinawakan.

Bigla naman akong napahawak ng mahigpit sa seatbelt ko.

"Damn! Slow down lady! Dilikado ang daan!" - sighal ko pero tumawa lang siya.

"Kapag nagasgasan ng kahit konti itong sasakyan ko makakatikim ka sakin."-banta ko.

"Sure."- nakangisi niyang sabi. Hindi siya papapigil kaya napapikit ako. Lord, aminado akong babaero ako at salbahis ako pero hindi pa po ako handang mamatay. 

To be continued,