Feng Yin Tian Xia မြန်မာဘာသာပြန် စဆုံး

အပိုင်း (၁၂)

အပိုင်း (၁၂)

စည်ပိုင်းကိုသယ်ရင်းနဲ့ ထိုသူနှစ်ယောက် စကားပြောနေကြ၏။ ထိုဝိုင်က မြောက်ပိုင်းရဲ့မြို့တော်ဆီကနေပို့လိုက်မှန်း သူတို့ဆီမှ ဟွားကျူ့ယွီ ကြားသိခဲ့ရတယ်။ ဝိုင်စည်ပိုင်းကို သိုလှောင်ခန်းဆီ သယ်ဆောင်သွားကြမှာပဲဖြစ်သည်။

ဟွားကျူ့ယွီတစ်ယောက် ခွေခွေလေးနေမြဲနေကာ တစ်စက်လေးမျှ လှုပ်တောင်မလှုပ်ရဲခဲ့ဘူး။ စည်ပိုင်းကို အောက်ချပြီးတစ်ခြားစည်ပိုင်းတွေသယ်ဖို့ သူတို့ နောက်တစ်ခေါက်ထွက်ခွာသွားကြမယ့်အချိန်က သူမ စည်ပိုင်းထဲကထွက်ဖို့အသင့်တော်ဆုံးအချိန်ပဲ။

မကြာမီမှာပဲ စည်ပိုင်းကို မြေပြင်ပေါ်ချလိုက်ပုံပေါ်တယ်။ ဟွားကျူ့ယွီတစ်ယောက် သူတို့နှစ်ဦးထွက်ခွာကြမှာကို စောင့်စားလို့နေရင်း အနီးဆီတိုးကပ်လာတဲ့ခြေသံတစ်သံကို ကြားလိုက်ရတော့သည်၊ တစ်စုံတစ်ယောက်က မေးလာ၏၊ “ဒါက ဒီနေ့ညမှရောက်တဲ့ဝိုင်လား?”

ထို့နောက် နောက်မှရောက်လာတဲ့လူက အရင်လူနှစ်ယောက်ကို စည်ပိုင်းသယ်ပြီး သူ့နောက်လိုက်ခဲ့ဖို့ အမိန့်ပေးလာခဲ့တယ်။

ဝိုင်စည်ပိုင်းက ဟွားကျူ့ယွီကို လှုပ်ခါသွားစေ၏၊ သိသိသာသာပါပဲ၊ စည်ပိုင်းကို မြေပြင်ပေါ်နောက်တစ်ခေါက် ပြန်ချလိုက်ပြီပဲ။ ညီညာလှတဲ့ခြေသံတွေ တဖြည်းဖြည်းချင်း ဝေးကွာသွားပြီမို့ ထိုလူတွေ ဆုတ်ခွာသွားကြပြီထင်တယ်။

တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လျက်…

ဘာလှုပ်ရှားသံမှ မကြားရဘူး၊ အပြင်မှာ တစ်ယောက်မှမရှိတဲ့ပုံပဲ။

ဟွားကျူ့ယွီ စည်ပိုင်းအဖုံးကို တိတ်တိတ်လေး အနည်းငယ်မ,ဖွင့်ပြီး အပြင်ဘက်သို့ စွေစောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ ဒီနေရာက တဲအိမ်ကြီးတစ်ခုပဲဖြစ်သည်။ တဲအိမ်ကို ပရိဘောဂအပြည့်နှင့် ခမ်းခမ်းနားနားပြင်ဆင်လို့ထား၏။ နီညိုရောင်စားပွဲရှည်ကြီးပေါ်မှာ အမွှေးနံ့သာထွန်းညှိတဲ့ ကြေးမီးဖိုလေးတစ်ခုရှိတယ်။ သက်ရှိနဂါးပုံစံပုံပေါ်အောင် ထွင်းထုလို့ထားတဲ့ ထိုအမွှေးနံ့သာမီးဖိုလေးကနေ မီးခိုးမျှင်လေးတစ်ခု ရေးရေးမျှထွက်ပေါ်လာပြီး အပေါ်သို့ ညင်သာစွာလိပ်တက်သွားတော့သည်။