"Ama nasıl olur zihnim seni hatırlamıyor? "
Kollarını belimden çekip tam karşıma geçti. Elini kaldırıp göğsümün sol kısmına koydu. Kalp atışlarımı hissetti.
" Çünkü Kalp Tanır Vefa..."
Haklıydı.
Hafızamda belli bir yeri yoktu ama kalbim onu ta...
Yalnız okumaya başlamadan sizden bir ricam olacak.
Arkadaşlar biliyorsunuz bu kitapları yazmak için hayattaki en değerli şeyimizi harcıyoruz; Zamanımızı... Ve okunmasını istediğimiz için yazıyoruz. Ama bazı kitaplara fazla şans verilmiyor. Buna benim kitabım da dahil. Eğer daha fazla okunması için arkadaşlarınızla paylaşırsanız gerçekten çok mutlu olurum.
Alttaki yıldızı parlatmayı unutmayalım :)
Keyifli okumalar... 🌸💕
Yataktan gözlerimi ovuşturarak kalktım. Günlerden pazar olduğu için normal günlerden daha geç uyanmıştım. Kafede yoktu boştum yanii.
Kalkar kalkmaz duşa girdim. Soğuk suyla duş alırken günlerin yorgunluğunun gittiğini hissediyordum. Son zamanlarda çok yoruluyordum ama az kalmıştı...
Duştan çıkınca mutfaktan gelen mis gibi kokuları içime çektim. Hızlı hızlı kıyafetlerimi giyip mutfağa gittiğimde annemi pişen kreplerin başında gördüm. "Günaydın Orman Gözlüm", dedim neşeyle. Bana doğru döndüğünde gördüğüm manzarayla endişeye kapıldım.
Mor göz altları, beyazlamış saçları ve zayıf bedeniyle annem karşımda duruyordu sanki yaşlanmıştı. İşlerimin verdiği yoğunluktan dolayı annemle fazla ilgilenemiyordum zaten. Bunun için kendimi suçladım.
"Anne", dedim kaşlarım çatık bir şekilde "Bir şeyin mi var, hasta mısın?"
Güldü annem, sonra kafa salladı.
+"İyiyim oğlum halsizim biraz"
- "Emin misin?"
+" Evet, eminim hadi kahvaltını yap"
Annemin cümlelerinden pek tatmin olmadım ama halsiz olduğu için fazla da üstelemedim. Sessizce kahvaltımı yapıp bitirdim. Annemde pek konuşmadı sonra bulaşıkları yıkayıp odama çekildim.
Kitaplığımdan kitabımı alıp okurken çalan telefonum dikkatimi ona vermemi sağladı. Ekrana bakıp telefonu Kulağıma götürdüm. Arayan Yaren'di.
VEFA : Efendim?
YAREN : Günaydın, nabersin?
VEFA :İyi, sen?
YAREN : İyi ben de
Bir süreklik sessizlikten sonra Yaren konuşmaya devam etti.
YAREN : Ya şey diyecektim. Yani eğer yanlış anlamazsan. Bugün bir planın var mı?
VEFA : Yok, kitap okuyordum.
YAREN : Haahh süper. Seni bir yere götüreceğim. Bir saat sonra HAZAN ATALAY hastanesinin önünde ol
VEFA :Yaren ben bugün dinlenmek istiyorum gelmesem?
YAREN : Yorulacağın bir yere götürmeyeceğim. Aksine dinleneceğin bir yer hadi lütfen gel.
Yaren ısrar edince kıramadım. "Peki", dedim.
Telefonu kapatıp hazırlanmaya başladım. Son zamanlarda çok sık giydiğim. Altı siyah üstü gri spor kıyafetlerimi giyip siyah kulaklığımı boynuma astım. Sonra odaya gittim. Anneme haber verdim ve siyah spor ayakkabılarımı giyip çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
