Mücadelem

KİM

" Nereden tanışıyoruz diye sormayacağım çünkü zamanı var diyeceksin", dedim.

Kafasını olumlu anlamda salladı.

"Yavaş yavaş hatırlıyorsun Vefa ben sadece beni ve anılarımızı hatırlamanı istiyorum

Dudaklarını yüzüme yaklaştırdı göz yaşlarımı öptü.

" Bir daha akmasına izin vermeyeceğim söz. " dedi büyük bir kararlılıkla

" Ben de dedim. Ben de söz veriyorum."

"Ne için? "

"Seni de anılarımızı da hatırlayacağım"

Yüzünde beklediğimin aksine bir ifade belirdi.

" Ne olduğunu bilsen söz vermezdin Vefa... Ben sadece bana yabancıymışım gibi davranmana dayanamıyorum."

Son cümlesiyle gözlerinden birkaç damla yaş daha aktı.

"Ağlama artık" derken sarıldım  Yaren'e
"Düzelecek her şey"

"Sahiden düzelir mi Vefa'm?"

"Sahiden düzelir hadi geç oldu artık eve gidelim "

Kollarımı bedeninden ayırdığımda yüzünü ellerimin arasına alıp gözyaşlarını sildim. Yüzünde hiç yaş kalmadığına emin olduğumda elim ellerine gitti. 

Eve el ele hiç konuşmadan yürüdük.

Bazı anlarda  sessizlik  cümlelerden  daha  anlamlı gelirdi   işte bu an o anlardan biriydi...

On beş dakikalık yürüyüşümüzün ardından eve geldik. Annem çoktan uyumuştu. Yaren annemin ona hazırladığı yatak odasına doğru giderken ben de kendi odama çekildim. İkimizin de konuşacak mecali kalmamıştı .

Odama gelince kafamda koca bir ağırlık kalbimde koca bir boşluk hissediyordum sanki  unuttuğum anlarla kalbimden bir parça kopmuş da ancak hatırlarsam dolacakmış gibi...

Kıyafetlerimi değiştirip yatağıma yattım. Gün içinde bir iki kere ancak bakabildiğim telefonumu elime alınca gelen mesaj  bildirimine tıkladım.

YAĞMUR KRALİÇESİ : Hatırlıyorsun Vefa zamanla daha çok hatırlayacaksın.

Mesajı görür görmez telefonum elimde Yaren'in yattığı odaya koştum. Uzun zamandır bu kişinin o olduğundan emindim. Odanın kapısını açınca hiç de memnun olduğum bir manzarayla karşılaşmadım. Yaren mışıl mışıl uyuyordu böylece anonimimin Yaren olmadığını anlamış oldum.

Hayal kırıklığıyla odama dönünce mesaja tekrar girdim parmaklarım klavyenin üzerinde sinirli bir şekilde dolaştı.

YAĞMUR KRALİÇESİ : BAK BU OYUN ÇOK UZADI! ÇOLUKLA ÇOCUKLA UĞRAŞACAK VAKTİM YOK BENİM! YA KİM OLDUĞUNU SÖYLERSİN YA DA ENGELLİYORUM  SENİ HEM DE HEMEN !!!!

Gönder tuşuna basar basmaz mesaj görüldü oldu.

YAĞMUR KRALİÇESİ : Engellemeyeceğini ikimiz de biliyoruz Vefacım değil mi?

VEFA : Deneyelim istersen

Parmağım engelle tuşuna giderken attığı mesaj durmamı sağladı.

YAĞMUR KRALİÇESİ : Tamam. bekle

YAĞMUR KRALİÇESİ : Maalesef sana kim olduğunu söyleyemem Yaren'i nasıl hatırladıysan beni de öyle hatırlaman gerekiyor.

VEFA : Gerçekten çok saçma bir durumun içindeyim hatırla hatırla hatırla başka bir şey bildiğiniz yok!

Sinirle telefonu yerine koyup mutfağa doğru gittim. Kafama hızla diktiğim soğuk su biraz da olsa sakinleşmemi sağlamıştı.

Yatağıma dönüp gözlerimi kapattım.

BÖLÜM SONU

Uzun zamandır bölüm atmıyum çünkü ilham gelmiyordu bu bölümde fazla hoşuma gitmedi ama şu uğursuzluğu üzerimden kırayım diye atıyorum her neyse kendinize iyi bakın hoşçakalın...