Chapter 1

333 19 0
                                    


Pyxis

"Lolo!Im 20 years old not a five!"I said then pouted.

Tinawanan lang ako ni lolo habang dinuduyan siya ng rocking chair na gamit niya.

I love to visit my grandparents every weekend. 15 years ago I would jump out of enthusiasm while pursuing mom and dad to let me stay there a little longer. I love how lolo and lola babysit me that time because they always do what I want. They treat me like a baby and they always gave me sweets.

But that's 15 years ago! I'm grown up and I hate being treated like a baby. But lolo and lola won't listen. They still see Pyxis twelve years ago at kahit na siguro mag-asawa na ako, I will still look the same as I was some years ago.

Well, halos kapitbahay lang naman namin halos sila lolo at lola. Kabilang street lang naman sila.

"Pyxis baby, don't shout at lolo!"narinig kong sigaw ni mom mula sa labas. Naaamoy ko na yung barbeques na niluluto nila ni lola sa labas.

Speaking of babies! Sama mo na sila mom and dad! I know I'm their only child but they can't treat me like that for my entire life.

Nevertheless, I'm so happy that my parents have time for me. No matter how busy they can be. Ni hindi sila nag-hire ng yaya, kasi gusto ni mom na siya ang magsisilbi sa amin ni dad.

I mean, no matter how they see or treated me, I will always love them. Because that's what matters.

"Doctor Carter you came, yay!"napalingon ako sa labas at nakita ang aking love of my life.

Charot! Crush ko lang naman eh. Four years lang kaya age gap namin.

But age doesn't matter naman diba?

Ehem. Anyway, si Carter is anak ng best friend ni dad. Isa din siya sa rason bakit gusto kong pumunta kina lolo since katapat ng bahay nila ang bahay nina Carter. Actually, same lang kami ng course ni Carter.

Yes, Im a first year medtech student and soon I want to be a forensic pathologist. While siya naman is 4th year na. Mas gusto ko kasing humawak ng mga patay. Kasi alam mo yun?Nakakatakot kaya kasi nakasalalay yung buhay ng pasyente sayo kung buhay pa. Kung patay na, wala na masyadong pressure not unless gusto agad malaman ang kinamatay.

Same course kami ni Carter though he's sticking with pathology while I'll go study pathology then forensic pathology after. Oo matagal, but I feel like it's worth it since I love the course.

Nakatingin lang ako sa bintana kung saan nakikita ko ng malinaw sila mom at crush na nag-uusap. "Susunod daw po si mom maya-maya,"sabi ni Carter kaya tumango si mom. Napatingin siya sa direksyon ko kaya kinabahan ako bigla. Napangiti siya saka kumaway kaya awkward akong kumaway pabalik.

"Is our baby in love?"

"Ay tipaklong!-Lola!"nagulat ako kay lola na nasa likuran ko lang pala at baka kanina pa ako pinapanood.

"Kanina ka pa po ba, la?"hindi ko napansin na pumasok na pala si lola sa loob ng bahay. Masyadong preoccupied yung isip ko dahil kay Carter.

"Kakatitig mo kay Carter di mo na ako napansin. Ingat ha, baka matunaw yan," pang-aasar ni lola.

"Lola naman! Sinilip ko lang po yung niluto niyo ni mom,"pagdadahilan ko.

"Asus, hindi na talaga baby ang Pyxis namin~"lola said then pinced my cheeks. I winced but nasanay na ako. Lagi kaya nilang pinagtitripan pisngi ko!

"Kaya pala ayaw na binebaby ni lolo. Dalaga na ang nag-iisang apo ko,"sabi naman ni lolo na nasa likod. Hindi na makatayo si lolo dahil pinutol na ang paa niya. Naimpeksyon na kasi dahil sa diabetes niya. Kaya naman inaalagaan siya ni lola at kami nila pag dumadalaw kami.

Unica ija si mom kaya naman masaya sila lolo at lola dahil nag-iisa lang din ako. Sa side naman ni dad may dalawa pa siyang kapatid na dumadalaw din sa amin minsan.

"Hindi kami tututol since matagal na naming kilala ang pamilya nila but still take care of your heart okay?"sabi ni lola saka niyakap ako.

"Lola naman!Hindi ko naman po gusto si Carter. Inaasar nga po ako niyan e!"palusot ko pa. Tinawanan lang ako ni lolo at lola kaya wala akong nagawa kundi ngumuso.

"Dad!"tawag ko kay dad nang dumaan siya sa amin dala dala ang bangko.

"Hi sweetie,"

"Ano pong gagawin niyo?"tanong ko habang sinusundan siyang maglakad.

"I'll go arrange our picnic area. Mas magandang kumain sa labas di ba?"

"Dad, tulong na po ako,"pag-aalok ko but as usual, tinanggihan ito ni dad.

"No way sweetie. I won't let my baby get tired by things I should be doing,"

I rolled my eyes. "Dad, little work won't hurt,"

"Still no,"he said then open the door.

"Fine,"I said involuntarily.

Dad smiled. "Good," he said then went outside.

----

This is so embarrassing.

"Naalala ko pa yung time na nahulog si Carter sa kanal tapos nung tinulungan siya ni Pyxis, nahulog din siya,"

"Yeah! Kinabahan tayong lahat nun at agad silang pinacheck up. Mabuti nalang at walang nangyari,"

"The doctor's room smelled stinky though! Ilang beses kong pinagpaligo si Pyxis nun!"

I facepalmed. I love family and friends gathering, but when your parents start talking about you, it just gets annoying.

Like sometimes they would brag about something related to me, sometimes they would just talk of all the embarrassing things happened to me.

And no topic, I mean is NO topic misleads me when it comes to my parents. Kahit ano pang topic ang ibigay sa kanila, isisingit talaga nila ako.

Carter awkwardly laughs with our parents. Why wouldn't he, kami kaya pinag-uusapan.

Magsasalita pa sana si lola ng bigla kaming makarinig ng hiyawan mula sa labas.

"I'll go check," dad said.

"Sasama po ako,"Carter said then stand.

"Can I come? Please?"I pleaded.

Dad sighed. "Okay. But stay back," he said so I nodded and we start our way towards the gate. When we opened the door, my jaw dropped.

Sweet Treats[COMPLETED]Where stories live. Discover now