Twenty One Years (Lanforde Series #1)

Wakas

Wakas

Charles POV

I'm so happy to be her man. Noong oras na sagutin niya ako, parang sasabog ang puso ko sa saya. She's my girl, my queen and my everything. Everything from her is so important for me.

“Girlfriend mo na ako.” Her eyes are looking at mine.

“God, you are?”

Hindi ko alam ang mararamdaman ko. Even I leave her for a years, she's still willing to be mine. Kahit hindi ako sumipot o kumustahin man lang siya ay tinanggap niya pa rin ako. She didn't changed, though the way she acts changed, but her promises didn't.

Palagi kong pinanghahawakan ang sinabi niyang, ‘'pag malaki na tayo, saka ako papayag maging tayo.’ Well, literal na natupad iyon. I just felt a little conscious because any promises I've made with her, kahit isa roon ay wala pang natutupad.

Nang dumating ang kanibukasan ay inaya ko siyang lumabas. I just want her to be comfortable besides me, gusto kong bumawi at ipakita na totoo ang nararamdaman ko para sa kaniya.

Even I'm busy, hindi siya nawala sa isip ko. Everytime I'm on my meeting, saglit ko lang tititigan ang litrato niya at nagkakaroon agad ako ng inspirasyon para ipagpatuloy ang lahat.

Pero lahat ng iyon ay nagbago, the way she talks, her smile, everything! And it is because of one fucking night. Bigla akong nakaramdam ng pagsisisi dahil sa katangahan ko. Hindi ako nag-ingat.

“You're awake, masakit ba?” I asked and kissed her lips.

“Ay hindi. Malamang masakit, first time ko, e. Bobo ka talaga. Pero nagsuot ka ba ng proteksyon kagabi?”

My eyes widened. Hindi ko rin alam kung nagsuot ba ako kagabi. All I remember is I'm fucking want to do it with her. I'm jealous. Napanood ko ang video na 'yon at halos isumpa ko ang lalaking 'yon.

Unti-unti akong umiling. Hindi ko pinakita ang pag-aalala sa mukha ko. Sa sobrang sabik ko sa kaniya ay nalimutan kong magsuot ng proteksyon. Fuck!

“Tangina!!! Hindi ka nagsuot?!! Charles—”

I stopped her. “Just take pills. Bumili ako kanina.”

Nakita ko ang pag-alala sa itsura niya. Hanggang sa pagkain ay napapansin kong hindi siya mapakali. She eat so slow.

“You okay?” I asked her.

“Charles, what if—”

“You can't be pregnant, Yona.”

Hindi ko alam kung bakit naiinis ako sa tuwing itatanong niyang baka mabuntis ko siya. I just can't... I'm not ready. Masyado pa siyang bata at ganoon na rin ako. It is so weird pero hindi malabo na hindi siya mabuntis kung ipagpatuloy niya lang ang pag-inom ng pills.

Biglang pumasok sa utak ko ang sinabi sa amin ni Tita. Tangina, ako ang magpapahamak sa kan'ya. Masyado kong minadali, masyado naming minadali.

I tried to forget anything at mukhang nagiging kumplikado na ang lahat. Nagkaroon ako ng business meeting sa France at naging madalang ang pag-uusap naming dalawa.

I felt something different. Parang hindi na normal ang pakikitungo niya sa akin. Alam kong minsan na lang kaming mag-usap pero sa tingin ko ay hindi iyon ang dahilan kung bakit siya nagkakaganito.

“Goodmoring!” I tried to act normal while talking to her on phone.

“Goodmoring din.” She greeted back. It's cold.

“Mawawala ako ng two days, Yona. I have business meeting on France. Don't worry, two days lang naman.”

Akala ko pipigilan niya ako pero..