Fourth of October (Juntarsiego Series #1)

Chapter 4

Nabulunan ako sa sinaad niya. My face heated at his compliment and so I drank straightly the water to ease what I am feeling.

I am not perfect. Why would he say that? Sa ilang beses naming pagkakalapit, ni hindi ako nakarinig ng kahit na ano sa kanya. Mananatili lang siyang tahimik tapos wala nang ipapahabol na salita.

"Okay ka lang ba Diana? Mukhang nagulat ka yata?" natatawang tanong ni ma'am sa akin pero umiling lang ako. Si lola Tasia naman ay natatawa na rin sa inasal ko kanina.

"Ang batang ito talaga. Nagugwapuhan ka siguro kay Jaeden ano? Masyadong nakabalandra ang mukha kaya ang hirap na hindi magustuhan!" si lola Tasia habang nakaturo pa kay Jaeden.

I don't know if he's pleased to hear what they are saying or he's mad. Hindi siya ngumingiti at nanatiling seryoso lang ang mukha. Pansin ko rin ang pag-ayos niya ng bowl sa placemat na animo'y tinutuon iyon sa eksaktong lugar.

Masyadong maayos naman.

"Po? Hindi naman po sa gano'n, lola. Nagulat lang ako sa sinabi niya," dahilan ko rito. Itinabi ko iyong turon, nawalan ng gana dahil sa namali ang kanilang eksplenasyon tungkol sa naging kilos ko.

I mean, I admire Jaeden's look but not in a romantic way or crushing him. Gwapo siya, may dating tapos masyadong mature ang kilos na talagang nakakabighani nga. Pero hindi ko siya gusto.

"Magkasing edad naman kayo kaya pwede naman! Alam mo hijo, mabuting bata itong si Diana. Sinasabi ko na ito sa'yo kasi hindi ka talaga magsisisi sa kanya," dagdag pa ni lola Tasia na mas lalong nagpapikit sa akin.

I saw Jaeden moved as he arranged the placemat now. Nagkrus ito ng braso saka tumingin sa akin, walang ekspresyon saka tanging mata lang yata ang nangungusap sa akin.

He looks attractive though he's not speaking. Papaano pa kaya kung buong araw itong magsasalita? Sobrang blessings na iyon galing sa itaas.

"I am not into relationship as of now, ma'am. I prefer to give myself more time first. Besides, I don't date high school students though given the fact that we're both at the same age." Natuliro ako sa sinabi niya, hindi makapaniwalang pareho kaming walang gusto sa bawat isa.

He is right. I am twenty and still studying at high school. Kumpara naman sa kanya na nauna na sa akin. Isa pa, wala namang halong paghuhusga ang boses niya. Sadyang seryoso lang talaga siya.

His eyes met mine as I took glance of him. It is now deeply staring at me as if examining my age. Binigyan ko siya ng maikling ngiti saka ko inayos ang bowl ko sa mesa.

"Ah, kaya naman pala lumipat ka rito. Akala ko tuloy may naiwan kang girlfriend, iyon naman pala ay wala," sabi ni ma'am De Jesus saka inayos na rin ang bowl sa mesa.

"I'd rather go here miss if I have a girlfriend. This place is much better," he replied. Nakinig ako sa sinasabi niya ngayong kay ma'am na ang kanyang atensyon.

I am seeing him now as the man who is not thirsty for girls, not seeking for the pleasure or anything that a girl can provide him. Sa mga reaksyon niya pa lang at sagutan, parang wala sa plano niya ang magkaroon nga ng girlfriend.

"Hmm. Nagkagirlfriend ka na ba noon? Ang layo mo naman yata sa henerasyon ng kabataan ngayon."

"I think that finding the true happiness cannot be found only at someone, miss. In my case, I found it in here. I don't check girls just to have a so called girlfriend. Mali iyon sa akin lalo pa't wala naman sa intensyon ko ang magkaroon."

I get his point. Magkaibang-magkaiba siya sa mga kilala ko. Ang layo ng agwat niya sa kanila at itong ugali na mayroon siya ay kahanga-hanga. He got those perfect set of eyes, an ideal features for a man and then this. His view of not finding a girlfriend for himself is totally attractive.