Fourth of October (Juntarsiego Series #1)

Chapter 5

Nagpaliwanag ako sa magulang ko nang makarating na sa bahay. They actually saw a light coming from our position earlier so they assumed that it was me. Nga lang, may kasama kaya sinabi kong iyong kapitbahay namin iyon.

I explained everything to them, lalo na iyong pagpapakain sa amin ni ma'am De Jesus kung kaya't ginabi ako. Glad that they understood it. Nagpahinga lang ako pagtapos kumain saka ko inayos iyong mga painting.

Bitbit ang kandila, nilapag ko iyon sa maliit na mesa saka ko kinuha iyong mga gawa ko. The wooden floor made a bit of noise. Naupo ako sa kama saka napatingin sa bahay ni Jaeden na natatanaw mula rito.

The orange light from his candles can be seen here. Anino niya nga lang ang napapansin ko sa loob dahil sa kurtinang nakalagay sa bintana niya. Hindi naman ako nag e-expect na nasa labas siya ganitong oras na.

I sighed as I closed the window and then my eyes searched for the painting. Hinipan ko iyon dahil sa alikabok na dumapo. My hands touched it and removed the other unnecessary particles.

Its texture is rough because of the quality of the paint I've used. Tinitigan ko ang ipininta. Maganda naman saka hindi naman nalagyan ng kung anong hindi magandang tignan. The painting is my view from afar while looking at the houses, our house is one of it. Mga kabahayan na kagubatan ang nasa likod. I like how green and blue are stealing my attention. The combination of the color in one place is truly an amazing masterpiece.

Sunod naman ay iyong papalubog na araw. The orange and pink are colliding like making something kind of rare movement, like they are creating a phenomenon that doesn't exist.

The sun goes down behind the tall mountains. A lonely mountain that will be covered by black darkness again as the sun is slowly making its way down.

Hinipan ko rin iyon saka tinanggalan ng alikabok. Inilagay ko sa isang malaking supot, itinabi dahil bukas na bukas ay mabebenta na ang mga ito. I'll probably miss their presence here inside my room.

Ibebenta ko roon sa bayan kung saan may kakilala akong mahilig sa paintings. That woman knew me so well. She was the one who admired my skill and I thank her for that.

Malaki din kasi magbayad iyon. Hindi naman ako uhaw sa pera pero gusto ko lang makatulong din kina mama. That is one of the advantage of it.

Maaga lang akong nagising kinabukasan kaya nang makapunta na ako sa balon, hindi ko inasahan ang makikita ko roon.

Jaeden, topless while washing his clothes and getting water from the well with the use of his white dipper greeted me first things first in the morning. Lumikha ng ingay iyong pagkabitaw ko sa balde kung kaya't lumingon siya sa gawi ko.

He halted. Isinantabi niya ang shirt na nilabhan saka inayos ang pagkakagulo ng buhok. He combed it right in front of me. Parang siya tuloy iyong nakikita ko sa telebisyon na model sa isang advertisement ng shampoo. O 'di kaya naman ay iyong mga model isang magazine.

Model ba siya? Maliban lang sa laki ng katawan niya. He's not too skinny. Sakto lang naman.

Hinawakan ko ang balde ulit saka nanatili sa kinatatayuan, hinihintay siyang makaahon mula roon. Saglit lang itong nagbanlaw na tila inignora na ang presensya ko bago siya umakyat. I smiled awkwardly.

"Good morning, sir. Tapos ka na?" I asked him as he walked towards me. Tumango ito saka mas lalong piniga iyong damit na hawak.

His eyes looked at me while panting for a bit. Hindi nawawala ang ngiti ko dahil sa naiilang na. Hindi lang halata sa akin. Baka sabihin nito na may gusto ako kahit wala naman.

"Good morning." Mas lumalim tuloy ang boses niya. Sounds husky. May kaunting paos pa iyon. Siguro ay kakagising niya lang.

Well, ngayon ko lang naman siya naabutan dito. Umagang-umaga, iba sa sitwasyon kung saan lagi akong umiiwas sa kanya para hindi lang ako matulungang magbuhat ng water jug.