*ဒႆ က်ြန္ေတာ္………စင္ဒရဲလားသူမ………*
မနက္ဖန္ဆိုရင္နင့္အသက္25ျပည့္ျပီျဖစ္သည္
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴ းသာမေျပာင္းခဲ႔ရင္မနက္ဖန္အတြက္အေပ်ာ္ဆံုးသူဟာ
ကိုကိုၾကီးျဖစ္လိမ့္မည္
ကုိကုိၾကီးအတြက္ေတြးကာရင္နင့္ဝမ္နည္းလာမိသည္
သားမိႏွစ္ေယာက္အိမ္အျပင္ဒန္းေပၚမွာထိုင္ေနၾကသည္
သမီးေလးကစကားမပီတပီျဖင့္_
"ေမေမ…မီးမီဗိုက္ဆာတယ္"
"ဆာေနျပီလား ခဏေနစားၾကမယ္ေလ
အန္ကယ္ၾကီးျပန္မလာေသးဘူး ေစာင့္အံုးမယ္ေလ"
"ဟုတ္ ေမေမငိုေနတာလား"
"မငိုပါဘူးသမီးရယ္"
"မီမီးေဖေဖကိုေတြ႔ခ်င္တယ္ေမေမ
ေဖေဖကဘယ္မွာလဲဟင္"
"ရွိပါတယ္သမီးရယ္"
ဖခင္ကိုေမးေနသည့္သမီးေလးကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ထားမိသည္
ထိုစဥ္ျခံထဲသို႔ကိုကိုၾကီးကားဝင္လာသည္
ရင္နင့္ဖက္ထားသည့္သမီးေလးကဒန္းေပၚကအေျပးဆင္းကာကိုကိုၾကီးကိုသြားၾကိဳသည္
"အန္ကယ္ၾကီး"
"သမီးေလး"မာန္အလုပ္ကျပန္လာတာဆိုေပမဲ႔မေမာနိုင္
မီးမီးကိုေကာက္ခ်ီလိုက္သည္
မီးမီကမာန္႔အတြက္အေမာေျပေလးပါ
မာန္႔ေပၚေရာက္သည့္ႏွင့္မီးမီးကမာန္႔ပါးကိုေမြးေမြးေပးသည္
ရင္နင့္အငယ္စားေလးကိုျပန္သတိမိသည္
မာန္ေက်ာင္းကျပန္လာျပီဆိုသူမထိုသို႔နမ္းတက္သည္ေလ
သူမရဲ႕သမီးေလးကလဲသူမတုန္းကအတိုင္းပင္
မာန္အလုပ္သြားအလုပ္ျပန္ေန႔စဥ္အနမ္းေပးသည္
မာန္႔အတြက္ရိုးမသြားေသာအနမ္းပြင့္ေလးေတြျဖစ္သည္
"သမီးရယ္ အန္ကယ္ၾကီးကပင္ပန္းလာတာေလ
သမီးကိုခ်ီကေတာ့ပိုပင္ပန္းမွာေပါ့"
"မဟုတ္တာရင္နင့္ရယ္ကေလးကိုစိတ္မေကာင္းမျဖစ္ေအာင္မေျပာပါနဲ႔
ကိုကိုၾကီးပင္ပန္းလာတယ္ဆိုရင္ေတာင္
မီးမီးနဲ႔ရင္နင့္ကိုျမင္ရင္ေပ်ာက္သြားျပီ"
"ကိုကိုၾကီးေနာ္သမီးကိုအဲ႔လိုအလိုလိုက္လို႔
သမီးကရင့္နင့္ထက္ကိုကိုၾကီးကုိပိုခ်စ္ေနတာ"
"ဟုတ္လားမီးမီး
မီးမီးကေမေမ့ထက္အန္ကယ္ၾကီးကိုပိုခ်စ္တာလား"
