vice versa / taekook

7- "Kısa bir yürüyüş."

Gecenin geç saatleri olması nedeniyle tek tük yanımızdan geçen insanlar ve arabaların eşliğinde hiç tanımadığım biriyle yürürken olan her şey düşününce fazlasıyla garip hissettiriyordu.

Daha ilk günden gözüme rakip olarak kestirdiğim biri için günlerce bilenmiş, sabırsızca beni fark etmesini dilemiştim. Yanlış bir anda dileyip dilemediğimi merak ediyordum çünkü kesinlikle onunla bir akşam yemeğinde bulunacağım bu akşama kadar aklımın ucundan bile geçmezdi.

Başımı hafifçe yanımdaki bedenine çevirip kontrol ettiğimde dudaklarını hafifçe büzmüş, ıslık çalıyordu.

Ara sıra kaldırımdaki tümseklere hiç enerjisi tükenmemiş gibi zıplayıp inerken onu uzun bir süredir izlediğimi fark etmiş olmalı ki bir anda duraksayıp bana döndü.

"Göğsün nasıl oldu?"

Beklemediğim soruyla "Göğsüm mü?" diye mırıldanmış, bahsettiği şeyi anlar anlamaz gözlerimi büyüterek yüksek bir ses tonuyla toparlamaya çalışmıştım. "Daha iyiyim, yarına bir şeyim kalmaz."

Başımı önüme çevirip bu sefer ben onun bakışları altında kalırken aniden aklıma gelen ilk şeyi sordum.

"En sevdiğin süper kahraman kim?"

Cadde boş olsa da yolu kontrol ettikten sonra karşıya geçtiğimizde gözlerini kısarak bir süre daha düşünmeye devam etti.

"Batman."

Hayal kırıklığımı saklamadan onaylamaz sesler çıkarırken bakışlarımızı tekrar buluşturup gülerek dudaklarını araladı.

"Olamaz mı? "

Omuz silkerek karşılık verdiğimde açıklama yapmak istemesem de fanlığıma hakim olamayıp karşılık vermekte gecikmedim.

"Zengin diyedir kesin. Takım elbiseler, şık arabalar ve kadınlar için."

Bir anda yaptığım çıkış yüzünden yürümeyi bırakıp yüksek sesle gülmeye başladığında ne ara çattığımı bilmediğim kaşlarımı gevşetip ifadesiz bir yüz takınmaya çalıştım.

"Tabii ki o yüzden değil." İkna edici bir ses tonuyla konuştuğunda başını hafifçe sol omzuna doğru eğmiş ve devam etmişti. "Batmobile yüzünden."

Ben biliyordum bakışı atarak ona sırtımı dönmüş yürümeye devam edecekken bir anda tenimde hissettiğim parmakların temasıyla durmak zorunda kaldım.

Ona dönmemle yutkunup tuttuğu bileğimi serbest bıraktı. Ellerini pantolonunun arka ceplerine yerleştirip sır verecekmiş gibi bana doğru eğildi.

"Çünkü Batman'in Robin'i var."

Beklenmedik cevabıyla şaşkınlığa uğrarken doğrulup yanımdan geçti ve yürümeye devam etti. Aralanan dudaklarımdan içeri derin bir nefes aldıktan sonra yavaş adımlarla ilerleyen bedenini süzdüm.

Duygusal biri olma ihtimali olabilir miydi?

"Hey! Benimkini sormadın." Bağırmamın ardından koşarak yanına vardım ve sorusunu beklemeden konuşmaya devam ettim. "Tabii ki Iron Man. Hayata tekrar gelme şansım olsa Tony Stark olmak çok isterdim. Adam bir kere zeki ve çok komik."

Heyecanla konuşurken bu sefer şaşkınlıkla ağzını aralayan Taehyung olmuştu.

"Az önce zengin diye beni yadırgayan sendin. Sanki Tony Stark gecekonduda yaşıyor."

Kadınlardan ve arabalardan da söz etmek için konuşacağını anlar anlamaz ondan önce davranıp telaşla araya girdim.

"Tamam lafımı geri alıyorum. Batman adamdır."